Foto: Tina Bauer
WENEN – Op zoek naar de stranden en plekken om te surfen komen we uit bij de Donau. Wenen heeft een stadsstrand, maar dat is in januari niet de gezellige warme plek om met een surfplank de golven van de Donau op te zoeken. Voor de surfband DIVES zullen we echt ergens anders moeten kijken. Andere opvallende zaak. Oostenrijk stuurt liefst drie girlbands met DIVES, Friedberg en My Ugly Clementine naar Eurosonic en in het algemeen zijn de volledig uit dames bestaande bands goed vertegenwoordigd dit jaar. Even puzzelen levert namen op van Hickeys, I See Rivers, Los Bitchos, Lionstorm, Maruja Limon, Melenas, Tribade enz enz op. Terug naar de zoektocht in Wenen naar DIVES. Zijn ze wel in Wenen? In november kwam hun nieuwe album uit en onmiddellijk zat de agenda vol met optredens in eigen land, maar ook in Duitsland, Zweden, Zwitserland, Servië en dat gaat de komende maanden nog wel even door. Uiteindelijk krijgen we drumster Dora de Goederen, bassiste en zangeres Viktoria Kirner en gitariste en zangeres Tamara Leichtfried toch te spreken. Niet eens zo ver van dat stadsstrand in een café kunnen we dan ons licht werpen op wat we kunnen verwachten van de showcase van DIVES, hoe je kunt surfrocken in Wenen en de toestand van vrouwen in de muziek in Oostenrijk en ver daarbuiten. Tijdens Eurosonic staat hun showcase op 16 januari in Huis de Beurs In Groningen op het schema genoteerd.
Die laatste vraag leggen we het trio eerst voor. Liefst drie volledige vrouwelijke bands. Hebben de vrouwen het voor het zeggen in de Oostenrijkse muziek? Het levert drie lachende gezichten op: “Natuurlijk, hoe werkt dat in andere landen dan?” Een oorzaak daarvoor zou gevonden kunnen worden in Girl Rock Camp. Een kamp voor de muzikaal geïnteresseerde jongedame, waar de beginselen van muziek worden bijgebracht. Dora de Goederen, Tamara Leichtfried en Viktoria Kirner leerden elkaar daar kennen. Kirner gaat er dieper op in. “We hebben elkaar leren kennen op het Girl Rock Camp, maar het was eigenlijk aanvankelijk vooral pragmatisch dat we samen een band vormden. We woonden alle drie in Wenen, terwijl veel van de andere deelnemers van overal in Oostenrijk vandaan kwamen. Op het kamp zaten we alle drie in een groep die eigenlijk niet kon besluiten met wie we nu een band wilden vormen, dus besloten we om onze woonplaats het criterium te maken, omdat we dan als we dat wilden met elkaar in contact konden blijven en regelmatig blijven oefenen als het kamp voorbij was.” Het Girl Rock Camp is een initiatief om de positie van vrouwen te versterken en biedt ondersteuning met muzikanten uit de praktijk, maar ook met een internationaal netwerk. Het is een week met workshops die je daadwerkelijk stimuleren voor jonge vrouwen, meiden en queer folks.
Er moet dus een geschiedenis vooraf gaan aan zo’n kamp. Dora de Goederen is de eerste haar geschiedenis vertelt. “Ik ging als heel klein kind al naar veel concerten en festivals met mijn ouders, die ook nog eens bevriend waren met een aantal muzikanten. Je kunt dus zeggen dat in mijn jeugd ik was omgeven met muziek. Thuis speelde echter niemand een instrument en ik heb eigenlijk mezelf nooit gezien als een persoon die zijn eigen muziek kon schrijven of zou optreden op het podium, tot ik dus op het Pink Noise Girls Rock Camp terecht kwam.” Het estafette stokje wordt doorgegeven aan Tamara Leichtfried: “Muziek was altijd heel erg belangrijk in onze familie. Mijn moeder ondersteunde me al op heel jonge leeftijd bij het leren van een instrument. Ik had klassieke pianoles tot ik 15 was. In mijn tiener jaren leerde ik de basisbeginselen van de gitaar en wat akkoorden om Nirvana liedjes te kunnen zingen met mijn vrienden. Ik verhuisde naar Wenen om te gaan studeren en had echt zin om een nieuw instrument te leren en dus heb ik een jaar lang drumles genomen. Dat was ook de reden dat ik me heb opgegeven voor de Pink Noise Girls Rock Camp. Ik wilde muziek maken met anderen en niet in mijn eentje in de oefenruimte wat te zitten drummen. Ik had nooit verwacht dat ik gitariste in een band zou worden. Ik had zelf niet verwacht dat ik ooit de gitaar weer zou oppakken, maar dat gebeurde en steeds vaker tijdens jamsessies en nu hou ik echt van mijn gitaar”, glundert de gitariste. Komen de Leichtfried en De Goederen uit warm muzikaal nest, Viktoria Kirner had een andere ervaring. “Ik had de meest vreselijke klassieke gitaar les toen ik 7 was. Ik wilde eigenlijk een tijd lang helemaal niks meer met muziek maken te maken hebben. Ik hield wel van luisteren naar muziek. Nergens ging ik heen zonder mijn walkman of discman als tiener. Ik heb uiteindelijk echt het plezier in muziek maken pas terug gevonden vijftien jaar later op Pink Noise Girls Rock Camp en daar besloot ik om de basgitaar te leren spelen. Het is voor ons alle drie echt een omslagpunt geweest. Het overkwam ons na die ontmoeting in 2015 op Girls Rock Camp en we zijn elkaar blijven zien in de oefenruimte en al snel, mede door onze vrienden die er erg op aandrongen, speelden we ook live. We hebben nooit een plan gehad, we waren allemaal wel gemotiveerd om het te proberen en zien wat er ging gebeuren als we door zouden zetten en dat doen we nog steeds.”
