Albums die het beste van twee landen verbinden. Canada bracht nog niet zolang geleden met Kaia Kater en haar indrukwekkende album ‘Grenades’ de connectie met Grenada te voorschijn. Lido Pimienta doet het zelfde met het even prachtige ‘Miss Colombia’. Haar eerste album ‘La Papessa’ was al een enorm succes en op dat succes weet de Canadese voort te bouwen met een sterk en bij tijden overweldigend album, dat profiteert van de bredere armslag die na haar eerste album is ontstaan. Lido Pimienta heeft het album grotendeels in haar thuisstudio opgenomen in een voorbeeld van onafhankelijk ten opzichte van de muziekindustrie. Het album ontleent zijn naam ook aan protest. De volgers van het genre miss verkiezingen weten nog vast wel de editie van Miss World, waar aanvankelijk Miss Colombia werd gekroond, om daarna de kroon te moeten inleveren, want …. foutje bedankt. Resoluut pakt Lido Pimienta deze kroon terug als protest tegen het racisme en de dominante positie van mannen in de muziekindustrie. Deze vrouw bewijst dat ze kan excelleren zonder en is daarmee een voorbeeld voor andere artiestes. Op dit album een voortreffelijke mix van pop, cumbra, bullerengue en elektro die zich lekker eigenzinnig manifesteert en soms hypermodern en soms welhaast klassiek klinkt. In haar werk komen zaken als de positie van de LGBT gemeenschap, de Colombiaanse diaspora, de positie van de Afro-Colombiaan in haar geboorteland en nieuwe vaderland, maar ook meer persoonlijke zaken aan de orde. Ze doet daarbij geen knieval aan de commercie, want ze brengt haar liedjes in het Spaans. Het is vooral ook een album van schoonheid en hoop, als vaccin tegen veel zaken die volgens de artieste verandering behoeven en waar de verontwaardiging vaak voelbaar is. ‘Para Transcribir’, solo en prachtig zonder muzikale begeleiding gezongen neemt je mee het album in naar het trotse ‘Eso Que Tu Haces’ over de trots op haar Afrikaanse bloede en hoe deze groep ook vaak wordt achtergesteld in Colombia.en de klaagsong ‘Nada’, die prachtig en ingetogen is en waarop met Li Saumet de eerste gast meewerkt. Op het album zijn een aantal artiesten gevraagd een bijdrage te doen, dat levert in ‘Quiero Que Me Salves’ met een lange gesproken introductie en een heerlijk traditioneel opgezette song met Sexteto Tabala nog een geweldig hoogtepunt op. Pimienta is niet bang om traditioneel te mengen met modern. Een liedje als ‘Te Queria’ heeft dat bijvoorbeeld sterk. ‘No Pude’ is dan weer een elektro popsong, maar met haar prachtige soms wat omfloerste zang en ‘Pele Cucu’ is traditioneel en leunt lekker aan tegen het vlotte ‘Resisto Y Ya’. Het cirkeltje voor dit album is rond met een andere versie van ‘Para Transcribir’, nu met Luna. Een prima en bij tijden indrukwekkend album dat niet alleen heel verschillende muzieksoorten combineert, maar ook emoties als verontwaardiging en warmte op een prima manier weet uit te drukken. Lido Pimienta vliegt op eigen kracht.
Lido Pimienta – Miss Colombia
