GRONINGEN – Het Canadese Tops is zo’n band met vooruitsnellende reputatie. “Eén van de meest invloedrijke underground bands van het afgelopen decennium, die er in zijn geslaagd om een plek te scheppen voor geraffineerde pop music in de wereld van de indie muziek”, zo wordt het lokaas voorgehouden voor een optreden in Vera in Groningen. De band is afkomstig uit Montreal en bestaat uit Jane Penny, David Carriere, Riley Fleck en Marta Cikojevic. Zangeres Penny, gitarist Carriere en drummer Fleck leerden elkaar in een andere formatie kennen. Toen deze in 2011 ter ziele ging, sloeg het drietal de handen in één en vormde Tops. Na verschillende personele wisselingen, waarbij het oorspronkelijke drietal in tact bleef, voegde Marta Cikojevic zich bij de band op toetsen en in Groningen was er verdere versterking van een bassist. Het begin van de loopbaan van Tops was overweldigend. Hun debuutalbum ‘Tender Opposites’ werd met laaiende recensies ontvangen en vestigde de naam van de band. Een reputatie waar gestaag aan verder is gebouwd. De huidige tour staat in het teken van de EP ‘Empty Seats’ dat dit voorjaar is verschenen. Met verwachtingen, maar ook met de dansschoenen al aan de voeten, stond het Vera publiek in de startblokken. Op het moment na wat aarzelingen, verklaarde Jane Penny dat ze gingen beginnen en al na tien tellen van het openingsnummer ‘Janet Planet’ stond een groot deel van de zaal te dansen en de rest voegde zich daar razendsnel bij. Geen wonder, een lekkere vlotte en zeer dansbare opening, Heerlijke, inderdaad geraffineerde pop, met daarbij een vleugje van de Franse pop muziek van zo’n dertig tot veertig jaar geleden. Een invloed die in veel nummers terug kwam, ook door de vaak wat omfloerste zang van Penny. Jane Penny is naast een hele fijne zangeres ook fluitiste en pakte haar instrument erbij voor ‘Direct Sunlight’ wat erg mooi was, ook door het contrast tussen de directe heldere fluit en de zachte zang. Het tempo bleef aanvankelijk hoog met ‘Superstition Future’, maar met ‘Perfected Steps’ was er dan een prachtig moment, waarin het was rustiger werd en erg mooi sferisch op het moment dat de zang van Penny nog ijler werd. Op het podium lag een set list, maar desondanks was er regelmatig bandoverleg en leek er nu en dan wat geschoven te worden en werd bijvoorbeeld ‘Witching Hour’, ook één van de hoogtepunten, eerder gespeeld dan vooraf op papier gezet. Een liedje met prachtige opbouw, waarin de zang wat directer werd. Prachtig was ook het traag beginnende ‘Hollow Sound Of The Morning Chimes’, met daarin heftige intermezzo’s van de gitaar van Carriere, die de rust ineens verscheurden. Via het titelnummer ‘I Feel Alive’ van het laatste album en het mooie ‘Way To Be Loved’ was er alweer het einde met ‘Petals’, waarbij de kwaliteit uitstekend was, maar er best nog wel een liedje of wat extra op de set list had gemogen. Tops gaf de voorkeur aan spelen in plaats van praten. Er waren nauwelijks introducties, maar het publiek danste de hele avond heerlijk weg. Een prima band, die aan kracht won juist op de momenten dat het wat directer werd. Veel plezier, maar ook veel overleg op het podium haalde soms net even het tempo eruit. De frontvrouw werd rustig en prima ondersteund. Een luid applaus bracht Tops terug voor ‘Outside’ als toegift. Een heerlijk concert met prachtige muziek, die de reputatie van Tops onderstreepte.
Moeiteloos laat Tops Vera dansen
