GRONINGEN – Zouden Martijn Riksen, Emanuel Riksen, Lucas Kramer, Lucas Coomans en Arthur Janssen de weg naar Groningen al uit hun hoofd kennen? Het vijftal heren is samen Bawrence of Aralia. In 2019 was 50 procent van alle optredens tot nu toe in Groningen. Een opmerkelijk feit voor een band uit Maastricht. Toch niet zo opmerkelijk, want in Vera is deze Limburgse formatie populair en ook vorig jaar werd al in het Groninger muziekcentrum opgetreden. Dat smaakte naar meer ogenschijnlijk en dus werden de Maastrichtenaren uit het carnaval geroepen om nogmaals van Mestreech naar Groningen te reizen. Dat kan ook best, want de muziek van Bawrence of Aralia bevat nul punt nul overeenkomsten met een carnavalskraker. De band, ontstaan uit onder andere het ook in Noorden al populaire Amish Winehouse en The Jens Maurits Orchestra, zette hun bijdrage aan deze muzikale avond in Groningen in met ‘To Fold One’s Feet In Prayer’, dat ook het openingsnummer is van het vorig jaar verschenen album ‘Bawredom’. Een lekkere vlotte en aansprekende opening die werd gevolgd door ‘Use Less Thoughts’. Een aantal kenmerken van de band was al snel klip en klaar. Het specialisme is dromerigheid, wat vooral komt door de stem van zanger Martijn Riksen. Een sterke zanger met in zijn stem heesheid en weemoed, maar die nu en dan nog net wat stabieler in zijn zang mag zijn. Erg mooi was het als Martijn Riksen en Emanuel Riksen hun stemmen verbonden. Een ander kenmerk van Bawrence of Aralia zijn de prachtige verzorgde intro’s. Vaak worden deze gegoten in een klaterend gitaarspel van Martijn Riksen die vlot tokkelend een aanloop nam, waarna de rest van de band hier op insprong. Dit was bijvoorbeeld het geval bij ‘Overstrung’ en daar de introductie naar een pittig nummer, maar ook bij het erg mooie ‘Ivy’. Muzikaal zit het erg goed in elkaar. Als om dat even uit te venten was een instrumentaal stuk zonder titel van grote schoonheid. Het zit slim in elkaar, de band is prima op elkaar ingespeeld en in dit nummer werd met een sterk ritme en via herhalingen een mooi werk geschilderd. Met dit nummer en het volgende ‘Bawredom’ was er een mooi rustpunt in het midden van de set geschapen. Nogmaals werd dat gevolgd door een kort instrumentale samenspraak tussen de gitaar van Riksen en de toetsen van Riksen waarna met het robuuste ‘Sunday Mourning’ en een klap op werd gegeven. Voortreffelijke combinatie tussen een droomwereld en prachtige muziek, waarbij de aankondigingen nog wel een punt van aandacht blijven, want die zijn oh zo belangrijk om het publiek te betrekken. De weg naar Groningen, die wordt vast nog wel vaker bewandeld door Bawrence of Aralia.
Prachtige intro’s bij Bawrence of Aralia
