LONDEN – De Beste Singer Songwriter heeft Nederland al heel wat talent opgeleverd. Sommige oud-deelnemers, denk aan Nielson, Douwe Bob, Maaike Ouboter, Gronings eigen Kira Dekker en anderen zijn prominent in beeld Anderen daar hoor je wat minder van, maar zijn zeker niet minder druk of getalenteerd. Gitta de Ridder bijvoorbeeld. Vanuit Londen bouwt de Nederlandse haar loopbaan op. Aan die bekendheid wordt gewerkt. Op 19 september staat ze in Roodehaan en ook is geboekt voor de Popronde en komt ze op 5 november naar Emmen. Vanuit Londen vertelt Gitta de Ridder honderduit over haar muziek.
“Van huis uit was er altijd veel muziek om me heen, Papa die zong en veel muziek luisterde, Opa en Oma die beiden in de Opera zongen, en dan nog wat familie leden die instrumenten bespeelden met een piano in huis ook”, gaar Gitta de Ridder terug naar het begin. “Als 6 jarig meisje zong ik in het kinderkoor en speelde ik viool. Ik speelde ook wat jaren in een orkest als violist. Ik was een jaar of 14 toen ik de gitaar oppakte en liedjes begon te schrijven. Ik voelde me thuis bij het muziek maken en heb me nooit meer afgevraagd of ik wat anders had willen doen. Artiest worden is denk ik meer artiest zijn en artiest leven. Ik adem teksten in en adem liedjes uit, dat is eigenlijk altijd wel zo geweest.” Dat is natuurlijk de wat versimpelde manier van het liedjesschrijven wat De Ridder doet, maar geeft wel goed weer hoe ze de wereld om zich heen omzet in muziek. “Het proces van schrijven is door de jaren heen veel veranderd”, gaat De Ridder dieper op de materie in, “waar ik ooit nog vaak met wat akkoorden begon en een melodie en daar maar wat woorden op puzzelde is het tegenwoordig vanuit een tekst. Ik pak zelden de gitaar op om te schrijven als ik niet al eerst een tekst heb om mee te werken. Die teksten komen overal en nergens vandaan. Ik heb meerdere notitie boekjes in tassen en jaszakken en blaadjes rond mijn flat met woorden en zinnen die ik ‘on the spur of the moment’ ergens op krabbel, meestal vormen daar de teksten zich uit. Bijna altijd over iets wat ik ervaren heb of gezien/gehoord heb.”
De jonge violiste en later gitariste ging naar de Rockacademie om haar vaardigheden aa te scherpen. “Als ik niet op de Rockacademie had gezeten was ik niet in London beland. Bless the ‘Erasmus Beurs, waardoor ik een uitwisselingsprogramma heb kunen doen. Ik denk dat de opleiding me vooral heeft laten zien dat ik niet zo goed binnen de lijntjes pas van educatie aangezien ik soms nogal eigenwijs ben, maar dat dat nou juist is waar creatief gezien mijn kracht ligt. Het leven in Engeland de laatste zeven jaar heeft me enorm veel geleerd, van het eigenmaken van een taal tot de muziekcultuur waar niemand je, in eerste instantie, ziet staan. Dan kom je er achter wat eigenlijk belangrijk is. De liedjes, de woorden en het feit dat ik wel kan proberen als iemand anders te klinken of uit te zien maar uiteindelijk ik alleen mezelf kan zijn. Gelukkig is er daar maar een van”, lacht De Ridder met zelfspot. “De Beste Singer Songwriter was te gek. Alleen al om een reden te hebben om weer eens terug te komen naar Nederland. Ik had al 4 jaar niet in Nederland gespeeld. Het is zo fijn om wat meer terug te kunnen komen om te spelen maar ook om mijn familie en vrienden te zien! Nederland is toch een heel mooi land en voor de muziekmakers een hemel.”
