LEEUWARDEN – De strenge stagemanager van Neushoorn drukte de Nederlandse formatie Letric Letric op het hart dat om 20.00 uur beginnen ook om 20.00 uur stipt was. Dus stond de band strak klaar, gitaren in de aanslag, microfoon bij de mond voor de Friese editie van de Herman Brood Academie on tour in Leeuwarden en bij het teken wilde de band uit de start blokken schieten, maar …. waar was geluidsman Klaas? Het duurde even voor die gevonden was en dat brak even de strakheid, waardoor toen Klaas gevonden was, met de nodige speelsheid ‘Cater Waiter’ werd ingezet. Speelsheid is een emotie die past bij dit nummer, dus eigenlijk pakte dat wel goed uit. Een aansprekende opening van het bal. Letric Letric is de formatie rondom zangeres Fabienne Julie Verhoeff die met zware manlijke stem de aankondiging deed en zo eerst deed denken aan een nieuwe Amanda Lear, maar dat bleek de stemvervormer waarmee ze nu en dan wat effecten aan haar zang mee gaf. Gedurende het concert bleek Verhoeff een fijne zangeres die zowel in de wat lichtere nummers, maar ook in de felheid goed overtuigde en met meer ervaring alleen nog maar meer diepgang aan haar stem zal weten te geven. Om haar heen op drums Sweder Al, bassist Sem van Gennip, met grote poolmuts getooid toetsenist Daan Hutting en gitarist Chaim Eysten. De band brengt fraaie aansprekende psychedelische indie rock met, zoals de formatie zelf stelt een kosmisch randje. Dat dekt de lading inderdaad, hoewel niet in liedje dat kosmisch randje even helder was. Na die ontspannen speelse opening ging het aanvankelijk rustig verder met ‘Maze of Glass’ en het aanvankelijk net even te ingetogen gebrachte ‘Footsteps’, dat gelukkig later wat brutaler werd gezongen door Verhoeff. Haar aankondigingen, waren kort. “The Emperor, een liedje over een robotleger”, maar daar waar al te uitleggerige aankondiging ook niet goed zijn, had bij sommige liedjes net wat meer inhoudelijke uitleg gemogen. Hoezo een robotleger? Wat is daar nou het verhaal achter? Met een dominant drumritme van Sweder Al bleek dit overigens wel een mooie song. Prachtig en hoogtepunt was: “Een nieuwe, ja die hoge”, refereerde Verhoef aan het ‘Lying’ dat inderdaad met de kopstem prachtig werd gezongen. Al mocht ook het intro verzorgen voor ‘Caroussel’ voor eerst Chaim Eysten op gitaar bijviel en vervolgens ook Daan Hutting en Sem van Gennip en Verhoeff verbeten en fel alle speelsheid even achter zich liet. De afsluiting was er met het vlotte stevige ‘Honolulu Spaceship’ waarmee Letric Letric toonde een prima setopbouw te beheersen. Letric Letric bleek een lekkere dynamische rockformatie met degelijke goede liedjes en herbergt in zich veel kwaliteit en spontaniteit. Ze zitten nog op school, dus daar kan nog druk verder worden geleerd in de schoolbanken en op het podium.
Letric Letric gaat van speels naar fel
