GRONINGEN – Met de muzikale voeten geworteld in de Balkan en in Groningen met een flair voor show en het lef om te experimenteren. Limonchiki had het publiek binnen tien tellen aan het dansen toen de hele band op het podium stond en dat danste nog toen anderhalf uur later door Aleksandar Škorić de laatste ferme klap op zijn drum werd gegeven. Het concert begon echter met een goed gesprek tussen de accordeon van Jan-Roelof Bathoorn en Miriam de Boer op viool wat prachtig was. Was dit het concert de hele tijd geweest, dan was dat ook prachtig, maar al ras verschenen naast Škorić ook trombonist Vladislav Psaruk, trompetist Zsolt Argyelan, bassist Miguel Petrucelli en bassist Marco Curcic op het podium en kon het feest een aanvang nemen. ‘Hora de la Olari’ ontwikkelde zich zo razendsnel van subtiel en kwetsbaar tot opzwepend en dansbaar. Dit ging vrolijk verder in het pittige en dansbare ‘Caje Sukarije’ en het prachtige ‘Grana Od Bora’ met daarin een hoofdrol voor de blazerssectie van trombonist Vladislav Psaruk en trompetist Zsolt Argyelan terwijl ook drummer Aleksandar Škorić excelleerde. Limonchiki heeft de rijke Balkan traditie van de muziek als uitgangspunt genomen. Dan kun je heel veel kanten op, want dit gebied ligt op het snijvlak waar de muzikale culturen van het Midden-Oosten, Oost- en Midden Europa en het Westen elkaar ontmoeten in een rijke kruisbestuiving met Klezmer, Gypsy, jazz, rock en wat nog meer aan ingrediënten voorhanden was. De zang en aankondigingen waren in prima handen bij Jan-Roelof Bathoorn die we kunnen kennen van bijvoorbeeld Shitfaced Mermaids of Shoe Eating Rabbits of van de hele fijne en verrassende concerten die hij organiseert in Theater De Kapel in Groningen. Een prima zanger die met flair zijn liedjes aankondigde. Bijvoorbeeld het instrumentale ‘Graovsko Oro’ met wederom de blazerssectie in de spotlichten. In ‘Niska Banja’ was het juist de ritme sectie met drummer Škorić en bassisten Miguel Petrucelli en bassist Marco Curcic die letterlijk en figuurlijk de ruimte kregen om te vliegen en tot grote hoogte te stijgen en ook in ‘Skopsko Oro’ was het met een drumsolo dat het achterste deel van het podium de aandacht op zich vestigde. Nu was, ook nadat in het vorige nummer al de drums zo prominent waren, het een iets te lange solo en had wat sneller to the point mogen worden gekomen. Her en der had sowieso nog iets meer subtiliteit zeker wat toegevoegd. De prachtige viool van De Boer viel veelal weg en het tempo bleef onveranderd hoog en dansbaar, waar een afwisseling met nu en en dan een kleiner en kwetsbaarder liedje voor een betere kadering had gezorgd. Het leverde deze avond wel veel erg mooie liedjes op als het wederom opzwepende met echte Balkan swung ‘Limonchiki’ en het fraaie ‘Gannino Oro’ dat instrumentaal was en waarin nu niet de stem maar de accordeon van Bathoorn regeerde. ‘Opa Čupa’, een interpretatie van het bekende nummer van Saban Bajramovic was zeer aansprekend. Het feest werd besloten met ‘Cigansko’ dat magnifiek was en het uiterste vergde van de band en het publiek. Vlot en dansbaar tot Aleksandar Škorić zijn drum opdeelde in verschillende stukken en aantal bandleden er een heerlijke slagerij van maakten die ook krachtiger zou zijn geweest als het iets puntiger was, maar hou maar eens maat als je zoveel speelplezier uitstraalt.
Opzwepende dansbare muziek bij Limonchiki
