AMEN – Op een avond in het teken van wijlen Jan de Haan op het podium De Amer in Amen dat hij mede zo vorm heeft gegeven en tot begrip in Nederland heeft uitgebouwd, traden bij deze gelegenheid artiesten op die deze genieter van de vrouwelijke zangstem bij uitstek konden bekoren. Stevie Ann paste voorheen naadloos in het rijtje en de richting die De Haan met zijn medeprogrammeurs boekte voor het Drentse podium. Fijne Americana, maar Stevie Ann, keerde muzikaal op haar schreden terug en wierp haar podiumnaam af om weer te gaan optreden onder haar eigen naam Stéphanie Struijk en te zingen in haar moerstaal. Gelukkig is De Amer niet alleen een plek waar de blues en Americana floreert, maar ook zeker een thuis voor uitstekende Nederlandstalige acts en bleef Struijk welkom in Drenthe. Haar laatste EP heet ‘Liedjes van een Ander’, en ze begon inderdaad met collega Lea Kliphuis met een aantal covers, maar dat was eigenlijk een terugkeer naar haar Americana verleden met nummers van Bruce Springsteen, Gram Parsons e.a. Op het moment dat Kliphuis op een stoel op de eerste rij had plaatsgenomen bracht ze haar eigen nummers te beginnen met ‘Nieuwe Maan’. Het is de combinatie van de prachtige zorgvuldige stem, waarbij emotie en verstaanbaarheid hand in hand gaan en de intrigerende prachtige teksten van Struijk die er voor zorgen dat ze ook onder haar nieuwe vlag een veelgevraagd artieste blijft. Met deze vlotte opening zette de zangeres fraai de toon. Het is een nummer van haar in 2016 verschenen eerste Nederlandstalige album, waarvan ze veel nummer schreef met Daniel Lohues. In de nazit onthulde de zangeres dat ze druk aan het schrijven is voor nieuw materiaal. Een wordt vervolgd. Lohues schreef ook het prachtige ‘Als de Liefde Maar Blijft Winnen’ dat als tweede op de setlist stond Naast een prachtige stem heeft Stephanie Struijk een mooie ontspannen podiumpersoonlijkheid. Het voelt alsof ze daar thuis is. Ze brengt spontaniteit in en vertelt mooie verhalen. Waren de eerste twee liedjes mooi, de volgende drie waren nog mooier. Een hoogtepunt is pas een hoogtepunt in vergelijking met een ander en dus klopt dat niet, maar wel de conclusie dat de kwaliteit erg hoog was over het hele concert. Dat begon ze met een liedje over heimwee ‘Als ik Thuis ben’. Haar oog viel op de piano en alleen de al opgestelde microfoon gaf aan dat haar verbazing niet geheel spontaan was, maar ook achter de piano schitterde ze met ‘Ergens Langs de Snelweg’. Struijk vroeg Lea Kliphuis terug op het podium om weer op gitaar te eindigen met een gevoelige ‘De Rivier’. ‘De Rivier’ zou volgens Jan de Haan in de Top 2000 allertijden moeten. Het is er inderdaad een liedje voor, een liedje voor de eeuwigheid vol emotie.
Prachtige teksten Stéphanie Struijk intrigeren
