GRONINGEN – Zo halverwege het concert van Janne & De Vogels in Spot / De Oosterpoort in Groningen was hij daar ineens: Slome Japie. De Rotterdammer is een artiest wiens werk nadrukkelijk aan herwaardering toe is en ineens hoor je zijn liedjes heel voorzichtig voorbij komen bij de betere zangers. Slome Japie is uiteraard Jaap Valkhof ook de schrijver van ‘Hand in hand Kameraden’, ‘Ik zie de haven al’ en een bekende vooroorlogse jazz accordeonist die bescheiden toch toe is aan een avondvullend programma met zijn Nederlandstalige liedjes en nog een artiest nodig heeft die deze uitdaging oppakt om het werk vanuit deze tijden te interpreteren. Dat bewees Janne Schra ten overvloede met haar fantastische versie van ‘Diep in Mijn Hart’. Deze avond stond echter in het teken van Schra met haar vogels en die hebben fantastisch eigen materiaal en plukt nu en dan uit andermans liedjes voor het theaterconcert waarmee ze nu onderweg is. Ze reist door het land met het album ‘In de Regen’ in de merch koffer dat recent verscheen. ‘Diep in mijn Hart’ is wel de aanleiding geweest tot het album en de toer. Uiteraard heeft Janne Schra met Room Eleven, Schradinova en meer recent haar samenwerking met het Noordpool Orkest in de majestueuze vertolking van de teksten van de dichteres Vasalis haar adelbrieven allang verdiend. In De Oosterpoort ging deze voorstelling prachtig van start met ‘Orkaan’. Een heerlijk lied dat een lekkere urgentie kreeg en met mooie wisselingen spannend bleef. Deze onverwachte, soms ontregelende en zelfs onlogische, maar toch weer heel logisch zijnde aanpak had ze in veel van haar liedjes die nooit zomaar van A naar B gingen. Haar welkomstwoord daarna was eerst verwarrend, want ze sprak haar publiek toe vanuit de toekomst. Als in goede literatuur kon je in deze fantasie meegaan en als personage in het verhaal van Schra figureren. Prachtig was ook het tweede nummer ‘Alles wat ik zie’ met erg goed piano werk van Tony Roe, die samen met Lucas Dols op bas en drummer Mark van Kersbergen de muziek uitvogelen. Het is voor Schra een beetje een terug keer naar de jazz, wederom een overeenkomst mat Valkhof die ook een jazz basis gaf aan zijn werk. Het eerste echte hoogtepunt was het rustig verrassende ‘Kranig’. Het begin van een supertrio met het rustige In de Regen’, wat één van de mooiste nummers van het optreden was en niet onderdeed voor het al even mooie ‘Het enige wat ontbreekt’ dat in hoog tempo er tussen zat en zich onder andere kenmerkte door een haast spoken word achtig stuk, naast een prachtige poëtische tekst, maar dat is standaard bij het eigen werk van deze zangeres. In de voorstelling durft Schra zich erg kwetsbaar maar tegelijk erg krachtig op te stellen in bijvoorbeeld ‘Ik heb genoeg van jou’ en ‘Swipen’ over liefdesperikelen en relaties, maar het werd weer echt prachtig met ‘Zachter’. Langzaam ontvouwde zich het verhaal dat Schra wilde vertellen. Geen vrolijk verhaal, maar wel met hoop over hoe we voorzichtig en lief moeten zijn voor elkaar, maar ook zeker voor de aarde waar ze een apocalyptisch beeld van schetste in haar toekomst. Ze speelde een nummer solo, een nummer met Lucas Dols en was fantastisch met band in het Vasalis nummer ‘De Kleine Zeemeermin’ om daarna nog zo’n andere held uit het verleden, Donald Jones, op te roepen met ‘Ik zou je in een Doosje Willen doen’. Het einde was fantastisch met ‘Speak Up’ en aangesloten het A Capella, meer dan kippenvel lied ‘Oppervlak’. Wie nog niet door had wat voor fantastische zangeres Schra is, hoeft allen die twee minuutjes uit het hele concert te beluisteren om overtuigd te zijn. Het eindigde even mooi met ‘Sad Song’ en als toegift het prachtige ‘Ode’. Een superbe voorstelling van heerlijk eigen werk, fantastische teksten en goed gekozen toevoegingen van andermans werk. Een intelligent in elkaar gezet stuk, dat je diep weet te raken.
Janne & De Vogels imponeren in De Oosterpoort
