Teghan Devon heeft met Fingers Crossed duidelijk een gevolg gegeven aan haar snel in de fraaie bloem schietende muzikale loopbaan. Dit in Europa nog erg moeilijk verkrijgbare album is voorlopig het hoogtepunt van een reeks optredens die haar mooie onderscheidingen en finale plaatsen heeft opgeleverd op festivals zoals New Folk, Kerrville Folk Festival in Texas, Mid-Atlantic Song Contest, Rocky Mountain Folk Festival en de Telluride Troubadour Contest. De jonge zangeres, Teghan Himelfarb, wordt met haar nieuwe album opgemerkt en verschijnt in publicaties als één de platen die je niet missen mag. Daar hebben ze een goed punt mee. De poppy Americana van Teghan Devon heeft meer diepgang dan de meeste jonge dames in dat genre en met een hele fijne stem en bijzondere songwriterkwaliteiten is het een uitstekend album geworden. Myersville, MD, als je van Washington DC komt, bij Baltimore links af, is de uitvalsbasis van deze zangers die haar album erg fraai begint met ‘Don’t Wait Up’ is een fraai afwachtend begin, een aanwakkerende wind voor de komende storm. Erg mooi direct die zeer sterke emotionele zang van Teghan Devon. In ‘Rabit Hole’ neemt ze het tempo eruit, maakt het klein en laat haar zang het werk doen. Is het begin al mooi, het midden van de plaat is fantastisch met achtereenvolgens ‘Empathy’, Edge of The Universe’en ‘Beautiful Too’, hierin komt de zangeres helemaal tot haar recht en hebben we het poppy achter ons gelaten voor gewoon heel erg mooie Americana liedjes. Prachtig wordt ook afgesloten met de heel gevoelige liedjes ‘Fresh Cut’ en ‘Wander’. Een prachtig eerste album, waarop nog net misschien die ontlading ontbreekt, maar met prachtige liedjes is dat Teghan Devon vergeten. Deze jonge zangeres kon zich wel eens heel mooi ontwikkelen.
Teghan Devon – Fingers Crossed
