GRONINGEN – “Dit wordt een hele grote, let op onze woorden.” Deze ronkende aankondiging van Max Jury in de Spiegeltent op Noorderzon deed de verwachtingen hoog oplopen. Helaas kon de Amerikaan niet helemaal deze woorden waar maken. Max Jury, jong en charmant, begon met ‘Numb’ een fijn en klein nummer, waarvoor hij achter zijn piano met stekker klom. Hij is een degelijk pianospeler, maar kan hierin ook nog wel verder progressie boeken. De piano klonk in delen van de zaal erg dof. De zang van Jury is prima, hoewel hij om de liedjes op een hoger niveau te tillen nog meer met zijn stem moet gaan doen. Lang bleef Jury achter zijn piano hangen. ‘Black Metal’ een liedje over een onschuldig ogende date die op internet zich liet kennen als sataniste was aansprekend en ook in ‘Great American Novel’ liet Max Jury merken dat hij wel degelijk songwriter capaciteiten heeft. Jury is een charmant mens. Keek zijn ogen uit dat er zoveel mensen gekomen waren en scoorde het best op zijn vertellingen tusen de liedjes. Eerder tijdens de Europese toer speelde Jury met band. Dat was in Groningen ook erg gewenst, maar hier stond hij alleen op het podium, waardoor ook al zijn tekort komingen zich etaleerden. Voor ‘Ella’s Moonshine’ wisselde hij voor de gitaar. Dat gaf variatie met dit countryachtige liedje, maar Max Jury bleek niet een begenadigd gitarist. ‘Beg and Crawl’ was hierbij het meest aansprekende nummer. Voor de finale zocht Max Jury zijn piano weer op, die in de loop van het concert iets beter was gaan klinken, maar nog zeker niet optimaal. ‘Love that Grows Old’ was een fijn liedje. Een blik op de tijd leerde dat de setlist veel te kort was en het concert veel te vroeg zou aflopen. Knap improviseerde Jury nog twee liedjes in de lijst waaronder ‘Grace’ voor hij met het geplande ‘Home’ afsloot. Al met al was het niet de meest gelukkige avond voor de jonge singersongwriter. Op haast elk terrein moet er nog wel een tandje bij worden gezet en over het algeheel mag er her en der wat meer pit in komen. Nu bleef alles te vlak. Een hele grote kan Max Jury best nog wel worden, maar in zijn eentje was de Spiegeltent net een maatje te groot voor hem.
Max Jury moet nog stappen maken
