DRACHTEN – Het was enorm heet tijdens de laatste zondag avond van Simmerdeis in Drachten. De meeste Drachtenaren hadden al drie dagen feest gevierd op dit fraaie festival en de vermoeidheid, met daarbij de oplopende temperaturen, zorgden er voor dat het publiek bij de laatste act, zelfs al was het een internationaal flink aan de weg timmerende band als Pip Blom, wat apathisch zat toe te kijken. Een enkeling was direct in de mood, maar de rest liet Pip Blom werken om in de stemming te komen. Een blik in de agenda van Pip Blom en haar bandleden leert dat deze zomer best een NS Europese Zomertoer kunnen nemen, want het is een druk forenzen tussen festivals in Engeland, Wales, Nederland, Duitsland, Spanje, België en dus Friesland. Naast frontvrouw en naamgeefster Pip Blom bestaat de band uit Tender Blom op gitaar, de voor de show energiek rondstappende Gini Cameron op drums en Darek Mercks op bas. De indierockband uit Amsterdam is al een flink aantal jaar actief en heeft een geweldige live reputatie. Daarnaast bracht het naast een aantal EP’s ook de albums ‘Boat’ in 2019 en ‘Welcome Break’ in 2019 uit. Een band wiens reputatie vooruitsnelt, maar in Drachten op een hete muur botste. Daar was werk aan de winkel, maar in ‘Ruby’, waar de zang van Pip Blom nog even op toeren moest komen in dit vlotte nummer en ‘Tired’, dat al aanstekelijker was met felle drums, maar door de frontvrouw met een blik op haar gitaar werd afgesloten met de conclusie “heel vals”. De band leek ook wat gegrepen door de warmte en slaagde er aanvankelijk niet in enige connectie met het publiek te bewerkstelligen. De omslag begon vorm te krijgen met het rustige en erg mooie ‘School’. Ineens keken de Pipblommenaren niet meer naar elkaar, maar naar de Drachtenaren en viel veel op zijn plaats. De zang was sterk, ook in de mooie harmonieën en het publiek had de kat nog niet helemaal uit de boom, maar al wel op een veel lagere tak gekeken. Een ontwikkeling die werd versterkt door het catchy ‘Holliday’ en het rustigere, maar met veel expressie gebrachte ‘You Don’t Want This’. Pip Blom toonde waarom heel Europa achter deze band aanloopt en het werd mooier en mooier. Het kalmere verhalende ‘Faces’ was prachtig. Dat hoge niveau van de band werd vast gehouden in het met veel urgentie en met een mooie ijlheid gebrachte ‘Babies are a Lie’. De liedjes volgden vlot en werden nu en dan onderbroken door een praatje. Dat kan nog wat inhoudelijker, want het waren voornamelijk mededelingen, zoals dat de band nu pas voor de eerste keer in Drachten stond. Daar is nog best wat winst te behalen, maar verder zat het degelijk in elkaar met prima indie-rock en een heldere opbouw van de setlist. Dat Pip Blom met deze hitte niet het hele podium overrende was te begrijpen. Iets kleiner, als aanvankelijk een ademmomentje, maar dan weer mooi zich opwerkende naar een stevig nummer was ‘Tin Foil’ prima en in ‘Come Home’ was het Gini Cameron die met fel drumwerk, zoals het helemaal een drummer is met veel expressie en beweging, het tempo opvoerde in dit lekker pittige nummer. Pip Blom deed daarna iets wat ze eigenlijk een half uur eerder had moeten doen. Ze vroeg het publiek naar het podium. Onmiddellijk, alsof het had gewacht op deze invitatie, stroomden de mensen naar voren. De kat was uit de boom en stond vooraan mee te swingen en de kloof tussen band en publiek was verdwenen. Van apathisch naar betrokken, een prachtige moodswing waar Pip Blom hard voor had moeten werken, maar die met ‘Pussycat’ volbracht was. Jammer, en ook opmerkelijk omdat de laatste act was van Simmerdeis, werd duidelijk gemaakt dat er nog tijd was voor één liedje. ‘Keep it Together’ en ‘Daddy Issues’ werden gewogen en de keus viel op het laatste nummer dat ook oorspronkelijk als afsluiting was bedoeld. Prachtig uptempo met een mooi gitaarduet van broer en zus Blom was dit een prima afsluiting van het debuut van Pip Blom in Drachten. Weer een witte vlek op de Europese kaart veroverd door de band.
Pip Blom brengt moodswing in Drachten
