WESTEREMDEN – Je hebt artiesten die heel mooi, zuiver en zorgvuldig kunnen zingen. Pitou hoort daarbij, een technisch meer dan verantwoorde zangeres. Dat is de basis en voor veel het eindstation. Pitou begrijpt dat bij zingen daar pas het begin is. Dat daarboven nog een laag aan gevoelens en emoties kan worden gelegd en dat die niet altijd mooi verwoord moeten worden, maar wel gevoeld en oprecht zijn. Dan wordt mooi pas echt mooi. Op elk moment tijdens het optreden van Pitou Nicolaes, op het podium aangeduid met alleen Pitou, was dat het geval. De geschiedenis van deze zangeres, wiens oorspronkelijke basis Amsterdam is, met Roodehaan is een lange. Al vanaf het begin van haar carrière is ze een terugkerende gaste, maar meestal was dat met medezangeressen Roos Meijer en Louise Lindskov. Dit was de eerste keer dat Pitou solo op het podium stond. Uiteraard werden de stemmen van beide afwezigen gemist, maar dat maakte het optreden waarschijnlijk alleen maar indrukwekkender. Solo ging ze van start in ‘Decay’ en dat liet Pitou overgaan in ‘Cut a Hole’. Een rustig ingetogen, haast verlegen begin, waarna het steeds intenser en mooier werd en omdat over te laten gaan in een nummer, waarin ze nu met een bepaalde felheid in haar zang een prachtige urgentie weet te bewerkstelligen. Dat waren dan nog maar de eerste twee nummers. Verbazend hoe snel en diep Pitou in haar kleine liedjes weet te kruipen en je onmiddellijk bij de strot grijpt. Op dat niveau bleef ze ‘A Moment’ was ook zo rustig, maar werd in de loop van de song steeds schrijnender en daarmee steeds mooier. Het is duidelijk, Pitou is een zangeres van uitzonderlijk niveau. Dat weet ze moeiteloos in elk liedje weer te onderstrepen. De nadruk ligt op de zang. In de aankondigingen is ze kort, degelijk, maar daar ligt duidelijk niet haar kwaliteit. Daar kan nog aan worden gesleuteld. Vaak zingt ze twee liedjes aan één in een mooie setlist opbouw. Pitou heeft inmiddels twee EP´s uit. Uit 2016 stamt ´Pitou´ en twee jaar later verscheen ´I Fall Asleep So Fast´. Van beide speelde ze nummers deze middag. Prachtig waren bijvoorbeeld van haar eerste EP ´Lay This Woman´, dat ze liet volgen door het triomferende titelnummer van haar tweede EP ´I Fall Asleep So Fast´. Steeds die onnoemelijke diepgang in haar zang, steeds die emotie die hard binnenkwam. Het is fragiel en kwetsbaar en soms heel klein, maar daaruit put ze haar kracht om het groter en sterker te maken dan het lijkt. De hoogtepunten reeg ze aanéén of eigenlijk moet te zeggen, het niveau van het concert was meer dan hoog. ´Give Me A Glass´ was prachtig evenals ´Helium´ voor ze afsloot met ´Debt Of A Lover´. Een ode aan de zang, aan goed songwriterschap en het besef dat elke emotie gevoeld mag worden, hoe mooi of lelijk, hoe zacht of hard, die ook is.
Pitou begrijpt zingen
