GRONINGEN – Onze hoofdstad heeft wel wat met Italiaans genaamde zangers. Willy Alberti en dochter Willeke vierden er immers triomfen, maar Willy Alberti heette ook eigenlijk gewoon Carel Verbrugge. Uit Amsterdam komt nu Marta Arpini, met als verschil dat haar wortels wel in Italië liggen, want vanuit Crema is ze naar Amsterdam getogen. In Nederland bracht ze het album ‘I Am A Gem’ uit dat vorig jaar verscheen met dreampop en indie-folk. Het was de opvolger van het voor een Edison genomineerde ‘Forest Light’ uit 2019 en de in 2021 verschenen EP ‘Songs from a Garden’, een samenwerking met de Portugese gitarist Gonçalo Neto. Met haar Italiaanse band met onder meer Massimo Imperatore op gitaar, Giacomo Camilletti op drums, bassist Mauro Cottone en Liva Dumpe als zangeres en op toetsen sprintten een aantal leden van de band in het Grand Theatre tijdens de Popronde in Groningen direct naar boven. Geen wonder, ze gingen hun neus achterna en in het kader van een project om met groenten soep te maken en daarvoor stadjers te enthousiasmeren werd er soep geserveerd. Deze avond stond dan ook Indische Soep, Snert en Marta Arpini op het menu in het Grand Theatre. Het concert was in de grote zaal, die toch ook perfect is voor concerten, en daar stond het gezelschap dan ook even later te soundchecken zonder soep. Het concert zelf was er één op afstand. Het publiek kroop de tribune op en slechts een enkeling kwam naar voren, waardoor er een enorme kloof gaapte tussen Marta Arpini en haar band en de toehoorders. In het begin had de Italiaanse Amsterdamse even moeite die kloof te overbruggen, maar daarin slaagde ze steeds beter. In deze omstandigheden was het mooie ‘The Same Way’, rustig en dromerig, misschien niet het nummer om die brug te slaan. Dat lukte al veel beter in ‘10.000’. Voor deze song ging de zangeres zitten om haar gitaar te spelen. Het bleek een heel fijn nummer dat meer uptempo was en meer slagkracht bevatte, maar toch ook weer die fijne doezeligheid die zo kenmerkend is voor Arpini. Met ‘Soft Cavamity’ werd dan de laatste paal voor de brug geslagen in de vloer van het Grand Theatre. Een prachtig nummer waarin ook Liva Dumpe met haar spel een extra accent zette en de mooie zang van de naamgeefster van de band fijn tot zijn recht kwam. Toch moet Marta Arpini oppassen dat het niet allemaal te klein, te fragiel, te bescheiden en dromerig blijft. ‘The Best Night Of My Life’ bood wat dat betreft een antwoord, want hierin kwam de gitaar van Massimo Imperatore een aantal keren ferm door en bood kracht. Die robuustheid werd fijn door getrokken in ‘Little Love’ dat mede ook door Giacomo Camilletti op drums en bassist Mauro Cottone zich liet kenmerken als een stevig nummer in vergelijking met de rest en dat was ook mooi geplaatst op de setlist. Na de stevigheid volgde de gevoeligheid. ‘Spring but with the Snow’ is een nummer, zo vertelde Marta Arpini voor haar moeder en de relatie die beide hebben. De zangeres begint solo op haar gitaar en weer te overtuigen met de tokkelende klanken en je kan merken hoe na aan haar hart deze song is. De band valt bij om dit gevoel alleen maar te versterken. Rustig, maar met een lekker ontregelende synth is ‘Comet’ een wat vreemde ster aan het firmament van Marta Arpini, maar wel een fijne intrigerende song. Het einde is in zicht als ‘Belly of the Monster’ op de setlist aan de orde komt. Een zeer fraai liedje dat klein en opent, maar dan steviger doorpakt om dan als de zang aanvangt, weer de mijmerende rust te vinden, maar vandaaruit ook weer urgentie weet op te bouwen. Een nummer dat erg aanspreekt en prima in elkaar zit en Arpini optimaal toont, overigens ook net als het prachtige slotaccoord ‘Give me your Word’ met fraaie zangen goede ondersteuning in mooie harmonieën was dit een gaaf geschreven nummer met een mooie ontwikkeling. Marta Arpini heeft wat goeds in handen waaraan ze fijn moet gaan schaven, zodat het nog net wat meer pit heeft om die heerlijke dromerigheid, nu en dan ook aan flarden te rukken. Of de band na afloop toch nog de soep heeft gehad? Dat blijkt een Popronde geheim.
Snert en Marta Arpini op het menu in het Grand Theatre
