DRACHTEN – Hoeveel kan een artiest vooruitgaan in korte tijd. Erg veel bewijst Sarah Dekker tijdens haar optreden in Iduna in Drachten. Drie kwart jaar geleden was ze, onder haar artiesten naam Moonloops, nog een leuke potentievolle singer songwriter met haar mooie kleine liedjes, maar waren er ook best nog wat kanttekeningen te maken. In Iduna bewees ze dat ze ook zelf die notities ter harte heeft en op tal van terreinen een enorme stap heeft genomen. Belangrijkste vooruitgangspunt is dat ze beter dan voorheen nog meer grip en vooral meer begrip heeft over de soms ook best zware onderwerpen waar ze over zingt. Haar maturiteit is gegroeid en dat toont ze in haar liedjes. Het is niet enige punt. Haar zang was altijd al mooi, maar een probleem was altijd de fluïditeit. In Drachten kon ze tonen dat dit probleem is verholpen door prachtig haar liedjes te laten stromen. Moonloops, winnaar van De Kleine Prijs van Fryslan, is afkomstig uit Groningen, maar via de Academie voor Popcultuur in Leeuwarden terecht gekomen. Aanvankelijk schreef ze als tiener haar kleine liedjes over de zaken die haar bezig hielden op haar slaapkamer, vandaar dat ze de term ‘bedroom pop’ voor haar muziek heeft gemunt. Het eerste Moonloops album ‘Ghost’ verscheen in 2020 en sindsdien is Sarah Elisabeth Dekker, solo als Moonloops of als duo met Cath Harryvan in Amonia Caramel, een regelmatige gast op podia in vooral Friesland, maar als de huidige ontwikkeling zich doorzet dan zal ze vast verder in den lande ook ontdekt gaan worden. In Iduna sprong ze vanuit het publiek het podium op en schok zelf even van het volume van haar microfoon toen ze het publiek welkom heette. Moonloops opende haar set rustig met ‘Grow’, een kalme verhalende song die ze vaker als eerste op haar set list zet en daar ook prima toe kan dienen, want het is een nummer dat je mooi meeneemt in haar wereld. ‘Ghost’ bracht daarna het tempo iets omhoog en is een voorbeeld van de mooie songwriting van Dekker en een nummer dat ook echt profiteerde van de fluïditeit die ze in haar zang heeft gevonden. Erg mooi en dromerig, maar met scherpe kantjes is er dan ‘Neverland’ en blijft ze set list gewijs hetzelfde pad volgen wat ze eerder ook al had tijdens optredens. Daar is uiteraard niets mis mee, als de liedjes zo fijn worden gebracht. Moonloops koos er voor om op een kruk haar songs te brengen en daarmee deed ze wel een concessie aan de dynamiek. Niet alleen voor het plaatje ook voor de ruimte die je de longen biedt tijdens de zang is het vaak verstandiger te gaan staan. Na ‘Neverland’ week ze af van de gebaande paden en liet ‘Rocket Ship’ voor een publiek debuteren. Terecht, want hoewel nog niet ingesleten, was dit een prachtig nummer en het hoogtepunt van het optreden. Wat vlotter tempo en tegelijkertijd wat donkerder van toon imponeerde ze met dit nummer en toonde ze aan qua songwriting op het goede pad te zitten en heel fijn tot wasdom komt. Ze kondigde aan dat ze veel geschreven had de laatste tijd en als dat deze kwaliteit heeft, komt er nog veel fraais aan. ‘Wings’ was ook lekker uptempo en ook de verteller in Sarah Dekker was inmiddels in prima doen. Het zijn herkenbare problemen die in de liedjes van Moonloops terug komen, eenzaamheid, onzekerheid, zelfvertrouwen en dergelijke. Iedereen stelt zich wel eens de vraag of wat hij of zij doet wel goed genoeg is. Dit, zo vertelde de artieste, had haar geïnspireerd tot dit nummer en ja, het is meer dan goed genoeg. ‘Disappear’ was een nummer met potentie, maar nog wat rommelig en zou nog eens een kritische blik mogen krijgen. De afsluiting was ‘Rainbows’. Terecht, want het is niet alleen een heel mooi lied, maar geeft ook een mooie boodschap mee. Over hoe je nuance hebt in het leven en dat je soms het resultaat van lelijke dingen juist iets heel moois kan zijn. “Maybe Happiness and Sorrow can be Friends,”stelt ze. Een beetje zoals Moonloops die van persoonlijke twijfels mooie liedjes weet te smeden en dat met steeds meer autoriteit doet, omdat ze beter voelt wat ze eigenlijk zingt.
Mooie maturiteit bij Moonloops
