AMEN – Het zou met enige fantasie zomaar een verhaal kunnen zijn uit het Oude Testament of een ander heilig boek. Jaren lang bracht de Jager het volk der Amerianen een hoorn des overvloeds. Mysterieus verdween deze vaste gast en een grote droogte, sprinkhanen en andere rampspoed overviel het volk der Amerianen. Na tien barre jaren kwam de Jager terug om haar gulle gaven weer te verdelen onder haar dankbare volgelingen. Zo’n vaart had het uiteraard niet gelopen. De hoorn des overvloeds was ook het afgelopen decennium rijk gevuld in De Amer met prachtige concerten, maar Marike Jager die daarvoor zo vaak op de planken had gestaan, had haar tom tom de afgelopen tien jaar niet ingesteld op Amen. Daar zijn natuurlijk veel oorzaken voor. Wisselingen van de wacht, Jager was het theater in en deed vorig jaar nog een clubtoer met Martijn Bosman die haar in Vera in Groningen bracht met programma dat iets minder in de Amer zou hebben gepast, maar op een herfstige zondagmiddag, waar de zondvloed zich dan nog wel aankondigde met heftige regenval was Marike Jager dan toch terug op de planken waar ze, zo bleek, zoveel warme herinneringen aan heeft. Optreden in De Amer was altijd spannend geweest, maar ze was er ook altijd met voldaan gevoel weer vandaan gekomen. Marike Jager deed voor het eerst echt van zich spreken met winst in De Grote Prijs van Nederland en later het album ‘The Beauty Around’. Sindsdien heeft ze een rijk oeuvre opgebouwd met prachtige albums als het voor twee Edisons genomineerde ‘Celia Trigger’, ‘Here Comes The Night’, ‘The Silent Song’ en ‘Hey Are You Okay’ dat in 2019 haar laatste album was. Inmiddels is Jager weer druk bezig in haar creatieve kamertje met het schrijven liedjes, sommige zo nieuw dat zelfs haar begeleider Henk Jan Heuvelink, ze nog nooit had gehoord. Zo sloeg Jager de brug over het ravijn tussen beide periodes. Prachtig ouder werk dat ze al eerder liet klinken in Amen en een kijkje in haar allernieuwste werk dat vaak nog nooit op een podium was te horen en dat soms nog niet eens een vastere vorm had gekregen. Heuvelink was als eerste op het podium en nam plaats achter de piano waar hij ‘Walz’ inzette. Marike Jager volgde niet veel later voor dit rustige warme nummer en daarna werd met ‘I Can’t Stand’ het tempo er in gebracht en dat werd mooi doorgetrokken in ‘Fling Flang Toodah’ dat prachtig was en je ineens doet beseffen dat Jager eigenlijk alles heeft om een echt Amer gezicht te worden. Dat werd onderstreept met ‘She Only Knows’, het eerste nummer waarbij Jager ook inhoudelijk echt de diepte inging in haar aankondiging. Vlak bij haar huis staat een Magnolia. Eigenlijk was deze haar nooit opgevallen, maar ineens besefte ze hoe mooi ze was in de bloei en eigenlijk, in tegenstelling tot de mens, precies wist te doen wat moest. Wanneer te bloeien, hoe lang en al die andere bomendingen. Een donkere piano sound en een mooie tweede stem van Heuvelink zorgden voor een fijne warmte in dit hoogtepunt voor de pauze. Na ‘Focus’ kwam de pauze voor haar begeleider, want het werd experimenteer tijd. In het nieuwe ‘Heartbreaker’ kwam de zang van Jager geweldig mooi tot zijn recht in een verhalend nummer. Een tijdelijke verwijdering in de relatie met haar gitaar inspireerde haar tot een liedje op de speeldoos, waarbij die was gekoppeld aan een handboor om het draaien eenvoudiger te maken, maar ook mooi zichtbaarder voor het publiek in een heel klein nummer, daarna verkaste Jager naar de piano voor ‘Wings’ dat ze ooit schreef voor een uil en de pauze kwam na het stevige ‘Break the Law’. Na de pauze ging ze solo verder met heel teder ‘Flowers’, ook een nieuw nummer en voor ‘Pussy Willow’ liet ze zich inspireren door een kinderverhaal van Tim Burton, waarbij ze wederom op de speeldoos haar lied bracht. Creatief, verrassend en steeds zichzelf vernieuwend was het hierna de beurt aan de omnicord om zijn opwachting te maken voor ‘Stick Boy & Match Girl’, waarbij ze eerst refereerde aan een liedje van The Gorrilaz, waarvan iedereen dit instrument zou moeten kennen en duidelijk als een kind met een nieuw stuk speelgoed was de gretigheid te merken om hier meer mee te gaan doen. Schitterend en weer met een mooie warme gloed volgde ‘Rugs’, waarna ze haar gloednieuwe kerstsingel ‘Love Me One More Night ( It’s Christmas)’ speelde juist voor hen die weten dat ze een volgende kerst niet meer samen zullen zijn als stel, maar nu nog even dat willen vergeten. Heuvelink werd weer het toneel opgeroepen en voortreffelijk ronden beide het optreden af met schitterende songs als ‘Papillon’ in het Frans en ‘Hide & Seek’ voor het concert eindigde het mooie ‘Another River’ waarin nog één keer de piano van Heuvelink prachtig was en de stem van Jager loepzuiver en schitterend. Uiteraard een toegift met haar interpretatie van ‘Come Together’ van The Beatles en het fantastische ‘Here Comes The Night’. Algemene conclusie van publiek, artiest en de staf van De Amer; het mag niet weer een decennium duren van Marike Jager terug is. Waarvan acte!
Marike Jager bouwt een brug over een ravijn in Amen
