GRONINGEN – Iskander Moens timmerde aan de weg als voorganger bij de band HYPER en speelde in César Quinn, maar onder zijn alter ego Iskander Moon staat de Vlaming tegenwoordig solo op de planken. Amper een half jaartje geleden bracht deze Belg zijn eerste nummer uit en nu overtuigde hij al met een fraaie set in Vera. Hij was hiervoor geïnviteerd door de vrienden van Kids with Buns, maar bleek ook iemand die op eigen kracht met een fraaie lenige stem, mooie verhalen en een reeks aan emoties de zaal kon boeien met knap opgebouwde liedjes. Het gros van de Vera bezoekers had wellicht nog nooit van hem had gehoord, maar muisstil en zeer aandachtig stond het publiek te luisteren en liet zich betoveren. Het zijn mooie folky singer-songwriter liedjes welke Iskander Moon brengt met de piano of zijn gitaar. Een enkele singel is van hem verkrijgbaar, maar zijn set in Vera bewees dat hij toch al genoeg sterke songs heeft voor minimaal een EP, maar dat is voorlopig toekomstmuziek, maar een gerenommeerd platen label heeft hij al.
Iskander Moens is iemand die niet alleen als artiest aan de weg timmert. Ondanks zijn status als prille twintiger is hij een veel gevraagd producer en als songwriter schuift hij graag bij goede artiesten aan. Dat bleek eigenlijk ook onmiddellijk op het moment dat hij als Iskander Moon het podium betrad. Uitdagend, want een enkeling klapte, maar de meeste toeschouwers keken wat afwachtend wat hij wel niet te bieden had. Eigenlijk veranderde dat al bij het openingsnummer ‘Ghosts’. Achter zijn toetsen opende hij rustig, maar zijn songwriters capaciteiten kwamen naar voren, toen het liedje zich mooi ontvouwde en steeds steviger werd, steeds mooier en hij ook een prima zanger bleek die niet bang was om zijn stem te gebruiken. Dit werd voortgezet in ‘New York City’. Nu was de ontwikkeling vooral in de snelheid van deze song. Na een kalme start met een mooi intro op de piano ging het gaspedaal langzaam naar beneden en verkreeg het de vaart van een grote stad met een mooie beschouwing over het leven daar en je weg vinden in den vreemde. Het zijn niet altijd de grote onderwerpen die Iskander Moon inspireren. In de tuin van de Gentenaar staat, zo vertelde hij, een Magnolia die toevallig op het moment in bloei staat. Het was de aanleiding om ‘Beauty Of It All’ te schrijven. Weer zo’n fijn geconstrueerd liedje waar hij zijn gedachten laat gaan over schoonheid. Dit nummer was de eerste keer dat hij zijn gitaar pakte. Het gaf hem vrijheid om meer te bewegen, waar hij op het krukje achter de toetsen daarin nog wel eens beperkt wordt. ‘Beauty Of It All’ was impressionant mooi en de argwanende blikken hadden allang plaats gemaakt voor intens luisteren en genieten in Vera. Terug op zijn krukje zette ‘Iskander Moon’ een welhaast kerkorgelachtig intro in, dat prachtig was en daarna steviger maar kalm en intens werd in ‘Tear You Up’. Hiermee had Iskander Moon prima de twee van zijn mooiste nummers centraal in zijn set gezet, maar hij had nog veel meer fraais meegenomen. Dat eerste nummer waarmee hij een half jaar geleden op de proppen kwam was ‘Saturday Silence’. Hij vertelde, in één van zijn mooie introducties, dat het bijna weekend was en hoe hij vaak eigenlijk het werk dat hij in de week moest doen wat liet liggen, waardoor hij in het weekend hard aan de slag moest. Een mooie aanloop naar deze song met een aansprekende pianomelodie en een heel fijn inviterende zang, welke zonder probleem aantoonde dat de tips in België om Iskander Moon nu te gaan zien, omdat het straks wel eens een hele toer kan worden om aan kaartjes te komen voor één van zijn concerten geen grootspraak zijn. Van New York waren we inmiddels aanbeland in ‘Berlin’, waarvoor hij wederom zijn gitaar pakte. Een nummer over een koude vreemde stad, waar je je eigenlijk wil opsluiten in je kamer, maar als je er toch op uitgaat merkt dat de stad je omarmt en accepteert. ‘Berlin’ was het uitbundigste nummer van de set na een rustig begin en net als de voorgaande erg mooi. Prima is zoals deze man uit Gent de emotie leidende maakt in het tempo of de kracht van een nummer, waardoor je het ook voelt die intensiteit die hij voelt. Terug de plas over voor het slotnummer ‘Buried in Beverly Hills’ waarmee er zand ging over deze kennismaking en duidelijk werd dat er zo heel veel moois op het moment uit België komt en Iskander Moon daar zeker toe behoord. Wie dacht dat het goed rusten was na zo’n show, nee. Iskander Moens zette gelijk een andere pet op en hielp collega’s Kids with Buns onvermoeibaar met het stemmen en aangeven van gitaren. Een teamplayer die je erbij wilt hebben.