Een werk van liefde, zo kun je het debuutalbum van Varo wel noemen. Lucie Azconaga en Consuelo Nerea Breschi uit Dublin in Ierland vormen samen het duo, maar het is de liefde voor de Ierse folk die hen naar de Ierse hoofdstad bracht. Lucie Azconaga is Frans van geboorte en trok in 2015 naar Ierland om zich te verdiepen in de door haar zo geliefde muziek. Daar kwam ze uit Italië Consuelo Nerea Breschi tegen en al snel kwam het tot een muzikale samenwerking die resulteerde in Varo en dit titelloze debuutalbum. Beide dames zijn violist en beschikken over een prachtige zangstem. Ze hebben ondanks uitstapjes naar jazz, folk en klassiek zich ondergedompeld in de wereld van de traditionele Iers Folk met zijn liedjes, maar ook reels en tunes. Uiteraard neem je dan je invloeden mee. Klassiek bijvoorbeeld zoals in ‘Bidh Eion Waltz’, maar ook een aanpak waarbij harmonieën rondom de melodie klinken of een countermelodie wordt gebruikt. Het maakt de aanpak van de traditionele Ierse liedjes anders, fris en modern, maar toch ook erg verankerd in de traditie. De zang staat voorop in het openingsnummer ‘Ye Jacobites’ met een fraaie drone en subtiele Bodran achtergrond en komt tot volle ontplooiing in het fantastisch mooie ‘Ben Hall’s Wake’ en even later in het a capelle ‘Doffin mistress’. Tussendoor heersen de violen in een nummer als ‘Considine’s Grove.’ Beide zijn voortreffelijke zangers en violisten en dat heeft als gevaar dat je nu en dan even dat rauwe kantje mist, dat schuurt, in de eerste helft van het album. Gelukkig weten beide dames dat toch ook regelmatig wel te vinden, bijvoorbeeld in het prachtige ‘Streets of Forbes’ met een mooie zanglijn in dit rustige nummer, met miniem vioolplukjes als begeleiding. Uit elk nummer blijkt weer dat ondanks dat hoewel hun wieg niet in Ierland stond beide dames een enorm begrip hebben voor deze stroming. Overigens is dat ook weer niet zo vreemd, want veel Italianen zijn als arbeider in Ierland met de Ierse folk in contact gekomen en er zijn tal van Ierse Folk bands in Italië en de traditionele Franse folk heeft ook zo zijn overeenkomsten met de Ierse tegenhanger. Het is een volwassen en prachtig album dat echt Iers is, maar ook met een geheel eigen nieuwe inkijk. ‘Schitterend is ‘As I Roved Out’, wederom met fenomenale zang en mooie drone en een fraaie spanningsboog. ‘Sovay’ traag en heerlijk weet te boeien en kan het einde nog net een tikje opkrikken. De instrumentale reels ‘The Rakes Of Clonmel/I Ne’er Shall Wean’ zijn dan een afsluiting van dit liefdeswerk van Lucie Azconaga en Consuelo Nerea Breschi dat verdiend om met evenveel liefde te worden beluisterd. Varo staat met nog een aantal andere bands voor een frisse aanpak van de Ierse folk.
Varo – Varo
