HARTFORD – Saskia Laroo maakte indruk in het Noorden met een prachtig optreden in Huize ten Wolde in De Bult en een dubbel optreden op Noorderzon. De Nederlandse trompettiste is momenteel in de Verenigde Staten voor een aantal optredens, maar staat op 5 december in Friesland in ’t Heech in Ferwert in een inmiddels uitverkocht concert. De trompettiste heeft een keus aan formaties waarin ze optreedt en in Ferwert zal dat zijn als duo samen met Warren Byrd met assistentie van Papa Seck met één of beide van zijn dochters.
Ze is een beetje hees en verkouden als we haar spreken. Eerst gaan we terug naar haar muzikale ouders. Beide ambieerden een loopbaan in de muziek en hadden er de muzikaliteit voor, maar de oorlog gooide roet in het eten vertelt Laroo. “Wat mijn ouders door de omstandigheden van die moeilijke jaren niet is gelukt, hebben ze mij gegund. Ik was sinds mijn zevende op de muziekschool in Purmerend. Later zul je ons dankbaar zijn hielden ze me voor. Daar hebben ze gelijk in gekregen. Ik ben ze nu erg dankbaar dat ik die muzikale opvoeding heb gehad. Jazz was er in die eerste jaren niet bij, ook thuis niet. Die heb ik ontdekt toen ik 16 was. Ik ben op blokfluit begonnen en later hebben ze me gevraagd voor de fanfare in mijn woonplaats Den Ilp omdat ik noten kon lezen. Ik hoorde ze altijd toeteren in het oude schoolgebouw waar ze oefenden en ik vond het vreselijk. Als meisje van 8 hield ik van harp en piano. Van de zachte instrumenten. Ze vroegen of ik eens kwam kijken en eigenlijk vond ik het best wel leuk. Ik mocht trompet spelen en kreeg er direct geluid uit en ben op de Fanfare gebleven. Op de muziekschool leerde ik na mijn twaalfde Cello. De trompet was toch wat een ordinair instrument vonden ze op de muziekschool. Op mijn veertiende had ik de Cello wel gezien. Ik wilde gitaar spelen. Juist in die jaren waren meisjes met gitaar die liedjes zongen erg populair. Ik hield ook van Jimmy Hendrix. Ik ben gestopt met cello en heb een jaar lang als een idioot gitaar gespeeld en toen was ik er zat van. Op het Zaanlands Lyceum werd een Big Band opgericht. Die hoorde ik spelen en dat klonk heel erg gaaf. Trompettisten die improviseerden met snelle loopjes. Dat klonk goed, dat wilde ik ook. Ik vroeg of ik mee mocht doen en kreeg improvisatie les. Ik dacht het niet te kunnen, maar pakte het gelijk op. De Big Band stond onder leiding van Jan Molenaar. Van hem heb ik die eerste lessen gehad. Dat beviel goed, maar had niet het idee dat ik beroepsmatig daar wat mee kon en ben daarom maar wiskunde gaan studeren voor een jaar. Ik ging in Amsterdam op kamers en ontdekte het muziekleven. Workshops, jamsessies en optredens en daar kon je vaak ook meespelen. Dat vond ik veel leuker dan wiskunde en die studie ging dan ook de mist in. Ik ben geswitcht naar de Muziek Pedagogische Academie in Alkmaar waar de dirigent van de fanfare waar ik ook nog steeds opzat lesgaf. Hij moedigde me aan auditie te doen. Ik heb in korte tijd auditie gedaan en werd aangenomen. Dat had ik niet verwacht. Ze zagen mijn talent. In het muziekleven van Amsterdam had ik ook het snabbelen ontdekt en met paar liedjes ging ik de boer op, maar werd niet aangenomen. Met trompet moet je lead zijn en dat was moeilijk als meisje in mannenwereld. Ik ben overgestapt naar de contrabas, want die kon ik lenen. Weer heel hard op geoefend en ik kreeg meteen een schnabbel en daarna werd ik ook op trompet geaccepteerd. Het was even een zure appel die ik moest doorbijten en daarna was ik ‘one of the guys”. Mijn ouders hebben me hierin super ondersteund en dat was een grote gift.”
