Foto: Olesya Parfenyuk
BRIGHTON – Deze zomer kunnen festivals overal in de wereld niet doorgaan vanwege Corona. Zo ook The Great Escape in Brighton op de Britse eilanden. We trekken de reis schoenen aan en gaan op pad om artiesten te spreken. We kloppen op deuren, gooien steentjes tegen ramen en steken het hoofd boven de heg om te informeren hoe het gaat. Alicia Edelweiss is één van de artiesten die haar festivalzomer in het water zag vallen. Op corona veilige afstand spreken we met haar in Wenen over wat dit voor haar betekend, haar nieuwe album ‘When I’m enlightened, everything will be better’ en haar muziek. Eerst echter informeren we hoe het met haar gaat. “Hoi! Het gaan heel heel goed met me en ik zit op een prima plek waar ik nu ben.”
“De liedjes van haar langverwachte studio album ‘When I’m enlightened everything will be better’ vertellen persoonlijke verhalen ingepakt in de magische taal van de dromerige poëzie vertellingen, ze weeft verhalen van sublieme inspiratie, luchtige humor, bitterzoete ironie en uitgesproken verdriet die de hoogste en diepste punten van de menselijke ervaring raakt: deze liedjes blijven bij je”, aldus het festival. “Ja ik zou op tournee door Groot-Brittannië en The Great Escape zou däarbij één van de hoogtepunten zijn”, verzucht ze in Wenen als we gesetteld zijn. “Daarna door naar Italië en ik stond ook geprogrammeerd voor een paar geweldig coole festivals in Oostenrijk en Duitsland. Ik heb nog geluk, want ik heb in de maanden voor Corona nog heel intensief kunnen toeren voor de lock-down kwam. Ik heb kunnen sparen, zodat ik niet financieel direct in de moeilijkheden kwam. Ik heb nu wel twee streaming concerten gedaan. Die waren weliswaar gratis, maar wel heel erg leuk om te doen. De mensen kopen ook meer LP’s en CD’s dan normaal valt me op. Het is nog steeds erg uitkijken zakelijk deze dagen, maar dat mensen je met aankopen steunen, is toch een verheugend teken van support,” schets Alicia Edelweiss.
Er is echter ook een andere kant aan Corona en de bijbehorende lock-down. Voor veel mensen is het ook even een stap terug in de waan van alle dag, het enorme tempo waarin het leven zich ontwikkeld en wordt geleefd . Er is tijd voor reflectie en voor een artiest is het even niet koffers pakken, optreden en door. Alicia Edelweiss lacht als we haar vragen hoe zij dat heeft ervaren. “Ja, precies!”, jubelt de Oostenrijkse. “Ik heb het geweldig naar mijn zin gehad met mezelf de laatste weken. Ik heb het gevoel dat ik zaken naar een hoger plan heb kunnen tillen. Wat betreft mijn kunst, ik ben tot de realisatie gekomen dat ik misschien wel minder werk moet doen, maar meer handelen vanuit mijn intuïtie. Ik wil meer naar dat gevoel gaan luisteren op elk gebied en ik wil daarom veel selectiever zijn met wat voor mensen ik werk. Ik realiseer dat ik die les al te vaak heb geleerd! Het is alleen, als je goed naar je intuïtie wil luisteren, dan moet je toch wel ontspannen en chill zijn, dat is de reden ik beter voor mezelf wil zorgen! Het belangrijkste is dat ik gelukkig wil zijn en ik wil mijn artistieke werk arrangeren rondom mijn geluk en mijn welbehagen.”
Geeft deze tijd, waarin niet alleen meer tijd is, maar ook heel andere emoties naar voren komen dan normaal, ook inspiratie aan de songwriter Alicia Edelweiss. “Ik heb eigenlijk niet zo heel geschreven, maar ik wel veel liedjes gespeeld die door anderen zijn geschreven, voornamelijk van Daniel Johnston en Sinéad O’Connor. Ik heb zelf maar één liedje geschreven na de lock-down. Het is een liedje dat gaat over het gevoel dat je eindelijk je rust vindt en heel diep in jezelf kunt kijken. Ik had het gevoel dat ik al heel lang niet meer”, ze benadrukt, “thuis was geweest, omdat ik steeds haast had, concerten doen, mensen spreken, e-mails schrijven, dit doen, dat doen. Wat betreft het schrijven van mijn liedjes, alles in het leven inspireert me: mensen, ervaringen, wat ik ’s nachts droom, de natuur, iets wat ik een ander hoor vertellen, wat ik lees of wat andere mensen maken aan muziek, fotografie, kleuren en nog veel meer…….” Ze laat even een stilte vallen in het gesprek. “Reizen en avonturen, dat inspireert me nog het meest en vaak als ik extreme emoties ervaar, dan komt er ook een liedje te voorschijn. Soms komen de ideeën me aanvliegen en ga ik daarmee aan de slag. Soms ben ik gewoon aan het improviseren op een instrument en begint zich een melodie te vormen met wat basis teksten. Het gaat eigenlijk altijd anders. Het belangrijkste is dat je gewoon begint ergens mee en daar een poosje mee blijft aanmodderen tot je op een plek terecht komt waar de muze je kust. Dat komt het goede spul eruit. Daar zit dat liedje wat je maar een kwartiertje kost om te schrijven.”
