GRONINGEN – Neem de voortreffelijke klassieke sopraan Anahita Malakooti en de vaardige en gepassioneerde jazz contrabassist Esat Ekincioğlu. Geef ze een aantal prachtige klassieke stukken, die ze benaderen als een folksong. Mix daarbij een jazzy bas en een stem die zowel geschoold is in de opera door een flink aantal van de fijnste docenten in Nederland en Italië als in de Oosterse muziek van haar geboorte land Iran en het resultaat kan niet anders dan verbluffend zijn. Het pareltje dat het Festival The World We Live In in De Loods in Groningen presenteerde had absoluut niet misstaan op de grootste pop, jazz en klassieke podia en als beide op deze voet een avondvullend programma maken en daarmee op een goede manier de markt mee bestormen dan moeten er wel open doekjes over de hele wereld volgen. Deze kruisbestuiving van jazz, klassiek en folk is natuurlijk niet nieuw. Je kunt dan ook denken aan bijvoorbeeld een Etenesh Wassie die haar Ethiopische liederen speelt met twee klasse Franse jazzmuzikanten met ook een fantastisch resultaat. De ingeslagen weg door Anahita Malakooti en Esat Ekincioğlu is de juiste en het zou mooi zijn als ze deze bleven bewandelen samen. Malakooti is naast klassieke stem in opkomst ook model en zeer getalenteerd fotograaf. Esat Ekincioğlu heeft een goed oor voor de beste zangers. Regelmatig staat hij bijvoorbeeld ook met een Helene Richter, Renske de Boer, Marena Witcher of Yanna Pelzer op het podium en speelt hij met mensen en in bands als Ava, Turkish Pumpkin, waar hij de feestmuziek van zijn geboorte land Turkije interpreteert en Fatime Songore. Uit zijn cv blijkt dat overal op de wereld de eerste gedachte is als er een bassist nodig is die jazz kan spelen, maar flexibel genoeg is om ook andere stijlen te kunnen, dan wordt de telefoon gepakt en naar Groningen gebeld. Op de bühne van De Loods opende het duo rustig en intens, met een stuk waarin de stem van Malakooti goed tot haar recht kwam en haar bassist voor dit geval percussionist was die zijn bas betrommelde in plaats van bespeelde. Een heerlijke kennismaking die nog mooier werd in ‘O Cessate di Piagarmi’ een stuk van de Italiaanse componist uit de Barok Alessandro Scarlatti, dat te spelen is als een folk nummer. Het stuk over de liefde begon rustig, maar kende in het verloop een steeds grotere diepgang en werd mooier en mooier. Nog een stuk over de liefde kondigde Malakooti aan, Haar introducties waren bondig en sommige nummer hadden geprofiteerd van iets meer uitleg, maar na een donker bas intro was dit een wat vlottere song, die ook zo’n toenemende intensiteit had wat het erg mooi maakte. Het laatste nummer dat werd gebracht vond zijn oorsprong in een Perzisch gedicht van de hand van Anahita Malakooti met als titel ‘Sollitude’. Na het bas intro, waar prima werd geïmproviseerd, bracht de zangeres dit prachtige stuk waarbij ze een klankschaal gebruikte om nog een extra laag toe te voegen. Een prachtig besluit gebracht met eerbied en respect voor de traditie, maar met moderne middelen die het naar deze eeuw tilden. Het was een voorrecht om hierbij te zijn. Wat een feest zou het zijn als dit een avondvullend programma werd, want dit optreden bij The World We Live In was veel te snel voorbij
Magnifiek Duo Orient betovert The World We Live In
