EMMEN – Wat was het jammer. Maya Shanti heeft als poppy Nederlandstalige singer songwriter veel te bieden, maar nu en dan verloor ze zichzelf in overleg met haar achterban die ook pal naast haar zaten, waardoor als ze net wat momentum had opgebouwd, de vaart er weer helemaal uit was. Doodzonde, want door wat technische strubbelingen was deze showcase al laat begonnen en als het tempo er niet in zit geef je je publiek een reden om dan maar naar een andere Popronde deelnemer te gaan. Een punt om nog eens goed te overdenken voor de artieste en Popronde deelneemster die zo toch bonuspunten liet liggen bij Brownies & Downies in Emmen. Heel handig om familie mee te nemen, maar vooral buiten het daadwerkelijke optreden om. Maya Shanti is Maya Koldijk. Via het opleidingstraject van de Herman Brood Academie en talentenjachten op TV heeft ze een mooi eigen geluid ontwikkelt. Ze deed al mooie voorprogramma bij artiesten als Karsu en Tash Sultana, maar stond ook op tal van prima festivals en podia die je graag wil afvinken als artiest. Muzikaal is het uitstekende Nederlandstalige pop, met de emotie van een goede smartlap. “Het prachtige en het pijnlijke dat het leven brengt”, inspireert haar, leert een blik op haar Popronde profiel. Dat blijkt ook gelijk uit het eerste nummer. Een rustige en mooie opening met ‘Hey Mama’ is een ode aan haar moeder. Een nummer dat zich kalm kan ontwikkelen. Na een Engelstalig uitstapje gaat het verder met ‘Ze Red Zich Wel’ wederom een nummer over de band die ze heeft met haar ouders. Een nieuw nummer waarin ze haar puberjaren nog eens onder de loep neemt. Een schitterende song, waarin haar zang en gitaarspel prima tot zijn recht komen en waarbij iedereen in Brownies & Downies opveert, want als dit de standaard is van het hele optreden wordt het prachtig. Dat weet ze mooi door te trekken in het rustige gevoelige ‘Juni’ waarin een liefdesbreuk centraal staat en ze terug verlangd naar die zomerse juni maand dat het nog koek en ei was en de liefde eeuwig leek en ook het prachtige donkere ‘Jouw Gevoel’ is een fantastisch nummer met veel intensiteit, terwijl het rustig swingt. Dan begint het knoeien. Het blijkt dat bepaalde zaken technisch niet helemaal functioneren en dus vraagt ze vader Cees Koldijk, zelf ook een zanger en muzikant die onder andere met de band Uit Je Bol veel succes had, om mee te zingen in ‘Samen uit de Stad’ als lage tweede stem. Voor de vaart had dit liedje beter gekund zonder die ondersteuning, want dat duurt te lang en die tweede stem kon in dit nummer gemist worden, zonder iets aan papa’s zangkwaliteiten te niet te willen doen. Even lijkt het dan weer goed verder te gaan in een lekkere uptempo song die prachtig is, maar de ombouw voor een duet met haar vader in ‘Wie aan Amsterdam Komt’ duurt weer veel te lang, hoewel het prima nummer is, waarbij ze het publiek in gaat om het zo nog meer erbij te betrekken. Een ongelukkig optreden onder slecht gesternte, maar wel een optreden waarin bleek dat Maya Shanti gewoon veel te bieden heeft. Sterke songs met veel gevoel en mooie variatie, een goede interactie met het publiek, waarbij ook inhoudelijk heel fijn de nummers worden geïntroduceerd en het zo voor bezoekers ook goed mogelijk is om hierin emotioneel te investeren en een prachtige stem. Nu nog iets besluitvaardiger op de bühne, ook als het technisch even tegen zit, om de vaart er in te houden. Ze stond op dezelfde plek als Meau een paar jaar geleden en ze zou best een zelfde ontwikkeling kunnen doormaken.
Maya Shanti mag de vaart erin houden
