Een tweede album is vaak één van de moeilijkste momenten in de loopbaan van een artiest. Eigenlijk moet je ontwikkeling tonen, laten zien dat je een plan hebt, de ervaringen van het eerste album gebruikt om het tweede album nog sterker te maken. In die zin is het album van het Amerikaanse Tancred ‘Nightstand’ absoluut geslaagd. Het is doelgerichter dan haar debuut ‘Out of the Garden’ en laat ook zien dat de formatie rondom zangeres en songwriter Jess Abbott ook melodisch is gegroeid. Op haar eerste album focuste Tancred zich op liedjes over hoe ze zich als vrouw staande hield in de wereld. Op het nieuwe album is het focus meer verschoven naar vooral de valkuilen en mooie momenten van relaties. Het geeft een heel authentiek gevoel, want deze ervaringen zijn erg persoonlijk en de songwriter voelt zich op dit album ook dermate op het gemak dat ze haar oprechtheid van haar eerste album ook laat terug komen op het tweede. Wat goed is moet je immers behouden. Rustig gaat dit nieuwe album van start met ‘Song One’, dromerige glijden we Abbotts wereld in, maar niet voor lang, want met ‘Queen of New York’ wordt het onmiddellijk meer uptempo en pittiger. Een erg prettig nummer dat onder de pop rock valt te classificeren. Mooie teksten ook, de meeluisteraar of meelezer komt regelmatig fijne pareltjes en ingenieuze vondsten tegen in haar eerlijke verhaaltjes. In ‘Apple Tree Girl’ blijft het tempo wat hoger, maar het is niet zo uitbundig als het voorgaande nummer. Zo is het album prima opgebouwd en behouden liedjes hun individualiteit. Fraai is ook de contradictie tussen de soms erg liefelijke zang en de vaak ook wat hardere teksten. In ‘Hot Star’ bijvoorbeeld zingt Abbott: “You’re Killing Me, and I’m ready to go”, of ze om een ijsje vraagt, voor de muziek dan sterk de boodschap onderstreept. In de sound zou het nog wat ingenieuzer, wat onderscheidener mogen, maar dat laten we dan aan een derde album. Ondertussen weet Tancred veel te bieden in bijvoorbeeld een prachtig liedje als ‘Clipping’, dat met ‘Queen of New York’ tot de mooiste van dit album hoort en haar ingetogen op haar best laat horen, waarbij juist in dit nummer in de zang niet het liefelijke, maar een zeer volwassen zangeres te horen is. Dat is de weg die Tancred nog heeft te gaan. Op sommige punten moet de groei zich nog verder voortzetten in vooral de volwassenheid die zich best over het hele album mag uitstrekken. Het is heerlijk aanstekelijk, maar blijft nog net teveel de tiener met haar problemen. Toch blijft er met hele fijne liedjes als het traag startende ‘Underwear’, dat dan ineens losbarst en het prachtige ‘Strawberry Selfish’ of ‘Reviews’ genoeg te genieten van wat er nu op tafel ligt en meer dan voldoende aanleiding om uit te kijken naar nieuw materiaal.
Tancred – Nightstand
