GRONINGEN – Voor het podium stonden ze, geïnspireerd door een prachtige show van Tropical Fuck Show in Vera in Groningen in 2019. Ze stoten elkaar eens aan: We zouden zelf een bandje moeten vormen. 2022 is het als Tropical Fuck Storm terug is gewaaid naar Groningen. Weer een verpletterende energieke show, maar nu staan de mannen die elkaar een paar jaar geleden aanstoten zelf ook op het podium als voorprogramma. Ultimate Crumpets bestaat nog maar kort, treedt pas sinds dit voorjaar op, maar ziet nu al de droom uitkomen om het podium met hun helden te delen. Helemaal nieuw zijn ze ook weer niet. De band bevat voldoende ervaring. Zanger Rutger Peereboom bijvoorbeeld is afkomstig uit Guard Llama en speelde daar met drummer Wim Kruizinga, terwijl andere bandleden zoals gitarist Kalle Wolters afkomstig is uit de band Schau Schau en ook uit Kinoo komen bandleden. De band is een mooi voorbeeld van de vele kruisverbanden, al dan niet tijdelijke samenwerkingen en vriendschappen die de indie scene in Groningen momenteel zo de wind in de zeilen doet hebben. Duidelijk is al snel dat Ultimate Crumpets heel veelbelovend is, maar op op tal van terreinen nog moet groeien. Aangezien de gezamenlijke optredens nog op één hand te tellen zijn is dat helemaal niet erg en kun je eigenlijk alleen maar waardering hebben voor wat al wel is bereikt. De zwakte en kracht van deze band zit in de afwisseling. Het begon lekker stevig met ‘Here is the Silence’ en werd daarna nog een stuk uitgesprokener in ‘Vandalist Restorer’. Erg mooi, maar het was een beetje of door het indikken om maar zo’n krachtig mogelijke elixer te krijgen, het liedje ook veel aan lengte had ingeleverd. Daarmee week de band toch af van het algemene, door juist heel potente liedjes te maken met enorm veel zeggingskracht die echter ook in een zucht weer voorbij waren. Iets kalmer was ‘Simrek Snatas’ en die rust kwam ook terug in ‘Tiny World Sheng Fui’ dat een heel fraai intro had. Ook zo’n ingedikt liedje was het stevigere ‘Slow Comes The Night’, muziek en titels contrasteren mooi bij Ultimate Crumpets en ‘Sunshine’ was eveneens erg kort en erg fraai. De band grossiert in sterke garage rock, die lekker out of the box is en nu en dan ook mooie invloeden van buiten het genre laat horen. De formatie zit lekker in elkaar, maar kan nu en dan nog iets consistenter zijn, maar dat is ook een kwestie van vaak samen spelen. Regelmatig werd er door Rutger Peereboom een prima introductie gegeven, die vaak over het proces ging en niet over de inhoud. ‘Mind Rains’ was wat rommelig, maar dat werd volledig gecompenseerd in ‘50.000’, dat het hoogtepunt van dit optreden was en fijn tot ontbolstering kwam, ook door prima gitaarwerk van Kalle Wolters in deze song. Het bewijs ook dat Ultimate Crumpets niet alleen in ingedikte vorm tot pracht kan komen. Veel van de liedjes kennen een onorthodoxe, maar toch fijne opbouw van van rustig naar steviger. “Laughing Vains’ was daar een voorbeeld van, maar ook het afsluitende ‘Fine Pale Yellow’. Tussen beide songs door zat nog het fantastische liefdesliedje ‘Kind Regrets’. Een band waar je vast nog meer van gaat horen als ze nog even lekker kritisch naar zich zelf gaan kijken en er in slagen om de mooie variatie en de kracht van de korte nummers over te brengen naar wat langere songs, want lekkers hoeft echt niet één vinger lang te zijn.
Ultimate Crumpets ziet droom uitkomen
