BERLIJN – Groningen kent Eurosonic, maar er zijn in Europa tal van Showcase Festivals. Eén van de belangrijkste is op 13 en 14 mei in Brighton. The Great Escape haalt pareltjes uit eigen land, heeft altijd een sterke Aziatische inbreng, maar ook de Verenigde Staten, Australië, Canada en veel andere landen hebben prachtige deelnemers. Voor de eerste deelnemer keren we ons niet Westwaarts om de zee over te steken, maar juist richten we de antenne naar het Oosten. Naar Berlijn om precies te zijn om daar digitaal met een deelneemster te spreken. Albertine Sarges is één van de meest aansprekende nieuwe Duitse artiesten. Het moet even “On the Go” stelt deze Berlijnse, want het is nog druk in aanloop naar het festival. Albertine Sarges muziek wordt door The Great Escape omschreven als kameleontische pop, wat dan nader wordt gepreciseerd als; post-punk en caleidoscopische droompop tot zacht-luide gitaarruis en Tune-Yards die doen denken aan vocale acrobatiek. In haar werk, zoals op haar pas verschenen album, brengt Sarges vaak serieuze onderwerpen, maar we beginnen bij een ander serieus onderwerp: Abendbrot bij haar ouders thuis.
“Muziek maken was een integraal onderdeel van de lange Abendbrot-sessies van mijn familie”, mijmert Albertine Sarges als het gaat over haar muzikale stapjes. “Abendbrot betekent het avondbrood en dat is hoe veel Duitsers ’s avonds eten. Sneetjes donker brood, komkommersalade, Gouda, salami, wat gesneden appels, hete fruitthee. Mijn vader zong dan: “Zou je me de boter willen geven?” en vroeg aan ons kinderen om te antwoorden in driestemmige harmonie.” Een aanrader om zo te eten, maar daar bleef het niet bij. “Zoals voor veel andere muzikanten, is mijn pad dat van een gevoelige introverte persoon die zich het meest op zijn gemak voelt in mijn kamer, terwijl hij zijn instrumenten bespeelt. Mijn uitdaging en mijn geluk als volwassene is nu om me creatief te verenigen met anderen en de ongelooflijke sociale krachten van muziek te ontdekken en ervan te genieten. Ik maak dit het belangrijkste punt van onze aankomende optredens, want na een jaar van sociaal isolement is er een collectieve honger naar sociaal gezelschap”, constateert de Duitse.
We gaan dieper in op haar songwriting. “Songwriting is als dagdromen. Ik volg wat stimulerend aanvoelt en sta open voor stemmingswisselingen die komen en gaan met een open einde. Songwriters weten echter wanneer ze met de schaar aan de slag moeten voor een goed uitgebalanceerde structuur. Het is het gemakkelijkst om creatief te meanderen met nostalgische gevoelens. Hoezeer ik ze ook koester, ik daag mezelf uit om ook voor de opbeurende en strakke tracks te gaan. Ik voel een grote urgentie om te handelen en verder te gaan, in plaats van achterom te kijken en nostalgisch te zijn. Wat verder belangrijk is te beseffen: Ik speel de bas en centraal in mijn songwriting en muzikale lust staan funky baslijnen.”
In haar liedjes gaat het over feministische theorie, mijmeringen over biseksualiteit, genderstereotypen en geestelijke gezondheid. We vragen Sarges ernaar waarom dit voor haar zo van importantie is en hoe en of ze de wereld wil veranderen. “Lange tijd geloofde ik niet dat feministische lezingen voor mij relevant zouden zijn. Ik was één van die meisjes die zeiden: “Waarom feminisme? Ik ben vrij om te doen wat ik wil.” Ik dacht niet na over het feit dat ik in dezelfde tijd zo pijnlijk lichamelijk bewust was dat ik niet ging zwemmen met mijn vrienden en drogredenen verzon om eronder uit te komen. Later ontmoette ik andere feministen en stap voor stap ontdekte ik hoe mijn geest wordt geprogrammeerd door codes van lookisme en leeftijdsdiscriminatie, hoe ik mijn uiterlijk controleer in plaats van mijn wereld vorm te geven. Het is geen toeval dat ik naakt zwemmen en feministische theorie samen breng in mijn lied en ik kan niet zeggen hoe blij het me maakt om te zien dat zoveel mensen en van alle soorten, zich er opgewekt en energiek door voelen. Mijn doel is om lichamelijk te worden, zonder enige angst voor schade.”
Berlijn is in Europa een bruisende stad met een internationale scene, dat moet toch ook zijn invloed hebben. “Het is moeilijk iets te zeggen over het water waarin je zwemt”, haalt ze haar schouders op. Gauw door naar haar nieuwe album, ‘The Sticky Finger’. “Het is de eerste keer dat ik een album produceerde”, klinkt het opgetogen. “Gewoon leren hoe je tracks kunt maken die niet klinken als een opname in een slaapkamer, was zo’n geweldig proces. Ik had de ene doorbraak na de andere – ik had ook de ene storing na de andere”, lacht Sarges. “Veel ging over mezelf vertrouwen. Ten tweede: anderen vertrouwen, zoals mijn co-producer Lo Selbo. Ik vind het heel mooi klinken en ben er enorm trots op. Het volgende album zou ik op een goede manier levendiger en rommeliger willen laten klinken”, bedenkt ze zich dan.
We sluiten af met vooruitkijkje naar haar optreden tijdens The Great Escape. Als we vragen wat live optreden zo important voor haar maakt is ze kort maar krachtig: “Eén woord: verbinding.” Ook heeft ze helder voor ogen wat ze als doel heeft bij dit showcase festival. “Ik heb als missie om in contact te komen met Britse luisteraars!” Dan sluiten we af met de vraag hoe ze dat gaat doen, helemaal omdat het door de pandemie een digitale versie wordt. “De band brengt een experimentele korte film die tijdloosheid tijdens isolatie en de behoefte aan een beat verkent. Het heet ‘The Metronome’. In de film speel ik orgel in een dorpskerk, onze drummer Robert doet aan free jaming op een veld, onze bassist Shanice speelt bas in een glazen kas met tomaten, en onze fluitiste Lisa speelt haar muziek voor een ziekelijke kip. Je kunt me volgens als ik ga vogels spotten en tot slot spelen we een live versie van “Beat Again”, mijn geheime favoriet van het album.” De showcase van Albertine Sarges is te zien op 14 mei via de kanalen van The Great Escape.