STEENDAM – In het randprogramma van Art Carnivale in Steendam was bij Peter en Leni een bijzonderheid. De Ierse singersongwriter Richie Ros maakte tijdens zijn vierde Europese toer zijn debuut op Nederlandse bodem. Met zijn gitaar, mooie liedjes en verhalen verwarmde hij zijn publiek op een steeds kouder wordende avond aan de rand van het Schildmeer. Een schilderachtige omgeving en daar pasten de liedjes van de man uit Limerick prima in. Ros begon mooi en keurig met ‘Pair of Brown Eyes’ en ‘Smiley’. Goede degelijke liedjes, maar nog teveel dertien in dozijn, maar daarna kwam hij los met de Ierse balade ‘Right On’, een lied over hoe je mensen kunt missen en dit lied werd krachtiger en krachtiger. Daar was de punch die nodig was om van goed naar uitstekend te komen. In ‘Sweet Serenade’ weer van eigen hand bleef Ros bij dat thema. In dit prachtige wat als over hoe het zou zijn als een liefde niet verloren zou zijn geraakt was de zanger volop aanwezig in zijn emoties. Even later was ook ‘Fairytales’ prachtig even als het met veel power gebrachte ‘Running Away’. Naast eigen werk en traditioneel Iers werk had Ros ook een aantal covers. Deze waren vooral goed en degelijk, zoals ‘In The Ghetto’ bekend van Elvis Presley, ‘Moonriver’, ‘Streets of London’ en ‘Georgia on my Mind’ , maar in zijn cover keuze mag best wat meer avontuur. Er uit spatte wel ‘Mr Bojangles’ dat een geweldige uitvoering kreeg. Een lied dat hem herinnerde aan zijn vader. Vader Ros speelde deze avond een belangrijke rol. Een vader die vaak afwezig was in de tijden dat de zanger opgroeide in een tehuis of studeerde in het buitenland, maar ook de man die voor de meest dierbare momenten zorgde met gesprekken in de tuin en trots was op zijn zoon toen deze klaar met de studie op een dag huiswaarts keerde. Een vader waarbij de politie de zoon moest inlichten dat hij dood gevonden was met kerst na een leven waarin een borrel goed had gesmaakt. Steeds was vader Ros aanwezig op het podium. Als een schaduw achter de zanger in de vallende duisternis. Een schaduw die naar voren stapte in bepaalde liedjes. Bijvoorbeeld het a capella gezongen ‘May Morning Dew’, het favoriete traditionele Ierse lied van hem of in het prachtige ‘In Your Garden’ waarin Ros een eerbetoon brengt aan de mooie momenten die vader en zoon samen hadden. Tijdens het gehele optreden toonde Ros zich een prachtige songwriter met liedjes als ‘To Infinity and Beyond’ en ‘A Love So True’, een hele fijne zanger en prima gitarist. Dit alles in omlijsting gezet met veel verhalen, die af en toe iets korter hadden gekund. Hij plaatste zich mooi in de goede lijn van Ierse songwriters met liedjes over gemis, familie, opoffering en over hoe het geweest zou zijn als. Het afscheid kwam met ‘I Only Love’ een prachtig nummer en waardige afsluiting.
Richie Ros zingt over en voor zijn vader
