EMMEN – De koude omstandigheden in de Chagallpassage in Emmen waren niet helemaal ideaal. Weinig tijd voor een soundcheck, net uit de trein en niet even een lekker warm bakje leut om de stembanden bij op te warmen. In dat kader was ‘Midnight Hour’ niet het goede nummer om mee te beginnen tijdens het optreden van Sterre Weldring bij de Popronde in Emmen. In het nummer werd zonder een degelijke warming up veel gevraagd van haar stembanden en die waren tijdens de reis een beetje in slaap gesukkeld, lekker tegen elkaar aan gekropen tegen de Drentse kou. Het kwam de zang niet helemaal ten goede op de momenten dat Weldring aanzette. Een wat kalmer en vooral een wat minder zang intensief nummer is in dit soort omstandigheden beter, want deze eerste impressie was juist de verkeerde. De zang van de inmiddels in Amsterdam woonachtige singer-songwriter is juist uitstekend en in de loop van het concert bleek dat ze juist haar liedjes met haar zang van de juiste intonatie kan voorzien, waar dreiging is, wordt dreigend gezongen, waar wanhoop is, klinkt die door in haar stem en bij blijdschap is er een jubel hoorbaar. Met ‘Horizon’, een lekker vlot nummer, misschien in dit soort omstandigheden deze twee omdraaien, kwam haar zang goed los en met het omineuze ‘Never Leave You’ bleek echt wat voor mogelijkheden haar stem heeft. Een soort wanhopige liefde waarbij de afloop twijfelachtig is werd met haar spel op gitaar en haar zang veel kracht bijgezet. Het gaf iets erg moois aan het concert omdat elk liedje hiermee een heel duidelijk eigen karakter heeft. ‘On Hold’, ook uitgebracht op single, was daarna prachtig met een mooie bedaardheid in het begin, maar in het nummer een sterke opbouw. In tempo wist Weldring ook goed te variëren. ‘After Tonight’ was lekker vlot en aansprekend en diende weer als een fijne brug naar het mooie ‘All I Know’ dat aanvankelijk heel ingetogen en zacht was, waardoor je meer aan haar lippen kwam te hangen. Fluisteren werkt vaak beter dan schreeuwen om de luisteraars voor je te winnen, die niets van de goede teksten willen missen. In haar aankondigingen was Weldring vooral een gastvrouw. Een goede uitleg over de Popronde, het etaleren van visitekaartjes, maar dat mag best iets inhoudelijk nog over de liedjes om ook op deze manier mensen te binden en te betrekken. Aan het einde was de zangeres op haar best met het stevige ‘For What’ dat vlot en robuust werd gebracht en aanvankelijk heel zorgvuldig en nadrukkelijk was de zang in ‘Forever Winter’ dat echter steeds stormachtiger werd. Daarna waren de vingers verkleumd en werd de zangeres verwacht bij haar tweede Popronde optreden deze avond. Een uitermate vriendelijk brillenverkoper kwam spontaan naar buiten om haar dan toch dat warme bakje koffie aan te bieden. Dat was dik verdiend. In het genre singer songwriter moet je van erg goede huize komen om boven het maaiveld uit te komen. Die mogelijkheden heeft Sterre Weldring zeker met nog wat meer ervaring en wat meer flow in het concert en af en toe ook gewoon het publiek bij de haren durven te grijpen en figuurlijk de tribune op trekken.
Sterre Weldring wordt sterker en sterker
