Loading...
Recensies 2022Spot Muziek

Glorieuze Pitou betovert De Salon

GRONINGEN – Lange rijen auto’s druppelen de stad Groningen in. Veel op weg naar een slechte middag, want de plaatselijke FC loopt tegen een nederlaag aan. Een aantal mensen maakt een betere keuze en stuurt richting De Oosterpoort voor De Salon. Een dame van een zekere leeftijd klopt al op de voordeur en dreigt de verkeerde kant op te lopen, als ze wordt aangesproken door een heer die even met haar meeloopt naar de artiesteningang, Hedy D’Ancona is namelijk geen toeschouwer, maar één van de gasten van gespreksleider Coen Verbraak die met de politica en strijdster voor emantiepatie in gesprek zal gaan, net als met acteur Frank Groothof. Verbraak doet dat op charmante wijze, waarbij hij toch snel tot de kern weet door te dringen, wat tot mooie ontboezemingen leidt. Hoe vaardig Verbraak dat ook doet, hoe boeiend zijn gasten ook zijn, de ster van de middag was toch echt Pitou. In het muzikale deel van De Salon was te luisteren naar een samenwerking tussen Pitou Nicolaes, het Artvark Saxophone Quartet en het Matangi Quartet. Een project dat een jaar geleden ooit eens éénmalig met een ander strijkkwartet werd opgezet, maar dat dermate goed beviel dat het werd voortgezet om toch maar samen te kunnen spelen als er de mogelijkheid is. Naast nummers die met elkaar op de bühne tot leven worden gewekt, was er ook ruimte voor alle drie om individueel hun kunde te laten horen. Maria Paula Majoor, Arno van der Vuurst, Daniel Torrico Menacho en Karsten Kleijer openden de show waarbij Van der Vuurst als eerste zijn cello mocht beroeren, voor de rest bijviel. Het Matangi Quartet voerde ‘Harold in Islington’ uit van de onlangs vanwege ernstige gezondheidsklachten terug getreden Michael Tilson Thomas. Een componist die naast het klassieke werk ook zich heeft verdiept in bijvoorbeeld John Cage en Elvis Costello. Een stuk dat met zijn energie en zeggingskracht met krachtige inzetten prima paste in het totaal. Het Artvark Saxophone Quartet speelde na het eerste gesprek drie stukken van hun nieuwste album. Het jazzy ensemble bestaande uit Bart Wirtz op altsax, Rolf Delfos op alt- en sopraansax, Mete Erker op tenorsax en Peter Broekhuizen op baritonsax maakten voor hun tiende album alweer gebruik van door Adolphe Sax zelf gebouwde saxophones. ‘Mother of Thousand’ is de titel en ook het eerste nummer dat het viertal in Groningen speelde. Mooie donkere tonen kleuren dit nummer waarbij de leden één voor één bijvielen. Een heel fijn nummer. ‘Not of Stone’ volgde, wat meer uptempo was, wat vrolijker en met een mooie gelaagdheid, bewerkstelligd door de vier afzonderlijke speellijnen. Artvark sloot af met ‘We’re Gonna Believe’ dat weer rustig en donkerder was. Hierna verscheen Pitou en kreeg ze met aanvankelijk alleen Artvark al een elite begeleiding voor het prachtige ‘Decay’ en het net wat vlottere ‘Walls’. Na de pauze was het Pitou solo en maakte ze indruk met het intense en in robuustheid toenemende ‘Cut a Hole’. Pitou is geen onbekende in Groningen. Ooit stond ze aan de Waddenkust in Houwerzijl, haar eerste EP net uit. Inmiddels via Noorderzon en De Oosterpoort op weg naar het Concertgebouw in Amsterdam en Rock Werchter bij onze Zuiderburen is haar tweede EP ‘I Fall Asleep So Fast’ en schijnt ze aan haar eerste langspeler te werken. Pitou is zo’n zangeres die niet alleen erg mooi kan zingen, maar vooral durft de emoties toe te laten, wat het enorm oprecht maakt. Zowel solo in ‘Debt of A Lover’ als met haar luxueuze begeleiding van Artvark en Marangi in het trage ‘Stay’ met prachtig cello werk van Van der Vuurst overtuigde ze volledig en ook in het laatste deel met het fijne hoogtepunt ‘Give Me A Glass’, de gezamenlijke uitvoering van ‘Gymnopedie 1’ van Debussy en als fenomenale afsluiting de Pitou, Artvark en Matangi interpretatie van het Kate Bush nummer ‘Babooshka’, vol energie, en enorme gedrevenheid en zeggingskracht. De magie in Groningen was deze middag niet te vinden op het voetbalveld, maar in De Salon van De Oosterpoort, met een glorieuze middag. Toch iets kritiek? Tuurlijk de afstemming tussen gesprekken en muziek kon nog scherper en als er albums te koop waren geweest, dan waren ze als warme broodjes over de toonbank gegaan, maar de merch stand bleef leeg. Voor de rest was het prachtig in De Salon!