GRONINGEN – Aangezien bassist Hille Dussel, drummer Maaike. ‘Mikkel’ Schrikker, gitarist Tessa van der Veen en zangeres Janneke de Boer Groningen en Leeuwarden als woonplaats laten noteren is optreden in Vera bijna een thuiswedstrijd. In de Groninger popzaal waar ze, ondanks het prille bestaan, al eerder stonden was het dus een warm bad voor Plain Bizarre die na de show zich voor het podium mengden met vrienden en aanverwanten die waren komen kijken. Vorig jaar presenteerden de bandleden, net te laat voor de Sint, maar op tijd voor kerst, zodat de kerstman het onder menig boom kon deponeren, hun EP ‘Simply Absurd’ in de ORKZ Bar in Groningen. De band brengt een fijne mix van onomwonden garagerock, maar laat zich ook inspireren door de punk en aanverwante stromingen. In hun werk bespreken ze existentiële, maatschappelijke en persoonlijke issues, zonder dat het somber wordt, want hun liedjes zijn verrassend catchy.
De setlist meelezers op het podium van Vera kon concluderen dat deze in ieder geval met een goed gemoed was geschreven. Een lachend gezichtje prijkte boven aan het blad. Even leek dat lachend gezichtje te verdwijnen, want ‘Caffeine’ kwam nog niet helemaal tot ontplooiing. Vooral de stem van Janneke de Boer moest nog even op zijn plek vallen, maar op het moment dat het tempo omhoog ging werd dat beter en beter en kon de lach alsnog doorbreken. Een nummer met een mooie progressie dat het verdiend om tot het einde te luisteren, want het heeft een heel fijn outro. Het tempo ging omhoog voor ‘Rabbit Punch’ dat energieker was met mooie tempowisselingen en gedurende het nummer ook meer en meer kon bekoren. ‘Server Sufer’ was daarna een heerlijke song met een aansprekende felheid en een lekkere knik als inspiratie in de richting van de surfpunk. Een aansprekende catchy song, waar Plain Bizarre mee vooruit kan en wat goeds in handen heeft om verder uit te diepen. Een prima overgang en een goede set opbouw daarna bij ‘The Camel’s Back’. Van de felheid van het voorgaande nummer, vond de band nu de rust in een kalm, maar erg mooi intro, met een goede opbouw in het nummer waarbij de intensiteit en urgentie werden opgevoerd.
De band zit lekker in elkaar. Hille Dussel en Tessa van der Veen doen rustig hun werk met passie, maar laten de schijnwerper over aan zangeres Janneke de Boer die steeds meer in haar rol groeit op het podium als frontvrouw en het tempo van de set wordt subtiel, maar resoluut aangegeven door de lekker drummende Mikkel Schrikker. De aankondigingen zijn redelijk summier. Een vanzelfsprekend dat ze blij zijn in Vera te mogen spelen, dat ze vereerd zijn om om het podium te mogen delen met Skating Polly, maar met liedjes over existentiële, maatschappelijke en persoonlijke issues zou ook bij één of twee liedjes best iets inhoudelijks mogen worden verteld en je mag ook wat reclame maken voor je kersverse EP en hoe deze te bestellen is, want hij was niet te vinden op de merchtafel. Verrassend en erg leuk was de geheel eigen versie van de Francois Hardy song ‘Commant tedire Adieu’. Een voorbeeld van goed coveren om aan zo’n prachtige song uit een ander genre en tijdperk een lekkere eigen draai te geven. Dat nummer alleen al verdiende dikke complimenten, maar dat was eigenlijk van toepassing op de hele set, lekker stevig afgesloten met het mooie ‘Gregory’ met een hoofdrol voor gitarist Tessa van der Veen en een prima slotakkoord van het optreden. Plain Bizarre gaat best hard. In korte tijd werden al Vera, Simplon en Neushoorn, drie van de meest aansprekende podia in het Noorden aangedaan en stond de band ook al op festivals. Het lijkt een mooie zomer te worden voor het kwartet.