GRONINGEN – Direct even laten horen hoe je in het leven staat. NoNo & The Sinking Ship wijst spelenderwijs de toeschouwers en passanten erop tijdens haar optreden bij het Rumbling Earth Festival in Groningen op de Westerhaven dat er vraagtekens te stellen zijn bij de productiemethode van de kledingsupermarkt waar veel mensen met tassen vol nieuwe shirts, rokjes en andere kledij langslopen. De protestzanger leeft in Jessie Leijten, de vrouw achter NoNo. De Bakkeveense Banjogeselaar houdt het tempo hoog en verruilt moeiteloos de protestpet voor de artiestenpet en schuift zo door het eerste nummer in ‘Kiss You Again”. NoNo & The Sinking Ship is al jaren één van de fijnste anarchofolk acts uit Groningen die regelmatig Europees toert. Leijten heeft ruime ervaring in bands, onder andere in Shoe Eating Rabbits. Een artiest met erg aansprekende fijne liedjes die met percussie en banjo, alsmede een flinke stoot vervorming op de microfoon wordt gebracht. Aanstekelijke liedjes die prima dansbaar zijn en ook nog een boodschap bevatten. In haar liedjes heeft ze een mooie afwisseling zowel in tempo, als in stemming. Dan zit je een vrolijk liedje en even later kijkt Leijten verbeten en brengt haar boodschap met kracht over. Eerste hoogtrepunt is ‘Sinking Ship’ een lied dat wordt aangekondigd als over wonen op een boot. Een prachtig rustig nummer dat indruk maakt. Direct daarna volgt dan ‘Run Run (go catch the fun)’. Een nummer dat al langer op de setlist van Leijten staat en nooit faalt om de stemming er in te brengen met het hoge tempo en de vrolijke noot die dit nummer muzikaal is, inhoudelijk gaat het over het najagen van zaken en ook nu is het luisteren naar de tekst van belang. Af en toe mag NoNo & The Sinking Ship die boodschap ook nog best in de aankondigingen meer benadrukken. Even een moment stilte want Leijten wil haar banjo niet onder de bloedvleken en dus moet het beschermende tape vervangen worden. Het blijft dan doorgaan met aanstekelijke liedjes, soms rauw, soms gevoelig, soms absurdistisch. De banjo is, behalve voor de huid van de vingers, toch een heel prettig en vrolijk instrument. Helemaal met iemand die er met de flair op speelt als Jessie Leijten. ‘Moonsuite’ is weer een fraai wat rustiger nummer en het mooiste nummer is wel ‘Desert Walk’. Een vrolijk nummer over doodgaan in de woestijn. De vrolijkheid gaat dan over in verbetenheid met ‘Angel’ en het rustige ‘Wasted’. Prachtig en energiek is dan weer ‘Sea is Eating land’ voor de afsluiting komt met ‘Count Your Days’. NoNo & The Sinking Ship is anders, is fun, geeft energie en heeft ook nog stof tot nadenken. Dat alles in een fijn zonnetje. Niet mis.
NoNo & The Sinking Ship gaat van verbeten naar vrolijk en terug
