CAPELLE AAN DEN IJSSEL – Naast het officiële Eurosonic programma zijn er ook weer tal van andere showcases, nationaal of internationaal. In de Drie Gezusters in Groningen zijn de Penguin Showcases. Drie dagen lang presenteren tal van bekende en ambitieuze, maar nog minder bekende, acts zich. Eén van die acts is ROAN. Achter ROAN schuilt Merel Haasnoot. “Verhalen vertellen is waar ze goed in is. ROAN, met haar slimme teksten en dynamische folk-popmuziek, neemt je mee naar een ingewikkeld vervaardigde fictieve wereld. In deze wereld ontmoeten we de personages Jeannie en Timothy. Twee jeugdvrienden-tot-geliefden met dezelfde droom: een Broadway-ster worden. Ze hebben elkaar een heilige belofte gedaan om samen hun droom waar te maken. Maar als het leven hun plannen in de weg staat, kan hun belofte dan overleven? Een verhaal over opgroeien, uit elkaar groeien en jezelf vinden in het proces, verteld door middel van vrolijke knallers, tranentrekkende ballads en speelse bops. Voor fans van Anais Mitchell, Folklore van Taylor Swift en Sara Bareilles”, weet Penguin Showcases over haar te melden. Op het door Codarts ingevulde podium presenteert ROAN zich op 19 januari.
Het water staat hoog in de Hollandsche IJssel die onder de rook van Rotterdam bij Capelle aan den IJssel samen gaat met de Nieuwe Maas. Even verderop worden maatregelen genomen om de Hollandsche IJsselkering te sluiten. Er is geen direct gevaar, maar voorzorg is beter dan natte voeten. Merel Haasnoot komt nog bij van een drukke tentamenweek, maar beantwoord monter de vragen over dat andere in haar leven ROAN. “Ik ga tijdens de Penguin Showcases vooral proberen om te genieten van de avond. Ik kom net uit een drukke, stressvolle periode en dit is mijn eerste optreden van 2023, dus mijn eerste prioriteit is om lol te hebben. Daarnaast hoop ik kennis te maken met bookers, want ik heb zin om dit jaar veel meer op te treden!” De doelstellingen voor ROAN liggen onmidellijk op tafel.
Om niet te hard vooruit te lopen op zaken doen we een stap terug en werpen een blik op het eerste begin. “Ik heb gekozen voor muziek omdat dat voor mij het fijnst voelt om mezelf in uit te drukken”, gaat Merel Haasnoot hierop in. “Ik heb altijd al van schrijven gehouden, maar ik vind dat ik nooit beter heb kunnen uitdrukken wat ik denk en voel dan wanneer ik mijn woorden combineer met muziek. Ik ben de enige muzikant in mijn familie, maar mijn ouders zijn altijd al muziek-liefhebber geweest, dus ik was er altijd wel omringd door. Mijn moeder had ooit een tweedehands piano gekocht toen ze dat instrument wilde leren spelen en mijn vader had nog een oude gitaar uit z’n studententijd op zolder staan, dus op een gegeven moment heb ik beide instrumenten opgepakt en mezelf de basics geleerd. Ik was elf jaar oud toen ik daarmee begon. Toen ik artiesten zoals Taylor Swift en Sara Bareilles ontdekte rond 2008 kon ik mezelf ook zien doen wat zij deden. Hun liedjes en optredens spraken me aan en het leek me super leuk om op een podium te staan en mijn muzikaal verhaal te delen met de wereld. Dit was voor een langere tijd een stille droom, want ik was erg verlegen als kind en ik had podiumangst van hier tot Tokyo, maar iets in me bleef toch dromen van artiest worden. Mijn zangdocente toen ik achttien was heeft me heel erg geholpen om die angsten te overwinnen en heeft me toen aangeraden om naar het conservatorium te gaan. Ik ben haar nog steeds dankbaar daarvoor, want haar support en mijn conservatorium-tijd hebben me laten realiseren dat ik niks liever doe dan dit.”