Dan de kwestie surfmuziek. Het is toch echte strandmuziek, maar het strand in Wenen leent zich niet voor een surfboard en een lekkere golf om die te pakken. Hooguit de boeggolf van een cruiseschip of vrachtboot die zijn weg zoekt over de Donau. De Goederen gaat hier op in. “We kennen helemaal niet zoveel andere surfbands hier, maar de underground music scene is absoluut levendig en heel divers. We hebben hier veel concerten gezien die ook ons weer inspireerden de afgelopen jaren.” Ze denkt even na. “De enige andere echte surfband in Oostenrijk is Beach Girls and the Monster. Onze eigen sound is wel eens moeilijk in een bepaalde genre box te duwen. We zijn hopelijk en waarschijnlijk nog steeds die aan het ontwikkelen. We hebben nooit echt besloten hoe we precies wilden klinken en hebben veel verschillende dingen geprobeerd. Vooral in het begin was het een soort van ergens in het midden uit komen. Tamara en Viktoria waren nog druk bezig hun instrumenten onder de knie te krijgen en ik had nog nooit in een band gedrumd. Youtube Tutorials, geleende apparatuur en het ontdekken welke bands we allemaal leuk vinden hebben ook nogal een impact gehad op onze sound van vandaag.”
Leichtfried gaat dan verder over het schrijven van liedjes. “Onze liedjes ontstaan normaal gesproken tijdens een jam. Dat kan beginnen met wat akkoorden of een gitaarloopje, zoals ‘Drinking Paradise’. Een baslijn was het begin van ‘Stay Right Here’ en soms is het een drum ritme waar het uit ontstaat, zoals ‘Waiting’. Als het over teksten gaat dan ontstaat dat ook steeds op een andere manier. Soms heeft één van ons tijdens de repetitie een concreet idee waar een liedje over moet gaan en heeft dan al wat tekst bedacht, Meestal schrijven we de teksten, althans voor een deel, samen. De onderwerpen vinden we in het dagelijks leven van ons en in de zaken waar we ons druk over maken of die ons ontroeren.” De liedjes die Tamara Leichtfried noemde staan allen op de in november 2019 verschenen plaat ‘Teenage Years Are Over’. De Goederen begint daarover te vertellen. “Ons debuutalbum is vooral een debuut, hoewel we ook heel veel onverwachte respons kregen op een spontaan opgenomen EP. We wilden dat onze eerste plaat een meer bedoeld document van de ontwikkeling van de drie en straks vier jaar die we nu samen spelen en muziek creëren. Waar de EP vooral heel ongedwongen onze eerste stappen op deze weg vastlegde, het album moest een groter portret worden van niet alleen de liedjes die we hebben geschreven sinds toen, maar ook van ons toegenomen zelfvertrouwen en de meer uitgekristalliseerde sound. Dat betekent niet dat we nu precies weten wat we willen. Zaken kunnen nog steeds veranderen en zich verder ontwikkelen en daar hopen we ook op, anders wordt het maar saai.. We hebben wel het gevoel dat we nu minder aan het zoeken zijn en meer aan het vinden. Het is niet meer over onze instrumenten en elkaar leren kennen en dingen voor het eerst uitproberen en dat opent weer nieuwe deuren. Ons debuutalbum ‘Teenage Years Are Over’ is dus tegelijkertijd een mijlpaal, maar ook een nieuwe richting op onze reis.”
Eurosonic daar hebben ze zin in, hoewel de toer aanstonds begint en er voor Groningen ook een aantal Duitse optredens staan in de agenda. “Je moet komen hoor”, dringt het drietal aan. “Optreden geeft ons de krachtige sensatie die hoort bij het uitwisselen van gedachten en emoties die zich daar mee kunnen identificeren. Natuurlijk geeft het ook een geweldige adrenaline rush”, vertelt Kirner. “We willen graag promoters en agenten vinden voor de delen van Europa, waaronder Nederland, waar we nog nooit geweest zijn en natuurlijk boeiende mensen ontmoeten. We kijken er ook naar uit om gezellig backstage rond te hangen met andere bands en coole artiesten, zoals My Ugly Clementine of Friedberg. We spelen een energieke en heel diverse set met een aantal dansbare en wat wildere liedjes, catchy tunes en zelfs één of twee ballades.” DIVES speelt hun showcase op 16 januari in Huis de Beurs In Groningen.