Al veel te lang op de plank ligt het verrukkelijke album van The Small Glories ‘Assiniboine & The Red’. The Small Glories dat zijn de hier ook onder eigen naam populaire Cara Luft en JD Edwards uit Canada. Een duo dat met hun power folk al veel indruk heeft gemaakt op diverse podia, zoals bijvoorbeeld een prachtig optreden in Van Slag in Borger via Roots on the Road. Enige jaren geleden hebben Luft en Edwards, afzonderlijk van elkaar ook zeer succesvol, de handen ineen geslagen om te kijken of 1 + 1 ook 3 kan zijn. Ja, dat is een rekensom die zeker opgaat. Beide prachtige zangstemmen overtuigen op elk moment, vullen elkaar aan en tillen het geheel op een nog hoger plan. Enkele jaren geleden verscheen het prachtige album ‘Wondrous Traveller’ van dit duo en ‘Assiniboine & The Red’ geeft aan dat duo, hoe meer de eersteling al was, er toch in geslaagd zijn om nog verder te groeien met hun krachtige folk en roots muziek, met lekkere Americana en vleugjes bluegrass en rock. Dit is pracht te vinden in de power en overtuiging die ze brengen, maar ook in de heel subtiele zanglijnen of de manier waarop de gitaar van Edwards en de banjo van Luft met elkaar samen gaan en dan weer hun wegen laten scheiden, om elkaar toch weer te vinden. Dat zie je ook in de zang. Fantastische harmonieën, maar ook individueel overtuigende stemmen die het beste uit elkaar weten te halen. De lofzang op ‘Alberta’ is waar deze plaat mee van start gaat. Een fantastisch nummer. Juist in dit openingsnummer weet het duo met mooie toevoegingen van andere instrumenten, delicaat strijkwerk, bescheiden percussie, het bijzonder onopvallend op een heel hoog niveau te tillen. Een liefdevol gezongen song. ‘Long Long Moon’ is wat meer uptempo en iets minder onderscheidend, maar ‘Oh My Love’ is zeer sterk. Het is een prima afwisselende plaat. Soms dicht bij de oorsprong van de rootsmuziek, dan gaat het duo weer wat frivoler met het genre op. Dat is plesant, want nu krijgt ieder liedje een heel eigen identiteit mee. Elk liedje staat op zich, zonder dat de samenhang op het album in gevaar komt. Bij elke song is volstrekt helder dat het een nummer is van The Small Glories. De basis voor elk lied is impressionante zang van het duo. De stemmen gaan heerlijk samen en weten op elk moment volledig te overtuigen. ‘Sing’ is zo’n nummer, maar ook het bijzonder fraaie ‘Johnson Slide’ met aanvankelijk JD Edwards in de vocale hoofdrol, voor Luft ook haar aandeel opeist. Een album dat, terecht, zeer veel lof heeft gehad. De laatste jaren heeft dit soort krachtige folk en Americana een vlucht genomen. The Small Glories bewijzen met nummers als ‘Pieces of Me’ of ‘Secondhand’ dat ze bij de beste acts in dit genre horen. Als de pandemie is beteugeld komen ze hopelijk snel weer naar Nederland.
The Small Glories – Assiniboine & The Red
