Er zijn muziekliefhebbers die vinden dat er weinig pit zit in de liedjes van Anna Tivel. Dat kan, maar in de verhalen die ze vertelt heeft deze Amerikaanse zangeres genoeg en tragiek en peper gestopt, om het toch prachtig te maken. Het zijn liedjes om zachtjes bij mee te huilen en uiteindelijk blij weer het leven in te stappen. Anna Tivel kreeg in te beperkte kring veel waardering voor haar folky Americana album ‘Small Believers’. Voor veel mensen een openbaring en enorm genieten, maar het resulteerde nog niet in een doorbraak naar een groter publiek. Nu met ‘The Quest’ heeft Tivel haar kunde verder aangescherpt en levert ze wederom een fantastisch album af. Het album zou aanvankelijk in 2018 uitkomen, maar dat werd pas in 2019 waarna ze ook in Nederland toerde met haar reisgenoot de songwriter Jeffrey Martin en in het Noorden onder andere De Amer in Amen bezocht. Op ‘The Quest’ volgt Tivel eigenlijk hetzelfde recept als op ‘Small Believers’. Waren op haar eerdere werk er een aantal fantastische pareltjes die schitterden op een ondergrond van mooie liedjes. Op dat album onder andere schitterende nummers vol tragiek als ‘Alleyway’ en ´Dark Chandelier´. Van die pracht staat ‘The Question’ vol van voorbeelden. Haar onderwerpen haalt Anna Tivel uit het dagelijks leven. Dat maakt het herkenbaar. Mensen die hun best doen en pech hebben, die slecht behandeld worden of gewoon voor het ongeluk geboren zijn en af en toe een verhaaltje met een happy end. Het zouden liedjes over jou of mij kunnen zijn, dat maakt het heel persoonlijk. Prachtig begint het met titelnummer. Eenvoudig en opgesmukt ze haar verhaal. Steeds prangender en urgenter klinkt het in deze fantastische song. Een heerlijke opening voor het album. Dat gaat verder in het kleine af en toe even aanzwellende en oh zo mooie ‘Fenceline’ met de tweede stem van Jeffrey Martin en het prachtige ‘Shadowland’ met mooie drumaccenten van Shane Leonard, die eveneens tekent voor de productie. ‘Shadowland is een hoopvol liedje. Zelfs als je “a waste of time, an empty bottle lying down, a trap door with the latches gone, hanging by a hinge”, bent gloort er toekomst. De groei zit hem in vergelijking met ‘Small Believers’ in nog meer diepgang in haar stem en de kleine accenten in haar muzikale begeleiding, waardoor haar verhalen nog beter worden ondersteund en geaccentueerd. Fenomenaal mooi zijn liedjes als ‘Figure it Out’ over vergeving en de krachtige boodschap in ‘Worthless’ van iemand die niets meer te verliezen heft en daar zijn kracht in weet te vinden en tussen beide liedjes het charmante ‘Minneapolis’. Verdriet en hoop ligt binnen een paar minuten bij Anna Tivel. Dat bewijst ze het hele album lang met voortreffelijke nummers als ‘Anthony’ over alles verliezen, wat je als vaste waarde in je leven zag, ‘Homeless Child’ en ‘Velvet Curtain’. Prachtig ondersteund door een keur aan muzikanten biedt ze houvast. ‘Two Strangers’ is een heerlijke afsluiter en de verzekering van Anna Tivel dat alles goed komt, als je het maar tijd geeft. Nee geen gillende gitaren, geen gepeperde songs, maar dat heeft het echte leven ook niet nodig, daar zit pit genoeg in als het wordt verteld dooreen zangeres als Anna Tivel. Als je, zoals de dakloze in ‘Velvet Curtain’ zegt: “I needed to hear someone singing tonight”. Laat het dan Anna Tivel zijn. Een traan is toegestaan.
Anna Tivel – The Question
