BOEKAREST – Het is sfeervol in het zich in kerstversiering hullende Boekarest. De Roemeense hoofdstad heeft zich ontwikkeld tot een coole stad, hoewel het deze dag ook wel letterlijk een koele stad is. Namens Roemenië zal Helen afgevaardigd worden naar Eurosonic in Groningen. Voor artiesten die na hun optreden ook nog een kijkje willen nemen in de stad is de Roemeense een goed contact. Helen woonde namelijk tijdens haar studie aan het Prins Claus Conservatorium in Groningen. Voor haar een mooi weerzien met Groningen en een kans om haar muziek verder te verspreiden met een fraai optreden met haar electropop.
We beginnen het gesprek onder het uitspreken van de wens “Crặciun Fericit” en een stuk typisch kerstbrood Cozonac over Groningen. Helen kijkt er naar uit om haar oude woonplaats weer te bezoeken. Nu niet als student, maar als popster met een enorme fanschare. Het aantal streams op spotify was enorm. “Ik wil een eerlijk en betekenisvol optreden geven op Eurosonic. Ik hoop iedereen daar te zien. Jij ook”, kijkt ze het bezoek rechtstreeks aan. “Wat ik verder verwacht van Eurosonic. Ik hoop op een leuk publiek, daar kijk ik naar uit, een publiek waar ik een connectie mee heb. Dan zou het optreden voor mij al een succes zijn. Als mensen naar huis gaan en blij zijn dat ze mij als nieuwe artiest die ze leuk vinden hebben ontdekt. En de zakelijke kant van zo’n showcase festival. Daar ben ik veel te onhandig voor”, lacht de Roemeense. “Gelukkig kan ik dat aan mijn manager overlaten.”
Aanvankelijk schreef Helen vooral voor andere artiesten. “Het schrijven voor andere artiesten geeft zoveel vrijheid en lol om te kunnen ontdekken. Ik schrijf altijd muziek voor mezelf die ik ook zelf mooi vind, als ik voor een ander schrijf, in die sessies kan andere genres muziek ontdekken en stijlen beroeren die ik normaal nooit zou zingen. Maar dan kan dat en schrijf en geniet ik. Iets anders dat ik heb geleerd is dat je schrijft voor een andere artiest, dan moet ik mijn eigen ego aan de kant zetten en me inleven in degene voor wie je schrijft. Kijk hoe hij of zij zingt en hoe zij zaken verwoorden. Het helpt ook dat je zelf dan vanuit een ander perspectief leert kijken en dat je jezelf zo ook meer kunt ontwikkelen. Ik heb heel veel geleerd van het schrijven met en voor anderen.” Dan duikt ze dieper in op het proces, ook hoe ze nu liedjes voor zichzelf schrijft. “Het schrijven van een liedje voor mezelf is anders dan een schrijfsessie voor een ander. Als ik werk aan nieuwe eigen liedjes, dan betekend dat vaak dat ik mezelf een paar helemaal daar in onderdompel, een paar dagen het verhaal leef. Je gaat zo diep als je kan om tot de echte kern door te dringen. Soms is een melodie die een aanzet geeft voor een lied of zijn het teksten die ik in muziek giet. Ze hebben allemaal het stempel van persoonlijke ervaringen. Ik vier die uitbarstingen van creatieve energie zo goed mogelijk en probeer ze optimaal te benutten.”
Het gesprek zit dan al diep in processen. Tijd om even een stap terug te doen. Waar is het voor Helen allemaal begonnen. Ze kwam tenslotte niet zomaar in Groningen terecht. “Ik ben eigenlijk al op hele jonge leeftijd beginnen te zingen. Ik was een jaar of 9 toen ik jazzmuziek ontdekte en die sound betoverde me. Ik werd zo geïntrigeerd door Ella Fitzgerald en Billie Holiday, dat ik binnen de kortste keren de hele dag in en om het huis hun liedjes zong. Ik wist toen al gauw dat ik verder wilde in de muziek en daar hebben mijn ouders me altijd in gesteund. De keus om muzikant te worden was dus al jong gemaakt. Ik heb eigenlijk altijd al gezongen, liedjes geschreven, piano les gehad, dat levenspad was direct heel duidelijk. Het grootste besluit dat ik heb genomen is om toen ik 14 was te verhuizen van mijn geboorteplaats naar Boekarest om professioneel muziek te gaan studeren. Vanaf dat moment heb ik constant muziek geschreven. Ik heb het gevoel dat er nog een hele wereld is die ik wil delen. Ik heb zoveel emoties en veranderingen ondergaan, die muzikaal verwoord moeten worden. Ja, dat levenspad is vanzelfsprekend.”
