GRONINGEN – De liedjes die Erika Wennerstrom speelt op Take Root in De Oosterpoort in Groningen zijn nog zo vers dat de zangeres zich excuseert, want ze is er nog niet aan toegekomen om ze een titel mee te geven. Een set vol liedjes zonder naam. Ze belooft terug te komen als ze de liedjes een naam heeft gegeven en ze keurig op een album staan. Dat belooft veel want de frontvrouw van de Heartless Bastards blijkt ook alleen met een gitaar een prachtige zangeres met veel diepgang in haar liedjes te zijn. Het zijn stuk voor stuk rustige liedjes die met veel intensiteit en passie worden gezongen. Wennerstrom legt duidelijk haar hart en ziel in haar werk. Ze excuseert zich omdat ze wat onwennig is zo zonder rockband achter zich. Al snel duikt ze in haar muziek. Lijkt tijdens de liedjes compleet er in op te gaan, zo verbonden is ze met de muziek. Als het nummer afgelopen is opent ze haar ogen en lijkt verbaasd dat er nog meer mensen zijn. Af en toe vertelt ze wat. Niks inhoudelijks, maar hoe het haar verheugd dat ze veel Texanen ziet op het festival of hoe het is om nu solo te spelen. Wennerstrom heeft een erg mooie stem. Zoals verwacht mag worden van een rockzangeres heeft ze power en volume, maar ze weet ook uitstekend die emotie over te brengen. Veel liedjes blijven in tempo in het verlengde van elkaar te liggen, waarbij de voornaamste variatie is of ze het liedje speelt op de electrische gitaar, waarmee ze mee opent of de akoestische die later aan bod komt. Tegen het einde pakt ze wederom de electrische gitaar. Veel mensen zijn al weg om het optreden elders van de Ben Miller Band niet te missen, maar missen een fenomenaal slot met drie geweldige intense liedjes, waarbij we de laatste twee maar de voorlopige titels ‘Staring out of the Window’ en ‘Sweet Unknown’ meegeven. Erika Wennerstrom is met band de moeite waard, maar ook alleen blijft ze prachtig recht overeind.
Mooie nummers zonder titel bij Erika Wennerstrom
