GRONINGEN – In een livemuziekloze periode op zoek naar artiesten die hoop konden bieden, maar tegelijkertijd ook getroffen waren door de pandemie, kwamen we de zomer van 2020 terecht bij de Oostenrijkse Alicia Edelweiss. Dat leek met haar accordeon en ukulele een fun act. Dat is ze ook, maar ook muzikaal zit het geweldig goed in elkaar en haar album ‘When I’m enlightened, everything will be better’ is absoluut geweldig. Dat album was de opvolger van het album ‘Mother, How Could You’ uit 2016 en de EP ‘I should have been overproduced’. Haar in 2019 verschenen album bracht haar erkenning die ze verdiende en de uitnodiging voor Eurosonic. Helaas ook nu nog onder pandemische omstandigheden, waardoor het een showcase op afstand was. Op haar podium had Alicia Edelweiss de hulp ingeroepen van Matthias Frey op viool en Lukas Lauermann op violoncello. Genrewijs zou deze artieste wellicht het beste in te delen zijn de categorie theatrale folk. Direct bij het openingsnummer ‘Leonie’ wordt dit duidelijk als de Oostenrijkse met grote expressieve gebaren aanvangt als haar begeleiders rustig tokkelen. Muzikaal voegt ze daar al fluks haar accordeon bij voor een nummer dat steeds meer gejaagdheid krijgt, wat de dramatiek en gedrevenheid alleen maar verder onderstreept. Een heerlijk nummer, ook door haar heel kenmerkende zang die even wennen is, maar dan prachtig je ziel in sluipt met subtiliteit, maar ook met de stormram. Het is een mooi uitgesponnen nummer, waarbij Edelweiss ook vocaal fijn wordt ondersteund door haar bühnegenoten. Een prachtig nummer met een uitstekende progressie welke beklijft. Hierna gaat Edelweiss verder in ‘Dead Skin’. Wederom zo’n mooie en volstrekt kenmerkende Edelweiss song. Expressief en met een mooie wisselwerking tussen de uptempo strijkers en de rustige zang. Voor dit nummer heeft de zangeres haar accordeon ingeruild voor een ukulele. Aanvankelijk solo zet ze het lied neer voor haar begeleiders invallen. Ook nu een hele mooie opbouw in het nummer, welke de spanning opvoert en toewerkt naar een hoogtepunt. Muzikaal zit het prachtig in elkaar. De showcase wordt afgesloten met ‘The Secret Garden’. Een vlotter nummer met een welhaast manische gedrevenheid en, wederom met de accordeon, een steeds toenemende urgentie. Een heerlijke showcase, ook mooi in beeld gebracht met close-ups en aandacht voor het decor van een volstrekt uniek artieste met een geheel eigen geluid. Een artieste voor de dappere programmeur die haar durft neer te zetten voor zijn publiek en zijn keus beloond zal zien met een compromisloos, maar oh zo mooi optreden. Alicia Edelweiss is een artieste die veel meer aandacht verdiend. Hopelijk was Eurosonic het opstapje wat ze nodig heeft om ook Europees door te breken, maar eigenlijk zou dat gewoon moeten kunnen op basis van haar eigen muziek. Ga Alicia Edelweiss ontdekken!
Alicia Edelweiss is absoluut uniek