Helen gaat vervolgens verder in op haar eigen loopbaan. “Omdat ik zoveel voor andere artiesten schreef in de tijd dat ik ook serieus er over dacht om ook mijn eigen artiesten loopbaan weer actief op te pakken, moest ik eigenlijk heel veel gewoon afsluiten en me echt focussen op wie ik zelf was, hoe ik wilde klinken en herontdekken wat mijn eigen smaak nu eigenlijk was. Ik heb me diep ingegraven en veel laadjes in mij open getrokken. Thuis zittende aan de piano heb ik heel veel liedjes voor mezelf geschreven, zonder iets te forceren. Daarna ben ik met mijn producer Andrei de studio ingegaan en zijn we aan het spelen gegaan met synths, grooves en verschillende andere zaken tot we het punt bereikten, waarop ik nu zit. Het project is eigenlijk begonnen als singer-songwriter en producer project. Andrei en ik werkten samen altijd heel fijn voor anderen samen, dus op het moment dat ik me wilde focussen op mijn eigen muziek was het heel vanzelfsprekend om hem erbij te vragen. We hebben onze tijd genomen om echt samen zaken te ontdekken en de juiste manier te vinden voor de productie voor wat ik in mezelf hoorde.”
Het succes kwam al snel met haar karakteristieke stem en prachtige liedjes. Dit resulteerde er in dat Helen ook als artieste werd opgemerkt. Ook in België door Todiefor. “Todiefor hoorde een reedit van mijn eerste single Tell me’ op Trap Nation en hij stuurde me een e-mail met de vraag of ik met hem samen wilde schrijven en op een track van hem wilde zingen. Zo is de song ‘Beautiful’, ontstaan zonder dat we elkaar ooit daadwerkelijk hebben ontmoet. Het resulteerde in een complete EP samen en nog steeds werken we graag samen. In de tussentijd hebben we elkaar ook al ontmoet hoor”, grijnst Helen.
Onder eigen naam gaf Helen inmiddels de EP ‘In Another Place’ uit. “’In Another Place’ vertegenwoordigde hoe ik me op dat moment voelde. Ik wilde uitdrukken zonder angst, zonder dat anderen me vertelden wat goed of slecht was. Ik wilde dat mensen naar mijn muziek luisterden. Naar mijn eigen persoonlijkheid. Ik heb zo vaak gehoord gedurende mijn reis met heel veel media clichés dat ik het nooit zou maken in de muziek, want ik had niet het zogezegde pop imago of er het lichaam voor. Ik zou me moeten beperken tot het schrijven van liedjes. Dat maakte me erg bang, want het gaf hetr gevoel dat ik mijn eigen persoonlijkheid moest offeren om artiest te zijn en om waardering te krijgen voor mijn muziek. Ik besloot er gewoon dwars tegen in te gaan en naar mijzelf te luisteren en materiaal uit te brengen dat staat voor wie ik ben.” Dan kijken we vooruit of er wellicht een album aan komt. We vragen het Helen. “Ik schrijf en breng muziek uit momenteel. Ik denk zeker na over een album en dat komt er over enige tijd vast wel. Op dit moment zit ik echter in een fase waarin ik continu mijn sound aan het ontwikkelen ben. Dat wil ik delen met mijn publiek, song voor song. Ook op het podium, want ik hou er van om te zien hoe mensen reageren, hoe ze mijn muziek ervaren als ze het voor het eerst horen. Opnemen in de studio is leuk, maar op podium zijn en daadwerkelijk een gedeelde ervaring hebben met de mensen tegenover jou, dat is heel persoonlijk en ik hou daar van.”
Het is tijd om het sfeervol verlichte Boekarest weer in te gaan en gedag te zeggen. Op de drempel kijkt Helen uit over haar stad. “De laatste jaren heeft de electro pop scene zich erg veelbelovend ontwikkeld. Het maakt dat je als artiest je deel voelt uitmaken van een beweging in deze stad. Er is een algemene trend gaande in de richting van verandering. Dat kun je horen, want mijn culturele erfenis beïnvloed ook het verhaal dat ik te vertellen heb.”