GRONINGEN – De lof van Swinder is, terecht, al vaak gezongen. Bas Schröder maakte de moedige keus om in het ‘Grunnigs’ te gaan zingen. Hij treedt daarmee in de voetsporen van Ede Staal en doet daar in zijn liedjes ook zeker aan denken. Ede Staal heeft een stem die je in zijn liedjes trekt en je meeneemt in de emotie. Schröder weet dat op momenten ook te bewerkstelligen, bleek op Noorderzon waar een uitgekleed Swinder op Podium Plataan stond. Met Gijs van Veldhuizen als sideman kon Schröder daar in een aantal liedjes, waaronder de Staal Cover ‘Zalstoe aaltied bie mie blieven’. Op de momenten dat de stem van Schröder niet die Staal-achtige kwaliteit haalde bleef het wat te vlak. Met de single ‘Vief veur elf’, het liedje over de relatie tussen ouders en uithuizige kinderen kende Swinder een sterke opening. Een mooi gevoelig lied, waarin de wens van de moeder om haar zoon te zien mooi contrasteert met de zoon die zijn eigen leven heeft, waarin niet meer de ouders centraal staan. Daarna zakte het wat in met vooral ‘Zundagmörgen’ wat niet uit de verf kwam. Hier mist dan de band, die Schröder, door de aan Podium Plataan gestelde eisen, moest thuislaten. Gelukkig pikte Swinder zich zelf op en liet weldegelijk zien waarom de formatie faam verwerfd. ‘Twijde Hans’is ee sterk nummer en dat telt ook voor ‘Smokken binnen vergees’. Schröder heeft een sterke stem. Op zijn best licht omfloerst en vol emotie. Op het podium is hij vol humor en mooie introducties van zijn liedjes. Al hij de kwaliteit van zijn optredens op het niveau van zijn beste nummers weet te houden, zoals bijvoorbeeld het prima ‘Noar Stad’ waar Swinder mee afsloot zal het ‘Grunnigs’ geen belemering zijn. Muziek spreekt immers alle talen.
Swinder blijft net wat te vlak
