NUIS – Op de fiets door het prachtige coulisselandschap van het Westerkwartier en dan bij een mooie kerk binnen stappen, genieten van een fraai optreden. Vervolgens dan weer de paden op de lanen in pedeleren naar een volgende kerk waar een andere act al stond te trappelen. Dit was de opzet van een fietsconcerttocht in de streek ten westen van de stad Groningen. Wie bij de kerk van Nuis naar binnenstapte stond oog in oog met het duo May and June en dat was een absoluut genoegen, want beide zussen kunnen fantastisch zingen. May and June bestaat uit Anouk Triezenberg en haar zus Yora. Zo’n tien jaar geleden, nog als Anouk & Yora, leek de weg open te liggen. De landelijke finale werd bereikt van Popsport en zelfs een prachtig kwaliteitspodium als De Amer in Amen boekte het duo. Een aantal jaar later was er weer een kans, want een Italiaanse DJ pikte een cover dat het duo had ingezongen op, bewerkte het en het nummer ging viraal. Nu, de volgende poging om al die kwaliteitsingrediënten om te zetten in succes. Het duo heeft een keur aan Nederlandstalige liedjes geschreven en is druk bezig om te kijken of het gaat lukken om deze uit te brengen als album. Echter, keuzes. Eerst wat zeurpuntjes. Het moet gebeuren onder de nieuwe charmante naam May & June, maar dat zijn nou niet de handigste termen voor google als je gevonden wilt worden. Een tuin- en landschapsarchitect neemt, het gros en de voornaamste zoekresultaten in Nederland in beslag. In de kerk in Nuis zaten beide dames en dat kwam de daadkrachtig in de stemmen niet ten goede. Staande zingen geeft, letterlijk en figuurlijk, meer lucht en maakt sowieso een energiekere indruk. Het stond overigens niet in de weg dat de opening prachtig was met de interpretatie van beide zussen van de Boudewijn de Groot en Lennart Nijgh klassieker ‘Verdronken Vlinder’, één van mooiste liedjes die deze samenwerking heeft voortgebracht. Een liedje waarin het duo zich duidelijk thuis voelde en wat qua stijl erg mooi in het verlengde van hun eigen werk ligt. Er is een gering verschil tussen beide stemmen van May en June, maar als ze samen zongen, dan smolt dat in één en werd het prachtig. Het leek zich daarna hemels te ontwikkelen. ‘Verdwalen’ was een hoogtepunt. Een nummer van eigen hand, waarin beide zussen zich duidelijk senang voelden en complete controle hadden over zowel de muziek, als de inhoud. Dat gaf de ruimte om met overtuiging te zingen. De kerkbankjes voelden aan als tronen voor de billen, want dit was prachtig en het publiek waande zich koning. Daarna in ‘Geef het Door’ een bewerking van een nummer van Rob Dekay sloop er wat twijfel in de stemmen, het werd nu en dan even zoeken en de daadkracht was ook verdwenen, wat in de loop van het liedje wel terug kwam, op het moment dat het wat swingender werd. Eigenlijk was hetzelfde van toepassing op ‘Hey There Delilah’, ineens een nummer in het Engels en vooral ‘Mag ik dan bij jou’ van Claudia de Breij. Dan plotsklaps is het geweldige niveau van het begin weer helemaal terug in ‘Bij Mij’, en inderdaad, weer een eigen nummer dat op het komende album dat dit jaar nog moet verschijnen komt. Een nummer dat hen na ligt en dat ze tot in de tenen kennen. Degelijk wordt afgesloten een bewerking van een nummer van Charl Delamarre ‘Leef’. Je kunt in 8 nummers niet elke stijl, pop, folk, singer songwriter, cabaret en elke taal zingen, dat maakt het voor iedereen rommelig. Een prima concert met heerlijke zang, maar met andere heldere keuzen, had het ook zomaar een overweldigend mooi concert kunnen zijn en had je met vijf of zes eigen songs dat album al flink in de markt kunnen zetten. Dat May and June veel in hun mars hebben, dat werd in ieder geval wel duidelijk.
May and June maken het zichzelf soms te moeilijk