Een Circus Freak Folk sound is als altijd een evenzeer ontoereikende, maar bevredigende genre aanduiding voor de muziek van Alicia Edelweiss. De artieste is een excentrieke verschijning. Begonnen als straatmuzikant voerden haar muzikale reizen haar door heel Europa. Haar eerste EP schreef ze in Portugal en drie weken nadat ze haar eerste liedje schreef was haar debuut EP ‘I should have been overproduced’, klaar. Hier leerde ze ook de accordeon kennen, waar ze nu bekend om staat. Terug in Oostenrijk trad ze toe tot de band Old Trees en toerde met Vodoo Jurgens, maar haar eigen werk behield zijn plek en resulteerde in de thuis opgenomen LP ‘Mother, how could you – a sick tragic comedy in 10 acts’. Haar liefde voor het circus kwam naar voren in de voorstelling ‘Ich bin eine Ballerina’ waar ze muziek, dans en circusacts combineerde. “Ik hou van het circus, van de stijl die daar bij hoort, van de kleding, van de humor. Misschien is het wel omdat ik accordeon speel, dat het me doet voelen alsof ik ook een beetje een karakter uit het circus ben. Ik heb ook een poos zo opgetreden in het circus als clown en met een hoela hoop dans act. Een belangrijk deel van me is ook een performer en dat komt op zeker tot uiting in mijn muziek.”
Een ander aspect van haar muziek is dat we het tot nu toe alleen over Oostenrijk hebben gehad, maar net zo’n groot deel van de herkomst van Alicia Edelweiss is te vinden in Wales. Haar act doet misschien wel Midden-Europees aan, maar wat is de invloed van Wales. “Oei, dat is een moeilijke vraag”, krabt ze zich achter haar oren. “Als ik een liedje schrijf, dan voel ik me het meest op mijn gemak in het Engels, maar ik heb ook liedjes in het Duits geschreven. De Oostenrijkse folk muziek inspireert mij niet echt, maar ik hou wel van de zwarte humor die Oostenrijkers hebben. Ik denk dat de Britten dat ook wel hebben. Ik vermoed dat mijn mystieke en dromerige kant wel van mijn Keltische achtergrond afkomstig is, die ik kan terugvoeren op zowel mijn Britse als Oostenrijkse kant. Grappig genoeg ben ik ook nog voor een kwart Spaans, want ik heb een Spaanse oma. Ik denk dat daar mijn sterke temperament vandaan komt en mijn liefde voor de straat. In Spanje houden mensen er van om elkaar tegen te komen en samen te dansen en zingen op straat en ik ben een absolute Flamenco muziek fan en de manier waarop mensen op hetzelfde moment zingen en schreeuwen om zich voor 100 procent uit te drukken. Ik geloof dat ik dat ook doe! Ik ben begonnen als straatmuzikant. Mijn droom was om de wereld rond te reizen, dus ik ben vertrokken op mijn 19de zonder dat ik ooit in gedachten had dat ik muzikant zou worden. Ik wilde alles meemaken, wat ik maar kon meemaken. Ik begon met optreden met mijn gitaar om onderweg wat geld te kunnen verdienen en door de reacties van het publiek realiseerde ik me dat ik toch wel wat talent moest hebben. Ik had dat nooit zo ervaren. Op het moment dat ik ook serieus liedjes begon te schrijven, realiseerde ik mij, dat dit mijn levenspad zou zijn. Ik bouw mijn loopbaan langzaam op. Ik heb nog lang ook op straat opgetreden en deed in Portugal mijn eerste optredens op kleine podia. Het was eenvoudiger om vanuit Oostenrijk deze muzikale loopbaan vorm te geven en dus keerde ik terug naar Wenen. De mogelijkheden waren in Oostenrijk beter op dat moment en in Portugal was een enorme werkloosheid. Stapje voor stapje ben ik steeds meer concerten gaan spelen en heb banden gesmeed met andere muzikanten en daartussen door ben ik door magische toevalligheden en helpende handen steeds verder gekomen”, lacht de artieste.
Haar nieuwe album ‘When I’m enlightened, everything will be better’ is haar eerste echte studioalbum en de opvolger van ‘Mother How Could You’. Ze verrast haar bezoek met een exemplaar. “Luister maar, het nieuwe album is veel professioneler opgenomen en met een totaal ander instrumentarium dan ‘Mother How Could You’. Voor het nieuwe album had ik de beschikking over een band en over strijkers, wat heel erg belangrijk was voor een aantal liedjes. Het vorige album was een DIY album en vooral ook een enorm experiment, waarbij ontzettend veel plezier had en heel veel vrijheid. Het nieuwe album zal voor veel mensen makkelijker voor het oor zijn. Het is meer toegankelijk dan het vorige, dat je absoluut niet geschikt was als achtergrond muziek”, lacht ze. “Ik wil heel erg graag in juni nieuw materiaal gaan openen. Als Corona niet was gebeurd, dan had mijn agenda waarschijnlijk vol gezeten tot het einde van het jaar met concerten. Nu heb ik tijd om te heroverwegen wat mijn volgende stap moet zijn muzikaal. Zoals je kunt verwachten van me, zal dat heel ander zijn dan alles wat hieraan vooraf ging”, besluit Alicia Edelweiss. Dus in 2020 niet op The Great Escape Festival, maar wellicht in 2021 in een concertzaal of festival hier in de buurt.