“Ik krijg een steeds duidelijker beeld van mijn sound naarmate ik groei als schrijver en artiest”, vervolgt Haasnot over het transitieproces naar ROAN en wat ze onder deze naam wil brengen. “Het folk-pop genre heb ik gekozen voor een van mijn projecten, ik ben namelijk een folk-pop concept album aan het maken en hiervan wil ik uiteindelijk een musical maken. Ik heb voor dit genre gekozen omdat het zich goed leent voor het vertellen van een verhaal. Het is muziek zonder fratsen, dus de tekst en het gevoel van het lied kan je niet ontgaan. Er zit iets puurs in en iets emotioneels wat ik zelf vaak mis in mainstream popmuziek, en dat pure emotionele aspect wilde ik graag hebben voor mijn muzikale verhaal. Ik was geïnspireerd door concept albums zoals ‘Hadestown’ van Anais Mitchell en ‘Folklore’ van Taylor Swift. Ik heb altijd al van dit genre gehouden, maar ik had er nog nooit echt in geschreven, en toen ik hiermee begon klikte het meteen. Ondertussen ben ik ook bezig met het schrijven van autobiografische nummers. Deze hebben meer een indie rock vibe. Denk hierbij aan artiesten als Lucy Dacus en Phoebe Bridgers. Ik hou van zachte, gevoelige liedjes, maar ik merk dat ik het zingen van hardere nummers ook heel lekker vind. Soms moet dat er ook even uit, weetjewel? Dus ik denk dat ik in de toekomst zeker weten meer rock en punk vibes wil ontdekken in mijn eigen muziek, want dat zijn zeker ook genres waar ik groot fan van ben en die goed bij mijn stem passen.”
Was is het creatieve proces achter de liedjes een logische vervolg vraag naar het schrijven van haar songs. “Mijn creatieve proces verschilt per project. Wanneer ik voor mijn folk-pop concept album project schrijf, dan kijk ik naar de verhaallijn die ik wil vertellen. Hoe ik aan die verhaallijn kom? Er gebeurde iets in mijn persoonlijk leven waar ik erg mee zat. Ik begon toen een lied te schrijven daarover, maar terwijl ik schreef begon de tekst opeens een andere richting op te gaan. Ik weet niet precies hoe of waarom, maar de tekst werd opeens heel specifiek en verhalend. Het klonk bijna als een hoofdstuk van een groter verhaal dat ik graag wilde ontdekken. Dus ik ben toen een soort stream-of-consciousness schrijfsessie gaan doen waarbij ik zonder te stoppen met typen het verhaal probeerde uit te vogelen. Binnen twintig minuten had ik de rode draad van het grote verhaal in m’n notes app staan. Voor het schrijven van de muziek die bij dat verhaal hoort, bepaal ik welke momenten in het verhaal schreeuwen om een nummer. Per moment kijk ik dan bijvoorbeeld wat de sfeer van dat moment is en welk personage het moet zingen waarbij ik overweeg wat hun vibe is. Hoe voelen zij zich hier?. Dingen zoals dat informeren hoe de muziek moet klinken. Voor mijn indie-rock project is het proces weer anders,” vervolgt de zangeres, “die liedjes zijn autobiografisch, dus de inspiratie hiervoor komt uit gebeurtenissen in mijn persoonlijke leven. Dit zijn vaak dingen waar ik mee zit en lastig vind om te benoemen. Van die gevoelens die je ’s nachts wakker houden, omdat je niet kan stoppen met piekeren. Ik schrijf dan ook vaak diep in de nacht liedjes. Ik pak dan m’n gitaar of ik open m’n notes app en dan begin ik, vaak zonder plan, op te schrijven of te zingen wat er in me opkomt. De laatste tijd zijn dat liedjes over m’n quarter-life crisis, heartbreak en mental health.”
