EMMEN – Luna Mae Barneveld, in Popronde kringen beter bekend als Luna Mae, heeft de stoere chick uitstraling van Anouk en de vocale kracht van de beste R & B zangeressen die er op deze aarde rondlopen. Voeg daarbij een ton aan ervaring als achtergrondzangeres bij menig bekende naam als Waylon, Glennis Grace, Typhoon en al enige jaren ervaring met het uitbrengen van eigen materiaal. Tijd om de handschoenen uit te doen en de hoed op en zelf naar voren te stappen in de Popronde. In Emmen kreeg ze die kans in Limbo waar ze op het podium versterking kreeg van Rubén Cruz op gitaar en Gino Cochise op drums, terwijl ze opende met ‘Let It Go’ en met ‘Detox’ een wat swingender toon aansloeg. Het eerste wat opvalt is de outfit op het podium met beide heren ingepakt met sjaals en hoofdbedekking net alsof er op elk moment een sneeuwstorm kan toeslaan. Het voegt mysterie toe aan de set, maar ook geeft het de kans voor Luna Mae om nog meer naar voren te komen. Dat doet de zangeres met overtuiging. Ze steunt daarbij op haar prachtige en bijzonder veelzijdige soulstem. Die weet ze ook uitstekend te gebruiken en zoekt daarbij mooi de randen ook op van haar mogelijkheden in zowel de hoogte als de diepte. In ‘Detox’ is dat prachtig en daarmee heeft Luna Mae inderdaad zichzelf neergezet. ‘Get Back 2 Nature’ is wat vlotter en prima, maar ‘Do You’ nog net even mooier. Het is één van de liedjes die even wat meer uitleg krijgt, ook dat onderdeel beheerst de zangeres prima. Het is een nummer over vrij zijn. In haar aankondigingen betrekt ze vaak het publiek. Ze vraagt wie zich op dat moment werkelijk vrij voelt. Slechts één dame steekt haar vinger op, het geeft echter Luna Mea de kans om verder uit te leggen wat het voor haar betekend. In ‘Leave Me Alone’, een nummer waarin Rubén Cruz op gitaar uitblinkt, betrekt ze Emmen door te vragen mee te zingen. Zo bouwt Luna Mae ervaren en welhaast ongemerkt een band met haar publiek, althans de luisteraars, want verder op in de zaak is het rumoerig. Daar laat de band zich niet door uit het veld slaan. Gino Cochise blijft raak tikken op zijn drum, Cruz mooie aanvullingen op de zang spelen en Luna Mae haar publiek vermaken met mooie liedjes, maar voor ‘Fuck You Better’ stuurt ze beide heren naar de koffiekamer. Nu neemt ze zelf de gitaar ter hand voor het hoogtepunt van het optreden. Een heerlijk soulvol singersongwriter liedje vol intensiteit gezongen. Prachtig, maar als daarna haar begeleiders weer terug op het podium komen voor ‘Fight For Me’ blijft het ook erg mooi. Een hommage aan de grootmeester zelf Prince volgt met een prachtige uitvoering van dienst ‘How Come U Don’t Call Me Anymore’ uit 1982. Dan is het bijna alweer tijd om de gordijnen te sluiten, maar niet voor is afgesloten met de single ‘Special Friend’ waarin Luna Mae in haar zang ook een rapdeel inbouwde, dat deed ze vaker deze avond en aankondigde dat er volgend jaar een EP van haar is te verwachten. Een hele fijn R & B act die zeker niet de weg met de weerstand van gemakkelijke hitgevoelige liedjes zoekt in de muziek, maar in Emmen wist te overtuigen.
Luna Mae gaat in gesprek met haar publiek
