DRACHTEN – Er zijn van die artiesten waar je blind een kaartje voor kunt kopen en waarvan je weet dat je een geweldig concert zult meemaken. Sandra van Nieuwland hoort bij die groep van Vaderlandse artiesten die je toch weet te verrassen en bij tijde ontroeren, die constante hoge kwaliteit weten te bereiken en die garant staan voor een fijne, in dit geval, middag in Iduna in Drachten. Haar huidige tour staat in het teken van haar nieuwe album ‘Wonderland’ dat recent het levenslicht zag. “We spelen de hele plaat en meer”, beloofde Van Nieuwland. Daarvoor had ze meegenomen Len van der Laak op toetsen, Milo Groenhuijzen op zang en gitaar, Tim Barning als opzwepende bassist en een thuiswedstrijd drummende Sjoerd de Vries die in Lollum op de basisschool al zijn leraren tot wanhoop dreef door maar constant op de tafels te blijven trommelen en in de jaren daarna zijn vak leerde en vervolmaakte in onder andere de band Milo, waar hij ook al samenspeelde met Milo Groenhuijzen. Een fijne opstelling van prima muzikanten. Van Nieuwland is afkomstig uit één van talentenjachten op TV en scoorde al snel hit naar hit. De laatste jaren is het qua hits misschien iets minder, maar zijn de liedjes misschien wel mooier geworden. Albumsgewijs debuteerde ze met ‘And More’ in 2012 en liet dat volgen door ‘Banging on the Doors of Love’ een jaar later en het prachtige ‘Breaking New Ground’. Voor ‘Wonderland’ bracht ze ‘Human Alien’ uit, dat wat minder liep, wellicht door de wat grootsere opzet. Op haar nieuwste album heeft ze wat kleiner en ingetogener gemaakt en overtuigt Van Nieuwland met prachtige songs. Net als op het album opende de voorheen uit Groningen, maar tegenwoordig in Haarlem domicilie houdende zangeres klein met ‘Bandaid’ waar ze na het piano intro van Len van der Laak bij viel en even later was de hele band aan het werk. ‘Cool Passion’ is tweede op plaat en de set list in Iduna en is iets steviger en donkerder dan het openingsnummer, waarmee al een aanzet voor een mooie opbouw werd gegeven helemaal omdat ‘Cinderella’ ook weer wat vlotter was en een aansprekende song. Dat was een prachtige en heel vanzelfsprekende weg die naar het eerste hoogtepunt voerde ‘Wonderland’. Het is een lied en een plaat over jezelf kwetsbaar en open voor anderen durven opstellen, waardoor de wereld niet zwart wit is, maar juist veel meer kleuren heeft die je anders niet gezien had. Rustig werd daarna het pad omhoog weer ingezet via ‘Solo Honeymoon’. Sterk was ook ‘Sandcastles’, het was één van de nummers die de zangeres er uit pikte om kort toe te lichten. Een zandkasteel bouw je niet, zo vertelde ze omdat het perfect moet zijn, maar juist omdat het dat niet hoeft zijn. Immers de zee komt toch en vaagt het weer weg. Het is niet het eindresultaat wat telt, maar de weg, en het vooral plezier dat je beleefd, er naar toe. Een prachtige levensles in weer zo’n wat vlotter, maar ook mooie dromerig en subtiel nummer. Net zo mooi, en met ook zo’n persoonlijk verhaal die de nummers nog beter invoelbaar maakt is ‘Little One’. Het is een lied voor en over een zus voor haar drie zonen, maar dan zonder dat zij de moeder is en wat dit voor haar en haar kinderen gaat betekenen, met als conclusie dat zij ook van deze kleine meid zal houden. Het volgende volgt snel met ‘How’s Your Hearth’, over dat je zelf ook wel eens oprecht mag vragen aan jezelf hoe het nu gaat en dan eerlijk moet antwoorden. Het is sterk en oprecht werk van een volwassen songwriter die meer kijkt naar wat het liedje betekend dan dat er gekozen is voor hit potentie. Niet elk liedje is catchy, maar een mooie mix van indie pop, subtiele electronica, country, folk en die fraaie kenmerkende zang. Het is de openhartigheid die deze liedjes hun kracht en pracht verlenen. Je merkt onmiddellijk als ‘Wonderland’ is afgerond en Van Nieuwland en bandgenoten via ‘Truth’ en ‘Always Alone’ uit een ander vaatje tappen. De liedjes zijn robuuster, even dansbaar, maar net even wat meer catchy en via ‘Oxygen’ eindigt het dan een beetje waar het begon, bij ‘More’ dat heel intens en bijzonder fraai wordt gebracht met Len van der Laak op toetsen, waarna Milo Groenhuijzen ineens de zang overneemt voor het duet ‘Keep Your Head Up’. Een dankbaar applaus brengt het gezelschap terug voor een mooi toegift met een intens ‘Wait or Forget’, met nogmaals alleen toetsen, een mooi ‘Hunter’ en een lekker even vol gas ‘Banging on the Doors of Love.’ Alle 13 goed stond er dan op zo’n LP in de supermarkt in de jaren ’70. Bij Sandra van Nieuwland was het deze dag ‘Alle 18 + 2 x ½ goed.’
Sandra van Nieuwland bewijst vaste waarde te zijn
