GRONINGEN – “Jaaa, hij heeft zijn band bij zich”, klinkt het opgetogen als de deuren van de Spiegeltent opengaan voor het concert van Tyler Childers en dus ook The Foot Stamps tijdens Noorderzon in Groningen. De opstelling van het podium verraad dat er een band staat en dat blijkt ook te kloppen. Deze locatie en dit festival krijgen inmiddels naam als het gaat om het spotten van countrytalent dat op het punt van doorbreken staat, zoals Sturgill Simpson die niet alleen enkele jaren voor Childers op hetzelfde podium stond, maar ook diens nieuwste album ‘Purgatory’ produceerde en zelf inmiddels tot de categorie van country grootheden is toegetreden. Over country grootheden gesproken. Childers met band eerde als eerste Kenny Rodgers met zijn ‘Tulsa Turnaround’ als opening van de show. Een lekkere stevige uit de hoekkomer. Het was begin van een bijna twee uur durende zoektocht naar het leven op het Amerikaanse platteland met veel ontberingen en de vlucht in geestverruimende middelen en uiteraard in de muziek. Tyler Childers vertelde zijn verhalen met gitaar en omringt door zijn band. Veel eigen werk en nu en dan een cover. Al snel glinsterden in de baard van Childers de zweetdruppen, mooi verlicht door de bühne lichten. Hier werd gewerkt op het podium voor een erg sterke versie van bijvoorbeeld ‘Tattoos’ of prachtige rustig gebrachte ‘Born Again’ of het nog mooiere ‘Whitehouse Road’. Tyler Childers heeft een fijne krachtige countrystem, maar niet een stem met een groot bereik. Het is dan oppassen dat niet alles hetzelfde klinkt en daarin slaagde de zanger. In zijn liedje varieerde hij voldoende en ook The Foot Stamps waren druk met elk liedje zijn eigen karakter te geven met bijvoorbeeld een fraai stukje viool, een lekkere bassolo of een bijdrage van de pedal steel. ‘All Your’n’ kwam langs en ‘Bus Route’ steeds indrukwekkend en uitstekend gebracht. Af en toe leek Childers zich niet helemaal op het gemak te voelen op het podium, zelfs wat verlegen met al die mensen voor zijn neus, maar dan stapte hij daar toch weer overheen. Het publiek werd echter weinig actief betrokken bij het optreden. Nu en dan een korte en een enkele keer een iets langere aankondiging. Muzikaal was het echter sterk en onderhoudend. Veel mooie liedjes van eigen hand, maar naast de Kenny Rodgers opening ook ‘I Got Stoned And I Missed It’ van Shel Silverstein dat bekend is geworden van Dr Hook, maar hier een eigen versie kreeg en ook ‘Trudy’ van de The Charlie Daniels Band, maar de nadruk was op het werk van ‘Purgatory’ met daarvan een fantastische uitvoering van ‘I Swear ( To God)’ . Ook tegen het einde van het concert met onder andere ‘Honky Tonk Flame’ en ‘Universal Sound’ en eindigde hij het concert op grote hoogte met een inkijkje in de wereld waar hij uit stamt. Een wereld vol hard werk, een hard leven, hard feesten en hartstikke mooie muziek.
Tyler Childers & The Foot Stamps brengen country naar Groningen
