LEEUWARDEN – Het zijn nog niet eigen nummers die Mr Right speelt. De Friese Female Fusion Funk Group belooft dat er aan wordt gewerkt, maar dat die nummers nog niet podium gereed zijn. Das jammer, want juist een concertpodium als de muziekkoepel in de Prinsentuin is bij uitstek geschikt om ook eens een testrun te geven aan wat nieuws. In plaats daarvan een volle lijst met andermans nummers die echter fraai zijn bewerkt tot Mr Right nummers. Als het zeventallige dames gezelschap zijn plaats op het podium heeft gevonden, tijdens deze door poppodium asteriks geprogrammeerde dag, start het gezelschap met ‘Golden’. Een mooi rustig swingend nummer waarin de sterke kanten van Mr Right volop tot hun recht komen. In eerste instantie springen vooral zangeres Ineke Dijkstra en de blazerssectie met Maaike Boonstra op trompet en Fokelien Looijenga op tenor saxofoon in het oog. Dat beeld wordt nog versterkt in ‘Crazy Race’ als beide blazers mogen soleren. Ineke Dijkstra heeft daarnaast een fijne stem, licht hees, maar toch voldoende om mee te schetteren met de blazers indien nodig en vooral in de wat rustigere nummers met veel beleving en diepgang. Dat blijkt in ‘Never Be The Same’ waarin de zang erg mooi en in toenemende mate intens is. Dan schuiven langzamerhand ook de andere instrumenten in het vizier. Deborah Dijksterhuis op basgitaar bijvoorbeeld die lekker soleert in het instrumentale ‘Gin Tonic’ of Marije Hoekstra die op de drums de motor is van de band en het tempo regelt. In het erg mooie ‘Trouble’ is het nogmaals de beurt aan Slijkhuis om haar bas vaardigheden te etaleren. Niet elk nummer komt even goed uit de verf, ‘Afro Blue’ is bijvoorbeeld nogal rommelig en in ‘Butterfly’ blijkt dat dit nummer te weinig diepgang krijgt omdat het niet aansluit bij de mogelijkheden van de zang. Een ander punt zijn de vaak zwakke aankondigingen van diverse leden van de band. Juist in hierin moedig je ook het publiek aan en maak je het aantrekkelijk voor de toeschouwers om te investeren in de liedjes afzonderlijk en het optreden in geheel. Natuurlijk mogen ook de oorspronkelijke songwriters best de eer van hun werk hebben. Dat gebeurde nu alleen bij het Snarky Puppy nummer ‘Skate U’. Tenslotte mag ook best vaker het publiek betrokken worden bij het gebeuren op het podium, dat was nu alleen het geval in het heerlijke swingende en funky ‘Still a Friend Of Mine’. Dat was het begin van de sterke slotserie van Mr Right. Hele fijne blazers en prima muzikanten met een uitstekende keuze aan funknummers. Soms wat rustiger als in ‘Forget Regret’ met gitariste Sophie Jansonius in de solerende hoofdrol, soms heerlijk swingend als in ‘Master Blaster’. Helemaal achter in het hoekje verborgen zat Elea Schoo achter haar toetsen. Je zou haast vergeten dat ze er was, maar met haar virtuoze solo in het aanéén gebonden ‘Talking Loud’ en ‘There’s Only so Much Oil in the Ground’ stal ze op het laatste moment nog even de show. Een heerlijke band die echt met eigen materiaal moet komen en als ze nog even kritischer hun eigen shows tegen het licht houden gaan we deze dames op heel veel mooie festivals de komende jaren tegen komen.
Swingen met Mr Right in de Prinsentuin
