FOXWOLDE – Terwijl de langzaam de gasten op de camping wakker worden en koffie nog het meest wordt besteld aan de bar betreden bij het Old Style Weekend in Foxwolde het Canadese gezelschap The Give ‘Em Hell Boys het podium voor een dosis alt-country in het genre Merle Haggard, Johnny Cash en Willie Nelson, maar dan met een scheut The Ramones in de tank. De mensen die inmiddels achter hun klassieke Amerikaanse wagen de caravan hebben gekoppeld en al zwaaiende naar bekenden huiswaarts keren missen daarmee een prima optreden. Dat begon met een lekker instrumentaal voetwarmertje ‘Calaboose Stump’ en na even een rustiger nummer om de band te introduceren werd met ‘Drink Until I Drown’ en het eveneens bevallende ‘Gypsy Woman’ het tempo weer opgepakt. The Give ‘Em Hell Boys houden wel van wat tempo in de combinatie stevige rauwe country, hillbilly en bluegrass die ze spelen, gecombineerd met een dosis rock zo nu en dan. De band bestaat uit de sterke spreekstalmeester en leadzanger Quinn Clark die ook de gitaar bespeeld. Leadgitarist en deels ook zanger is Charles Biddiscombe. Onopvallend in de hoek staat de enige dame in het gezelschap Lindsay Bueckert te spelen en zingen. Deze prima bassiste is ook bekend van The Misery Mountain Boys. Op drums tenslotte onder zijn hoed verscholen geeft Eric Redekopp het tempo aan. De band uit Edmonton Alberta is bezig om een lange Europese toernee af te ronden en doet nog enkele optredens in Nederland en België. Een eerbetoon aan hun invloeden komt met ‘Mama Tried’ van Merle Haggard. In de introducties van de liedjes nemen Clark en Biddismore elkaar regelmatig op de hak. Clark nodigt zijn leadgitarist uit om ook eens een liedje te zingen en deze grijpt de kans om te tonen dat hij ook prima als leadzanger uit de voeten kan met ‘Drowning’ en vooral het uitstekende ‘Truck Drivin’ Man’. Erg mooi is ook het bluegrass nummer ‘Forsaken’. De band zit prima in elkaar. Een gebroken snaar bij Biddismore of een te vervangen kabel wordt feilloos opgevangen zonder dat het publiek het haast merkt. Het einde van de eerste set komt met het vrolijke ‘I ain’t gonna write (no songs today) en het nieuwste nummer van de band het stevig rockende ‘Enough Rope’. Na de pauze gaat het gezelschap vrolijk verder waar het gebleven was. Sterke liedjes, lekker rauw gebracht en met humor en overtuiging. Liedjes zonder kapsones. De band begint met de constatering ‘Bluegrass is Dead’ en prima nummers als ‘Play Hank Williams at my Funeral’, ‘Wrench ’97’ en ‘Bad Bad Man’ komen daarna langs. Een prima gezelschap die waarschijnlijk wat later op de dag nog beter tot zijn recht was gekomen, maar ja op zo’n festival moet toch iemand de vroege middag muziek verzorgen.
Old Style Country met moderne twist bij The Give ‘Em Hell Boys