Na twee jaar verdiende Saskia Laroo haar brood met de muziek. “Ik vind heel veel muziekinstrumenten leuk. Ik speel verschillende instrumenten, maar de trompet is toch het meeste mijn instrument. Ik kan er het beste mijn emoties mee uitdrukken. Je kunt de trompet lieflijk bespelen, maar er ook erg mee knallen. Kwaad spelen of blij of uitbundig of lyrisch. Je kunt alles er op kwijt. Je kunt er erg expressief mee spelen. Het is wel een moeilijk instrument, dat is wel een uitdaging, maar ik maak het niet te moeilijk en wil er vooral mijn gevoelens mee uitdrukken.”
Als vrouw in de muziek heb je, net als overal in de maatschappij een extra hindernis te overwinnen. Een aantal bekende vrouwelijke trompettistes zoals Valaida Snow, Jane Sager en Clora Bryant gingen Laroo voor in de wereld van Satchmo. “De trompettist is vaak de leider van de band. Die geeft de aanwijzingen. Dat vonden en vinden veel mannen moeilijk te accepteren. Ik heb nooit vernomen dat de trompettistes die me voorgingen voor mij de weg gebaand hebben. Echt niet. Er zijn best nog weinig meisjes in de jazz. Wel als zangeres en van instrumenten als de harp, de fluit en viool. Mooie zachte instrumenten. Ik was er ook dol op. Maar het blijft eigenlijk hetzelfde. Ik dacht toen ik jong was dat het zo zou dat er veel meer vrouwen in de jazz zouden komen, maar dat blijft achter.”
Als muzikaal ambassadrice reide Laroo met haar band dit jaar af naar Afrika voor een aantal concerten en de opname van een live DVD. “Ik heb in Zimbabwe workshops gegeven. Wat me opviel was dat de jeugd daar houdt van heel ingewikkelde fushion muziek met gecompliceerde ritmes met Afrikaanse invloeden. De blues is een onbekende grootheid. Afrika is zo groot dat je geen ‘Afrikaanse’ muziek hebt, maar zoveel verschillende soorten en stijlen. Ik was er ook eigenlijk helemaal niet mee bekend. Ik had me eerst eens op Salsa en Caraïbische muziek geconcentreerd, maar ook die zijn al heel verschillend. In Afrika heb je heel veel stijlen. Het is leuk die te leren en te zien hoe Westerse muziek daar weer in verweven is. Ik heb veel gereisd door de hele wereld en eigenlijk is muziek overal heel belangrijk.” Saskia Laroo treedt in veel verschillende formaties op.Solo, met Warren Byrd als duo, met de Saskia Laroo band, met Jazzkia. In Friesland staat ze met Warren Byrd haar vaste pianist en vocalist met de assistentie van Djembé legende Pape Seck en één of twee of zijn dochters en dat zal ook dat optreden zeker een Afrikaan se noot geven..
“Ik ben giga aan het nadenken over een nieuwe plaat, We hebben naast de DVD van Afrika nu ook dat op cd uitgebracht. Het bleek dat daar ook veel behoefte aan was. Nieuwe projecten waar ik aan denk zijn een akoestische jazzplaat en het andere is elektrische jazz/pop. Met die ideeën ben ik bezig. Ik heb weinig tijd gehad. Er staan een boel nummers in de grondverf en ik popel ze af te maken.”
Niet alleen in de jazz, maar ook in de hiphop, de pop en vele andere stijlen laat Saskia Laroo zich gelden. “Jazz is maar een woord. Muziek is het voor mij. Wat ik doe, improviseren, kun je ook bij een boel andere stijlen doen. Ik vind het jammer dat mensen zich laten afschrikken door een woord als jazz of hiphop. Ik hou van crossovers. Ik schrijf graag juist dat soort nummers. Ik maak dan een hiphop nummer, maar met een bebop solo er overheen. Een beetje vreemd, maar voor beide wel lekker, want de hiphop liefhebber herkent de hiphop en de jazz liefhebber de jazz. Soms moet je er ook even naar luisteren. Mijn zus vond vroeger mijn muziek niet mooi. Ze werd er zenuwachtig van. “Ik ga er van stofzuigen,’ zij ze dan, maar nu ze vaker heeft geluisterd is ze om. Dat vind ik ook mijn missie. Mensen van verschillende culturen en leeftijden samenbrengen. Op oude jazz werd gedanst, dat was de popmuziek van toen. Ik vind het leuk als je het voor elkaar kunt krijgen, zo’n sfeer kan neerzetten, waarin iedereen één wordt. Het publiek onderling en met ons muzikanten. Dat mensen na het concert het gevoel hebben van; wat is er met ons gebeurt? Dat is mijn doel. Via de muziek mensen samenbrengen.”