Nu gaat Gitta de Ridder deelnemen aan De Popronde. Naast Emmen staan voorlopig mooie locaties in Nijmegen, Zwolle, Arnhem, Haarlem en nog wat andere plaatsen op haar lijstje en wellicht komt daar nog wat bij. “De Popronde is een super platform om veel te kunnen spelen, een excuus om even 2 maanden het leven op z’n kop te zetten en mijn thuis te maken in Almere waar ik ben opgegroeid. Ik heb zo ontzettend veel zin in alle shows en ook om even in alle rust te kunnen schrijven voor mijn tweede album tussen de optredens door. De 1e is nog niet uit maar wel af, de 2e al goed op weg qua schrijven. Dan kan ik eind november weer terug keren naar de UK met frisse energie en een bak vol blijheid en mooie herinneringen.”
Tijdens de twee maanden in Nederland is Almere even haar thuis. De stad waar ze opgroeide. Nu is het Londen, haast onvergelijkbare grootheden, Londen bestaat sinds mensenheugenis en Almere is nog kakelvers. “Almere was toen ik daar opgroeide en is nog steeds zo nieuw. Het is zo lastig om daar veel cultureels te vinden, maar ik had gelukkig wat geweldig creatieve vrienden om me heen en mijn tiener jaren hebben me een enorme drive gegeven om de wereld te ontdekken. Almere = een gevoel dat er zo veel meer is om te ontdekken , London = een gevoel dat er veels te veel is.
De inspiratie in London lijkt niet te evenaren maar twee maanden Almere en liedjes schrijven zouden best wel eens het tegendeel kunnen bewijzen. Dat verhaal zal de tweede plaat wel vertellen, ” en weer komt de lach boven.
Als Nederlandse artiest in het Britse koninkrijk dat vol zit met uitmuntende muzikanten. Is dat eenvoudig? Moet je jezelf extra bewijzen of is je ‘exotische’ Nederlandse afkomst juist een pre? “Engels of buitenlands, London is verrekte overspoeld met muzikanten. Misschien is het ‘exotische’ een ding dat helpt, maar ik heb het gevoel dat het in de UK vooral heel erg hard werken is en je je duizend keer harden moet bewijzen of juist niet zo hard je best moet doen en vooral gewoon jezelf moet zijn. Na 7 jaar spelen rond London weet ik de weg wel te vinden en komen er eindelijk fatsoenlijke optredens binnen, zo ook elders in Groot Brittanie waar elk optreden weer tot nieuwe dingen lijkt te leiden. Of het nou een pre is om buitenlands te zijn hier vraag ik me af, het is op z’n minst iets om over te praten en dat is vast goed”, constateert De Ridder met weer die lach.
De EP ‘Come find Me’ was haar eerste album. Een compleet album is onderweg. “Come Find Me’ was bedoeld als introductie. Ik was zelf nog op zoek naar mijn sound en mijn weg door de muziek. Ik had het gevoel dat er een momentopname moest zijn van de muzikale plek waar ik toen was.
We hebben de EP in 2 dagen live opgenomen in een studio in London samen met mijn man Simeon Rodgers op drums en een vriend van de Rockacademie, waar ik wel vaker mee samen speel, Kai Liebrand op bas. Het was zo fijn om zo direct op te nemen, 1 take en klaar. Het is precies wat het zijn moest. De eerste plaat is nou zo goed als af met wat laatste dingen die ik nog moet doen. De 1e single daarvan ‘Alternate Reality’ komt op 7 oktober uit en dan bouwen we op naar de album launch volgend jaar. Deze plaat heb ik vooral in m’n up gemaakt in mijn eigen studio in London, nooit geweten dat percussie en kinder-instrumentjes zo leuk waren om te bespelen”, grijnst De Ridder. “Het is een enorm creatief process geweest en ik heb zo’n geluk gehad om wat geweldige vrienden dingen in te kunnen laten spelen van ver zoals Kai Liebrand op de bas vanuit Nijmegen, Leon Schmitz op een aantal percussie elementen vanuit Den Haag, Simon Lewis op de cello vanuit London en Fiddes Smith op de banjo en mandoline vanuit Brighton. De plaat word op het moment gemixed door Coen Dingemans een Nederlander die inmiddels alweer 10 jaar in London woont. Ik heb Coen jaren geleden op Westminster University leren kennen. Leuk hoe de hele plaat uiteindelijk een beetje Nederlands en een beetje Engels is.” Voor het zover is kan Gitta de Ridder eerst zieltjes winnen voor haar muziek in Nederland tijdens de Popronde en in Roodehaan.