STEENDAM – Het zijn de grote thema’s in het leven die Aaron English in zijn liedjes neerzet. Liefde uiteraard, maar ook opgroeien, verlies, acceptatie, oorlog /vrede en dood. De singersongwriter uit Seattle, echter vanaf volgende maand kan genoteerd worden, de singersongwriter uit Nashville had één van die grote thema’s letterlijk thuis gelaten. Aangekondigd als duo kwam hij vanwege de ziekte van Elisabeth Hareza alleen voor zijn eerste optreden op podium Peter en Leni in Steendam. Dit mocht de pret niet drukken en zijn eerste liedje ‘Believe’ ging dan ook over vertrouwen en ondanks nog even de juiste afstemming vinden, gaf dat inderdaad het vertrouwen dat er toch een prima avond aan zat te komen. Aaron English is een fijne artiest die met mooie liedjes en goede verhalen op een degelijke manier, aangescherpt door vele optredens, zo’n avond prima weet in te vullen. Het duo of in de Verenigde Staten met band is nagenoeg continu op tournee. Een aanzienlijk deel van die tijd ook buiten de Verenigde Staten, waarbij de Lage Landen en Duitsland toch vaak het reisdoel is, maar ook bijvoorbeeld Afrika, waarbij English zich inzet voor het doel om kinderen op goede en veilige wijze muziekonderwijs te laten krijgen. Dat kwam tegen het einde van de eerste set terug in ‘Kothbiro’. Een prachtige song met hoop op regen, om het gras te laten groeien, waarvan het vee kan grazen, dat de mens weer voedt. Het leven in een notendop. English bracht meer talen en invloeden ter tafel. In de eerste set was bijvoorbeeld het deels in het Engels, deels in het Mohawk gezongen ‘The Peacemaker’ één van de hoogtepunten over een chief die een tocht langs alles stammen maakte om vrede te stichten. Na de pauze in één van de mooiste liedjes van de avond ging hij terug naar zijn korte periode dat hij woonde op Fiji in ‘Sea of Nectar’, wederom tweetalig over hoe hij als dorpsbewoner mee mag te vissen, een eer, want hij werd gekozen door de oudste en verantwoordelijke visser. Werd er geen vis gevangen, dan stond er ook niks op tafel. Terug in Amerika hoorde English dat deze visser was overleden en bracht hij diens dood tot leven in een lied. English is toetsenist. Op zijn piano met stekker plus effecten box en percussie aan de benen bracht hij een mooie show. Zijn zang is fraai en soulvol en hij heeft naast het vermogen om zelf mooie liedjes te schrijven, zoals het liefdesliedje ‘Shadow of a Doubt’, een oproep aan twee trouwende wetenschappers om in de liefde toch wat mysterie over te laten en het prachtige ‘Coming of Age in Hard Times’ over opgroeien in een wereld waarin veel wordt gepraat en nauwelijks geluisterd., ook prima bestaande liedjes zich eigen te maken. De George Michael song ‘Praying for Time’ werd zelfs voor het eerst op een podium uitgevoerd door English. ‘Doves’ van Rafe Pearlman heeft hij zich volledig eigen gemaakt en met ‘Norwegian Wood’ van The Beatles scoorde hij zelfs een hit in Italië. Een lekker onderhoudende avond, waarbij nu en dan iets meer intensiteit mocht, maar dat werd in andere liedjes gecompenseerd en een hele fijne en goede show van deze vakman. Het absolute hoogtepunt schreef hij echter niet zelf. Speciaal voor kerst zong hij ‘The Coventry Carol’ een slaaplied voor alle pasgeboren in Bethlehem die op last van koning Herodes Ascalonita werden omgebracht omdat hij te horen had gekregen dat de nieuwe koning van Judea net op de wereld was gekomen. Het kindeke Jezus was de enige baby die ontkwam. Vol met belangwekkende boodschappen en zonder ooit te prediken, stuurde Aaron English zijn toehoorders de nacht in en kerst tegemoet.
Mooie verhalen over grote thema’s bij Aaron English
