GRONINGEN – Op editie 2 van het Melodica Festival Groningen stond The World of Dust ook en hoewel het niet de gewoonte is van de programmeurs van dit festival om artiesten vaker te vragen werd deze act ook gecontracteerd voor editie 4 in het Grand Theatre in Groningen. Een wijs besluit, hoewel Stefan Breuer, de man achter The World of Dust, dat ter plaatse nog wel eens zal hebben betwijfeld. Tropische omstandigheden deden hem twijfelen of hij niet gekookt het einde van zijn optreden zou halen. Een mooi statement voor de zware liedjes van The World of Dust die overigens de warmte overleefde. Gelukkig maar, want dan zou de aankondiging van Melodica dat dit optreden misschien wel eenmalig zou zijn wel erg crú uitkomen. The World of Dust maakt prachtige kleine juweeltjes die hij in een traag tempo aan het publiek onthulde. Met gitaar en electronica speelt hij zijn langzame en bezwerende liedjes. De opening was ‘Welcome’ en het was een gevoelig gebrachte welkomsgroet die Breuer liet volgen door het verhalende ‘Blood’ en erg mooie ‘Shapes’. Op de achtergrond van het podium in het Grand Theatre projecteerde Breuer oude jeugdfilmpjes gemixt met zijn collage’s. Mooi vergelijkingsmateriaal tussen het kind en de man. Muzikaal is het prachtig, hoewel zeker niet elke luisteraar het werk van The World of Dust op waarde zal schatten. Het zijn langzame zware liedjes, geen hapklare kost. De stem van Breuer die nog een heel ander musikaal leven heeft in onder andere Lost Bear en als platenbaas, is fraai. Zijn spel op de gitaar mooi en hij weet dat goed te combineren met de electronica. Het enige is dat met een setlist met negen tragere liedjes er wel een behoefte ontstaat aan wat tempowisseling. Die zijn minimaal. ‘Little Ghosts’ was even vlotter en ook het van het nieuwe album ‘Golden Moon’ afkomstige ‘School Carlotti’. De pracht en intensiteit van de liedjes staat daarbij buiten kijf. Bijna elk liedje krijgt op het aantekenblok de notitie mooi tot erg mooi. ‘Treu to Mournings’ komt ook van het nieuwe album en terwijl de warmte verder vat krijgt op de zanger weet hij het goed af te ronden met ‘Hyena’s’. Dan ineens tijdens ‘Bleu Diamonds’ voegt hij een dosis distortion van onder zijn knoppen toe. Het maakt gelijk dat dit lied er uit spingt. The World of Dust treedt spaarzaam op, maar het zijn memorabele gelegenheden.
Traag onthult The World of Dust zijn juwelen
