GRONINGEN – Het was voor de organisatie van Melodica even improviseren. Het tweede podium bij Bax Bier in Groningen was in de brouwruimte gepland, maar het bierproductie proces was net op dat moment op zijn luidruchtigste fase en dat ging niet echt samen met de akoestische muziek van het Franse White Note. Buiten werd het wat fris in de schaduw aan het water van het Reitdiep, maar in de expeditie was ruimte voor een podium. Al gauw zat het boordevol tussen het bier, de grondstoffen en andere benodigdheden die een brouwerij in en uit gaan. White Note is meestal een band, maar voor deze keer was frontman Nicolas Boblin alleen met zijn akoestische gitaar gekomen. Hij had versterking gezocht en gevonden bij Roosmarijn Tuenter van de Nederlandse formatie Sólin voor viool en zang. Direct won White Note de harten door iedereen in bijna vloeiend Nederlands te verwelkomen. Het duo begon aansprekend met ‘Lust For’. Op het laatste album van White Note ‘Oppositional Defiant Disorder’ is dat een vlot en stevig rockend nummer. Boblin legde al uit dat elk nummer nu een heel andere uitvoering kreeg en dat pakte uitstekend uit. Het was een erg mooie vlotte opening, waarin de typische zang, met licht Frans accent, goed naar voren kwan en prima werd ondersteund door Tuenter met haar spel. Roosmarijn Tuenter is zo’n muzikante die je eigenlijk bij iedereen op het podium kunt zetten en die altijd wat moois en vaak wat heel erg moois, bijdraagt met haar viool. Helemaal als het duo al vaker samen heeft gespeeld. ‘Nightmare & Hopes’ was een nummer dat bedaard begon, een stormachtig middeldeel kende en ook weer heerlijk rustig eindigde. ‘Down Stream’ was weer lekker vlot met mooi spel en vooral ook goede zang en een innemend duo op het podium. Het bleef, in goede Melodica traditie, niet bij het duo. Voor ‘That’s all Folks’ vulde het podium zich. Nog voor het officiële debuut van de band nodigde White Note de leden van HÉLAR, naast Roosmarijn Tuenter, ook Laila Nysten, ook van Poems van Jamiro en Heta Salkolathi van onder andere Town of Saints en Joost Dijkema op het podium met hun strijkinstrumenten. In zijn enthousiasme vergat hij daarbij het achtergrondkoortje van The New Tourists Abel de Kam en Benedikt Schmitz uit te nodigen, maar deze heren lieten zich deze buiten kans niet ontnemen en voegden zich zelf op het podium. Het resultaat was magische. Met zijn rug de pallets en aanzwellende strijkers werd het erg mooi en hing de doodstille loods aan de lippen van Boblin. Met drie strijkers, maar zonder achtergrond koor sloot White Note af met ‘Coma’. Weer een geweldig mooi nummer, met fraaie bijdrage van Nysten. Dit is hoe Melodica is bedoeld. Verrassende muziek, op een ongewone plek waarbij vier nationaliteiten op het podium samenkomen. Heerlijk.
White Note boeit in Bax loods
