Dat Sophistication nog niet naar bijvoorbeeld een Eurosonic is uitgezonden door Oekraïne is ronduit zonde. Deze one woman band uit Kiev maakt zeer intrigerende muziek met een minimalistische aanpak. Achter Sophistication gaat Sofia Shvager schuil. In 2018 bracht ze haar sterke debuutalbum ‘looming’ uit en liet dat een jaar later volgen door de EP ‘Pink Flower’. Het leverde haar onder meer belangstelling op uit de Belgische en Nederlandse muziekscene die de kwaliteit en zeggingskracht van de liedjes van Sophistication onderschrijven, hoewel het absoluut geen allemans vriendjes zijn. Shvager trekt ook nu haar Sophistication outfit aan en brengt de EP ‘Adoration’ uit. Een kleine EP met drie nummers, maar toch een mooie luisterervaring. Hoewel de nummers geschreven zijn op verschillende momenten in haar bestaan geven ze toch een beeld van een specifieke periode in haar leven. De tijd dat ze verliefd was, een onbereikbare affectie, maar wel om de vlinders in haar buik te voelen en de periode dat ze rouwde om de dood van haar vader in hetzelfde jaar, van winter tot winter. Grote gevoelens die botsten en alleen in het grotere geheel der dingen te verbinden zijn. De artieste wilde zoveel zeggen in deze tijd, maar deed er vooral het zwijgen toe en laat nu deze liedjes namens haar spreken. Dit komt ook terug in de hoes van het album, waar de balans van de regelmatige vierkanten wordt verstoord door gebeurtenissen buiten haar grip. Op dit album, in deze drie liedjes, probeert Sophistication terug te keren naar wie ze was. Muzikaal doet ze dat met heel kleine, minimalistische liedjes. ‘Ivory’, brengt ze liefde en dood onder woorden. Ze beschrijft het, rustig overgaande tussen zang en spraak, met een repeterende gitaar, wat langzaam wordt uitgebouwd, met meerdere zangstemmen in het koor. Het is een trage hypnotiserende observatie. Mooi uitgewerkt in bijna zeven minuten kent deze song een sterke ontwikkeling. Muzikaal heeft Sofia Shvager zich laten inspireren door de bossa nova voor het titelnummer ‘Adoration’, omgevormd tot trage akoestische folk, met ook nu een sterk verhaal. Een prachtige song met een donker randje. Vooral de stem van Shvager draagt dit album, vol met emotie en een bepaalde ijlheid maar in dit nummer is er ook prachtig piano spel van Danylo Halyko. Het drieluik wordt afgesloten met ‘Comeback Whiteroom’. In een monoloog stelt de artieste zich twee vragen. Waarom? En waarom niet? Prachtige folk met minimale middelen door deze Oekraïense zangeres die in drie liedjes een wereld van gedachten en emoties weet te scheppen.
Sophistication – Adoration