Er zijn een aantal aspecten die nog nadere duiding vragen. Het zichzelf presenteren als verhalenverteller, waarbij de liedjes deel zijn van iets groters. “Ik vind dit belangrijk, omdat ik vind dat een “body of work” samenhangend moet zijn. Er moet een reden zijn waarom je liedjes bij elkaar op een album of EP stopt. Veel artiesten doen dit ook, die nemen dan als overkoepelend thema een gevoel of een muzikale vibe of genre. Ik zelf vind het interessant wanneer een album tekstueel samenhangend is en bijvoorbeeld wanneer liedjes elkaar referencen. Ik neem dat dan weer een stapje verder en ik maak er een groot verhaal van. Dit vind ook belangrijk, omdat ik een nieuwe uitdaging voor mezelf zocht. Ik raakte destijd verveeld van het “gewoon een liedje schrijven”. Het proces van het schrijven van dit concept album heeft me weer plezier gegeven in het schrijven en houdt me scherp.” Een ander terug kerend thema is de mentale gezondheid. Een actueel en belangrijk thema. “Mentale gezondheid is iets wat me dagelijks bezig houdt. Ik heb adhd, depressie en anxiety en deze dingen beïnvloeden je dagelijks leven, dus wanneer ik mijn autobiografische nummers schrijf komen deze onderwerpen natuurlijk terug in mijn muziek. Ik vind het belangrijk om hierover te schrijven, omdat het deel is van wie ik ben. Ik heb er op een moment in mijn leven nogal mee geworsteld en toen luchtte het op om het van me af te schrijven. Dat vind ik het fijne aan het schrijven van muziek. Je kunt van iets vervelends toch nog iets moois maken. Ook wil ik van dat taboe af dat het lastig maakt om over mentale gezondheid te praten. Bijna iedereen heeft wel iets en dat moeten we gewoon bespreekbaar kunnen maken. Daarom schrijf ik er ook over.” Dan vat ze het hele verhaal nog even in een zin samen. “Ik heb twee kanten. Ik schrijf compleet fictief werk of ik schrijf direct over mijn eigen leven. Hetgeen waarmee ik zal optreden tijdens de Penguin Showcases is mijn fictieve kant.”
“Ik ben druk bezig met schrijven van mijn folk-pop concept album genaamd “Ingenue” en tegelijkertijd ben ik bezig met het verzamelen van nummers voor mijn indie-rock project”, gaat ROAN enthousiast verder als we meer willen weten over de plaat waar ze aan werkt. “Het doel is om van beide een EP of album uit te brengen en ik wil dat dit jaar nog doen! Wanneer precies? Ik hoop dit de tweede helft van 2023 te kunnen doen!”
Ze refereerde al eerder aan haar overwonnen podiumvrees. De ogen lichten op als we toewerken naar optreden en haar showcase. “Ik vind het prachtig wanneer ik reacties van het publiek krijg, wanneer ik ze zie meedansen, -zingen, of wanneer ik ergens in de zaal een snikje kan horen…”, laat ze even een dramatische stilte vallen… “dat geeft me zoveel energie en vreugde. Ik krijg dan meteen motivatie en zin om meer muziek te schrijven zodat ik het met mensen kan delen. Ik vind die connectie met het publiek heel leuk. Wil je even iets anders dan het zoveelste pop concert”, leidt ze haar showcase in op 19 januari bij de Penguin Showcases in De Drie Gezusters in Groningen. “Kom dan even weg zwijmelen bij mijn verhalende folk-pop show over liefde, verraad, teleurstelling en wederopbouw. Met slimme teksten en pakkende melodieën zal ik je het verhaal vertellen van de verlegen Jeannie en de aandachtsverslaafde Timothy, twee heel verschillende mensen met dezelfde droom. Broadway ster worden is hun doel en hun belofte aan elkaar. Samen zullen ze die droom waar maken. Maar zullen de tegenslagen van het leven en de alsmaar groeiende ambities van Timothy roet in het eten gooien? Come and find out op 19 januari om 21:05 op de classic stage in de Drie Gezusters”, eindigt ROAN wervend en met een uitnodigende smile.