SCHEEMDA – Het zijn de nieuwsgierigen die, gedreven door een gebrek aan informatie, zich naar het bij podium van Grasnapolsky haasten. “Camillo is misschien wel de meest onbekende artiest op onze line-up“, stelt het festival in De Toekomst in Scheemda namelijk en inderdaad veel is er niet te vinden over deze Amsterdammer. Camillo Fiorito is schrijver en computerprogrammeur blijkt uit de festival aanbeveling. Muzikaal is er een flardje ‘Vloeibaar Glas’ te vinden en één volledig nummer ‘Tijd’. Er schijnt een EP te moeten uitkomen, maar wat daarvan bekend is, heeft al wel de radio gehaald. Als de curieuzen, aangevuld met de dansers die vooral voor de DJ’s komen, maar ook even belangstellend naar de live act kijken en gegrepen worden, voor het podium zijn opgesteld is het de zanger en twee achtergrondzangeressen die vluchtig worden geïntroduceerd als Maartje en Jasmijn, die er in slagen om hun publiek aanvankelijk vast te houden. Een nagenoeg maagdelijke onbeschreven blad dus dat zich presenteerde op Grasnapolsky met mysterie en geen idee wat te verwachten. Het bleken prachtige intieme Nederlandstalige liedjes. Kalm, je zou zelfs kunnen traag meanderde Camillo zich door het optreden. Spaarzame begeleiding met toetsen en synths was wat er geboden werd. De nummers waren intrigerend en bloedmooi bij tijden. Kalm opende het met ‘Voorjaar’, waarin de zang bijna een opsomming werd, maar erg aansprekend. Even kalm en nog mooier was ‘Avond’. Traagheid is een kwaliteit bij Camillo die zijn nummers degelijk aankondigde. Het geeft hem de mogelijkheid om zijn stem optimaal te gebruiken en diepte mee te geven, maar toch zou een iets grotere variatie in tempo dan kalm en langzaam het concert wel helpen. In de eerste plaats zou er meer kadering tussen de nummers komen, die, ondanks hun individuele schoonheid, toch dreigen ten order te gaan in het eenzijdige tempo en daarmee hun karakter te verliezen. Het optreden kan door wat meer tempowisselingen ook een grotere urgentie krijgen. Een grotere noodzaak om te blijven luisteren om te horen wat Camillo te zeggen of zingen heeft. Desondanks waren het prachtige nummers. ‘Tijd’ met vervreemdende geluiden imponeerde in zijn mooie mijmeringen. ‘Oosters’ was rustig en en nummer waarop ook de achtergrondzang van Maartje en Jasmijn echt wat toevoegt net als de integratie in het nummer van een geluidsopname. Het tempo ging dan uiteindelijk iets omhoog in ‘Weet Je Nog’, maar viel dan weer terug in het hoogtepunt en afsluitende nummer van dit optreden ‘Vogels en Insecten’. Een prachtige tekst en nog één keer genieten van zo’n kalme overpeinzing. Het is uitkijken naar de EP, ant het is mooi, maar er blijft werk aan de winkel voor Camillo.
Schitterende mijmeringen van Camillo
