STEENWIJK – Tijdens de opening van het culturele seizoen in Steenwijk, het Kopje Cultuur, stond Veld & Co op het podium De Laatste Eer in een voormalige kerk, nu in gebruik door een organisatie die uitvaarten organiseert. Op het moment dat her en der in Nederland de Unmute protesten door steden trokken was dit natuurlijk een omineuze locatie, maar Veld & Ko bewees met een bonte mix aan fraaie songs dat de muziek springlevend is en dat er altijd behoefte is aan een mooie lied om troost te bieden of om een feestje te bouwen. Goede songwriters zijn immer lieden die vragen stellen over het leven en proberen het leven te begrijpen en betekenis te geven en artiesten als gitarist en zanger Guus Huis in ’t Veld en zangeres Mieke Kok interpreteren die weer juist en stellen vragen aan de orde over de liefde, of juist het gebrek eraan en waarom sommige mensen het zo moeilijk hebben in het leven en anderen juist helemaal niet en doen dat op eigen wijze. Guus Huis in ’t Veld speelde in tal van bands waaronder Blues Dijke. Mieke Kok is al zangeres actief in verschillende ensembles en vindt haar passie vooral in oude muziek. Een aantal jaar geleden resulteerde een ontmoeting op een party tot het ontdekken van elkaars voorliefde voor muziek en was Veld & Ko een realiteit. In die jaren is Veld & Ko niet tot een grote naam uitgegroeid, maar het begin van het optreden was prachtig. Met veel plezier en lol stonden beide op het podium en voor deze plaats heel toepasselijk begonn het tweetal met ‘Cyclus van het leven’. Het was een song waarin Mieke Kok de vocale hoofdrol op zich nam en rustig en zorgvuldig, maar erg mooi dit lied bracht. Ondanks de zwaarte van de problematiek wist het duo er ook veel lichtheid in te vinden. Zwaar is ook het onderwerp in ‘Lottie’. Een lied in het Stellingwerfs van Johan Veenstra over het lot van een Joods meisje in de Tweede Oorlog. In dit geval was Guus Huis in ’t Veld, die een prettige gruizigheid in zijn stem heeft die vocaal aan het roer stond. In dit nummer bleek dat de stemmen soms wat moeite hadden samen te smelten, een gevolg toch van een gebrek aan automatisme en dat moet groeien met veel optreden, zoals ook bleek uit een lied dat met een oprecht sorry, werd beëindigd. Daarvoor is natuurlijk niet altijd de mogelijkheid geweest de laatste tijd. Prachtig was wel de interpretatie van Toon Herman’s ‘Als de liefde niet bestond’. Een song waarin het duo optimaal was en dit nummer tot het prachtige hoogtepunt van dit optreden maakte. Hierna werd het Nederlands ingeruild voor het Engels met ‘Beautiful Birds’ van Passenger en ‘Sad Lisa’ van Cat Stevens en om via de verjarende Bob Dylan bij ‘I’ll Belong to You’ van Caro Emerald uit te komen. Een optreden van Veld & Co is een beetje als een prisma. Het witte licht breekt uit in vele kleuren en bestaat uit meer dan zwart en wit. Deze bonte mix bied mogelijkheden, maar soms mag het ook meer in één lijn worden gebracht om de kracht te bundelen. In de aankondigen was het duo, ook nu elkaar regelmatig het stokje overgevende, helder en gericht op de ontmoeting met het publiek om samen betekenis te geven aan deze ervaring met liedjes op deze plek waar leven en dood samen komen. Het einde van het optreden was sterk met een lied voor de krachtige vrouw waar een beroep werd gedaan op de schatkamer die ieder mens heeft en waar hij de power vindt om om te gaan met moeilijke situaties en juist daardoor geliefden de ruimte kan geven zich te ontpoppen en als robuuste afsluiting de Nancy Sinatra klassieker ‘These Boots Are Made for Walking’. Een lekker duo dat nog wellicht wat strakker kan kiezen in de setlist, wat zou bijvoorbeeld een programma met uitsluitend die mooie liedjes van Toon Hermans als een handschoen passen bij Veld & Ko, en nog wat kilometers moet maken, maar met veel plezier hun setlist weet te presenteren en daar gaat het in muziek toch eigenlijk om. Niet streng, hard en normerend zijn, maar zachtmoedig elkaar troost en herkenning bieden in melancholische of opbeurende liedjes.
Veld & Ko brengen bonte mix
