GRONINGEN – Daar hielp zelfs geen biertje meer tegen. Het was gezellig geweest voor de bandleden van Pip Blom tijdens Eurosonic, maar daarbij was even vergeten dat er op de laatste dag ook nog een optreden van de platenmaatschappij in Brouwerij Martinus in Groningen stond gepland. Je bent jong, iedereen is er, het is feest in Groningen. Heel begrijpelijk, maar je bent ook band. Er komen mensen speciaal voor jou, hoe het ook was, de stem van Pip Blom was verre van optimaal in Martinus. De energie was echter wel totaal opgeladen en zelfs voor het vroege uur opwekkend en inspirerend. Het was echter een race tegen de klok, want hoelang zou het zingen blijven voor het gekras zou worden. Heel verstandig begon Pip Blom dan ook met de oproep ‘Love Her’ wat een krachtige start was en direct in de hoogste versnelling en dat bleek toch nog een standje hoger te kunnen in ‘Don’t Have’. Het verhaal van Pip Blom leest een beetje als een sprookje. Van meisje die liedjes opnam op haar slaapkamer naar internationaal gevierd rockster in een zucht en scheet. Pip Blom is niet meer alleen dat meisje. Naast de zangeres en gitariste bestaat de formatie uit Tender Blom op gitaar en tweede stem, Darek Mercks op basgitaar en uitblinkster in het achterveld Gini Cameron op drums. Een beetje weggestopt tussen de brouwerijketels is Cameron de motor van de liedjes die het tempo bepaald en met enorm veel inzet, maar ook nauwelijks een slag die niet raak is, eigenlijk ook een plezier om naar te kijken. Vorig jaar verscheen het album ‘Paycheck’ van Pip Blom en van dat nieuwe album bracht de band ‘Babies are a Lie’ dat net even wat rustiger was. Erg mooi was ‘School’ een nummer waarin de band overtuigde. “Ik heb echt geen stem meer”, verzuchte de zangeres, wat ook duidelijk hoorbaar was, maar haar stembanden riskeerde ze toch voor een nummer wat op de setlist stond als ‘Demo-2’ en een even wat rustiger hoogtepunt van het optreden was. Een prachtige song met de nodige dramatiek. Voor het enorme schurende en scheurende tempo van ‘Daddy Issues’ was de stem van Blom nauwelijks nog toereikend, maar in het relatief iets rustiger, aan een fijne opbouw van de setlist was aandacht besteed, en erg mooie ‘I Think I’m In Love’, niet voor niets als single uitgebracht, kon ze die stem nog net genoeg opladen voor ‘Pussycat’ en werd het einde krakende maar in tact gehaald. Een hele fijne enthousiaste jonge rockband die terecht doorbreekt met hun energie en prima songs, maar elk publiek verdiend een optimale show, hoe leuk het feestje ook is de avond te voor. Ook dat is het bandleven.
Race tegen de tijd bij Pip Blom
